de gewoonte in West-vlaanderen???? dat doet denken aan de jaren 50. Je advocaat heeft zich blijkbaar niet erg moe gemaakt....hij had dat op zijn minst kunnen beperken tot een kleine "luxebijdrage" en je feitelijke financiele situatie duidelijk aantonen en bewijzen.
Ik vermoed dat je niet eens je kinderen in co-ouderschap mag en kan opvoeden? Want daar is ze wel toe verplicht hoor. Met of zonder vonnis.
Als ze dat niet toelaat pleegt ze zelfs een misdrijf.dus inzage in schoolresultaten, overleg mbt medische en opvoedkundige ingrepen. Ze kan best maar toepassen wat de wet anno 2012 voorschrijft. (en niet anno 1950...)
Spaar een beetje centjes bij elkaar, verzamel je moed, zoek een advocaat die er niet tegen kan dat vaders de pineut zijn en als spaarpot gebruikt worden.
Die partneralimentatie moet echt wel beperkt worden. Potver3 Frodo, je bent een consultant. Je hebt connecties genoeg in je netwerk om je een keigoede advocaat te vinden.
courage!
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
neen, verre van dat.
Maar het begint me stilaan te dagen dat er regionaal nogal verschillend recht wordt gesproken in dezelfde gevallen.
Er zijn rechtbanken/rechters die open, tolerant en genuanceerd recht proberen te spreken, gebaseerd op de bestaande HUIDIGE wetgeving en wetten.
dus als er andere zijn die een soort van rechtspraak hanteren die neigt naar de vroegere maatschappelijke context (cfr jaren 50-70), ondanks het feit dat de huidige relatie/status tussen man en vrouw TOTAAL anders zijn, dan is er iets mis met die rechtspraken en niet met het geval waar het over gaat.
Hier enkele belangrijke argumenten volgens dewelke men in "moderne" rechtbanken redeneert:
- de vrouw is niet behoeftig of afhankelijk van het inkomen van de man. Integendeel gezien het loon (denk ik )dat ze als ongeveer 45jarige een mooie loopbaan heeft met een correct inkomen.
- Dat er voor de kinderen een genuanceerde en duidelijker verdeelsleutel moet komen mbt hun kinderalimentatie zodat het financieel evenwicht mbt tot hén juister wordt. Dwz: een vaste kinderalimentatie voor dagelijks leven (bijvoorbeeld 200 euro per kind per maand) gezien de moeder al de kinderbijslag krijgt... én dan de verdeling van de bijzondere kosten voor elke ouder: dwz: speciale (para)medische kosten, transport voor school, onderwijs- en pedagosche kosten (boeken, cursussen, schoolgeld etc).
In dat geval wordt de opvoedkundige band tussen de ouders ook hersteld tot de proportie zoals ze (gezien de wet mbt co-ouderschap!!) ook zou MOETEN zijn.
Namelijk: bij bijzondere kosten eerst overleg tussen de ouders, samen de beslissing nemen én dan samen de factuur betalen.
- een partneralimentatie: dus een persoonlijke alimentatie is niet nodig.Er is géén enkele wet die preciseert dat een persoon omdat hij/zij gescheiden is een vergoeding moet krijgen van die ex-partner om extraatjes te kunnen betalen. Wel dat na een scheiding een partner niet behoeftig achtgergelaten mag worden. (uiteraard, in die gevallen heeft de partner vaak zijn/haar carriere stilgelegd om de kinderen op te voeden: dat is ook een investering in het huwelijk)
- bovendiern als er een partneralimentatie toegestaan zou zijn, had de houdbaarheidsdatum gedefinieerd moeten worden. 16 jaar huwelijk? De vrouw is tussen 40 en 45? Een slimme advocaat had dan gevraagd deze partneralimentatie te laten aflopen van - zeg maar 300 euro per maand (per schijf van 5 jaar) op 15 jaar tijd naar 0
dus 5 jaar 300 euro p/m, dan 5 jaar 200 euro p/m; en dan nog 5 jaar 100 euro p/m/
dat dit de gewoonte is in West-vlaanderen is géén argument. Ik had graag geweten wat het pleidooi dan wel is om zo'n vette partneralimentatie te rechtvaardigen.
Mevrouw kan niet meer naar een dure kapper?
Maar het begint me stilaan te dagen dat er regionaal nogal verschillend recht wordt gesproken in dezelfde gevallen.
Er zijn rechtbanken/rechters die open, tolerant en genuanceerd recht proberen te spreken, gebaseerd op de bestaande HUIDIGE wetgeving en wetten.
dus als er andere zijn die een soort van rechtspraak hanteren die neigt naar de vroegere maatschappelijke context (cfr jaren 50-70), ondanks het feit dat de huidige relatie/status tussen man en vrouw TOTAAL anders zijn, dan is er iets mis met die rechtspraken en niet met het geval waar het over gaat.
Hier enkele belangrijke argumenten volgens dewelke men in "moderne" rechtbanken redeneert:
- de vrouw is niet behoeftig of afhankelijk van het inkomen van de man. Integendeel gezien het loon (denk ik )dat ze als ongeveer 45jarige een mooie loopbaan heeft met een correct inkomen.
- Dat er voor de kinderen een genuanceerde en duidelijker verdeelsleutel moet komen mbt hun kinderalimentatie zodat het financieel evenwicht mbt tot hén juister wordt. Dwz: een vaste kinderalimentatie voor dagelijks leven (bijvoorbeeld 200 euro per kind per maand) gezien de moeder al de kinderbijslag krijgt... én dan de verdeling van de bijzondere kosten voor elke ouder: dwz: speciale (para)medische kosten, transport voor school, onderwijs- en pedagosche kosten (boeken, cursussen, schoolgeld etc).
In dat geval wordt de opvoedkundige band tussen de ouders ook hersteld tot de proportie zoals ze (gezien de wet mbt co-ouderschap!!) ook zou MOETEN zijn.
Namelijk: bij bijzondere kosten eerst overleg tussen de ouders, samen de beslissing nemen én dan samen de factuur betalen.
- een partneralimentatie: dus een persoonlijke alimentatie is niet nodig.Er is géén enkele wet die preciseert dat een persoon omdat hij/zij gescheiden is een vergoeding moet krijgen van die ex-partner om extraatjes te kunnen betalen. Wel dat na een scheiding een partner niet behoeftig achtgergelaten mag worden. (uiteraard, in die gevallen heeft de partner vaak zijn/haar carriere stilgelegd om de kinderen op te voeden: dat is ook een investering in het huwelijk)
- bovendiern als er een partneralimentatie toegestaan zou zijn, had de houdbaarheidsdatum gedefinieerd moeten worden. 16 jaar huwelijk? De vrouw is tussen 40 en 45? Een slimme advocaat had dan gevraagd deze partneralimentatie te laten aflopen van - zeg maar 300 euro per maand (per schijf van 5 jaar) op 15 jaar tijd naar 0
dus 5 jaar 300 euro p/m, dan 5 jaar 200 euro p/m; en dan nog 5 jaar 100 euro p/m/
dat dit de gewoonte is in West-vlaanderen is géén argument. Ik had graag geweten wat het pleidooi dan wel is om zo'n vette partneralimentatie te rechtvaardigen.
Mevrouw kan niet meer naar een dure kapper?
ik neem aan dat U tevens extra kosten voorziet voor het personeel dat de was, plas en strijk zal moeten doen + extra poetskosten?Dat er voor de kinderen een genuanceerde en duidelijker verdeelsleutel moet komen mbt hun kinderalimentatie zodat het financieel evenwicht mbt tot hén juister wordt. Dwz: een vaste kinderalimentatie voor dagelijks leven (bijvoorbeeld 200 euro per kind per maand) gezien de moeder al de kinderbijslag krijgt... én dan de verdeling van de bijzondere kosten voor elke ouder: dwz: speciale (para)medische kosten, transport voor school, onderwijs- en pedagosche kosten (boeken, cursussen, schoolgeld etc).
of is dit gratis inbegrepen in het moederschap volgens Eylis?
indien er bi-locatie is, dan maken die taken uiteraard een gelijk deel uit van de taken van de vader.Zoals dat evenzeer gratis inbegrepen is in het vaderschap, Mariette. Of denk je dat vaders dat niet doen?
Indien de kinderen hoofdzakelijk bij moeder verblijven denk ik toch dat ook die kosten mee in het te betalen onderhoudsgeld mogen zitten.
Tenzij bij U de poetsvrouwen gratis komen? en de dienstencheques voor het strijken ook niks kosten?
Dit is natuurlijk heel wat nieuwe informatie, ik blijf bij mijn eerste reply omtrent uw originele craag maar volg ook eylis' opmerking: hoe kan het dat er zo'n hoge bedragen bepaald geweest zijn. Na uw laatste post heeft men duidelijk het inkomen van de vennootschap genomen voor de 'berekening' van alimentaties. Dit is waarsch. inkomen voor belasting dus in die zin niet echt correct want ik vermoed dat u daar nog een heel stuk belasting op betaald. Jammer dat uw advocaat daar toen niet meer of harder heeft in gerekende en bewezen en onderhandeld. Het maakt de zaak echter niet simpel en om dit te heropenen zou u eerst heel goed moeten overleggen met een goede advocaat over de slaagkansen. Als u zwart op wit kan aantonen dat u er 'maar' 4500€ netto effectief uithaalt en dat er ook geen opbouw van vermogen is verder in de vennootschap (want dit wordt natuurlijk ook in rekening gehouden, zij had in principe waarsch. recht op de helft van dat vermogen ook bij scheiding) dan is er mss een waterkansje van herverdeling.
De veroordeling tot betaling van alimentatie door Frodo is geen West-Vlaamse afwijking. Voor zover ik dit aan de hand van de schaarse gegevens kan beoordelen zou dit ongeveer in gans Vlaanderen zo geweest zijn.
Zelfstandigen met een eenmansvennootschap komen op de rechtbank doodleuk verkondigen dat hun inkomen is wat zij zichzelf uit de vennootschap uitbetalen. Zij zwijgen in alle talen over voordelen die zij genieten (bijvoorbeeld: wagen op kosten van de vennootschap, kosten van huisvesting die door de vennootschap betaald worden enz ...), en over het feit dat zij zelf beslissen hoeveel zij zich uitbetalen. De rechtbanken hebben dan ook de gewoonte in die gevallen rekening te houden met het inkomen van de eenmansvennootschap.
De toegenkende alimentatie lijkt mij echt niet abnormaal.
Zelfstandigen met een eenmansvennootschap komen op de rechtbank doodleuk verkondigen dat hun inkomen is wat zij zichzelf uit de vennootschap uitbetalen. Zij zwijgen in alle talen over voordelen die zij genieten (bijvoorbeeld: wagen op kosten van de vennootschap, kosten van huisvesting die door de vennootschap betaald worden enz ...), en over het feit dat zij zelf beslissen hoeveel zij zich uitbetalen. De rechtbanken hebben dan ook de gewoonte in die gevallen rekening te houden met het inkomen van de eenmansvennootschap.
De toegenkende alimentatie lijkt mij echt niet abnormaal.
ik blijf het toch een vreemde logica vinden (en van weinig zelftrots getuigen) dat een vrouw/man met een behoorlijk inkomen partneralimentatie eist van de expartner die een carriere opgebouwd heeft die véél centjes opbrengt. Dat je als expartner tot het einde der tijden recht zou hebben ( na de scheiding welk te verstaan) om daar voor zichzelf inkomsten uit blijven te verwerven om een luxestatus te kunnen (blijven) voeren.
Ik zou zelf in dit geval wel vragen aan mijn ex-partner een behoorlijke kinderalimentatie te betalen zodat de kinderen DEZELFDE lenvestandaard kunnen voeren zoals voor de scheiding. Of bijvoorbeeld het openen van een mooi spaarfonds voor de kinderen waarmee ze de start van hun volwassen leven kunnen maken.
Maar extra centjes voor mezelf vragen? Ik zou me doodschamen én er niet eens van genieten overigens. Zelfs als de expartner nu de grootste ploert van de wereld was. Dan zou extra geld voor de kinderen zijn.
Dit soort rechtspraak is gebaseerd op een vroegere wereld waar vrouwen "weerloze hulpeloze wezens" zijn die stoute mannen straffen als het sprookjeshuwelijk uiteen valt.
Dikke dikke foei...
Ik zou zelf in dit geval wel vragen aan mijn ex-partner een behoorlijke kinderalimentatie te betalen zodat de kinderen DEZELFDE lenvestandaard kunnen voeren zoals voor de scheiding. Of bijvoorbeeld het openen van een mooi spaarfonds voor de kinderen waarmee ze de start van hun volwassen leven kunnen maken.
Maar extra centjes voor mezelf vragen? Ik zou me doodschamen én er niet eens van genieten overigens. Zelfs als de expartner nu de grootste ploert van de wereld was. Dan zou extra geld voor de kinderen zijn.
Dit soort rechtspraak is gebaseerd op een vroegere wereld waar vrouwen "weerloze hulpeloze wezens" zijn die stoute mannen straffen als het sprookjeshuwelijk uiteen valt.
Dikke dikke foei...
Het gevolg gaat zijn dat die kinderen langst mijn kant nooit geen euro meer zullen zien, ook geen erfenis. Al het geld bestemd voor de kinderen zal in die partneralimentatie zitten. Probeer nu werk als bediende (vermindering alimentatie) te vinden zodat ik ook vakantie kan nemen en bij ziekte thuis kan blijven. het voordeel als bediende is dat men maar max 1/3 van je netto inkomen mag aanslaan voor alimentatie. Maw alleen nog een deel kinderalimentatie te betalen. Dit geeft een enorme financiële druk die nt vol te houden is. Als zelfstandige ben je nooit zeker van je inkomsten, en zeker nu in slechte economische tijden.
wél is dàt niet de oplossing Frodo?
Vooruit, zoek die fantastische advocaat die jouw nieuw voorstel gaat pleiten en deftig beargumenteren voor de herziening van de partneralimentatie:
-je inkomen als zelfstandige fluctueert méé met de huidige economie: soms meer, soms wat minder.
- je mogelijke meerinkomen wil je gerust ten voordele van de kinderen( en hun toekomst) aanwenden, maar liever niet als partneralimentaite ten persoonlijke titel voor de "luxe"standaard van je vrouw: Zo blijft er niets over voor de toekomst van de kinderen en leeft je vrouw het kapitaal dat je tijdens je carriere verdient op.
- dus inplaats van een partneralimentatie van 900 euro per maand, wil je een fonds/levensverzekering/tak XX... ten gunste van je kinderen oprichten waar je minimum 200 euro per maand of maximum 900 euro - naargelang de nettobalans van je bedrijf (te evalueren na elk kwartaal) op vastzet.
- je vrouw kan met de kinderalimentatie en hààr persoonlijk inkomen meer dan behoorlijk leven én ze weet dat er een mooi startkapitaal wordt vastgezet voor hén tot ze afstuderen,: hun huwelijk, hun professionele start, whatever.
- pleit dat je wil voorkomen dat de kinderen zich over 15 jaar tegen hun moeder keren door de wetenschap dat ze geweigerd heeft mogelijke bedrijfswinsten te laten opsparen voor hun toekomst, maar dat ze dit geld (in deze tijden van economische crisis) ten persoonlijke titel (=partneralimentatie) gewoon opgesoupeerd heeft.
Zo diep kan haar gebrek aan zelftrots niet gaan, denk ik
Vooruit, zoek die fantastische advocaat die jouw nieuw voorstel gaat pleiten en deftig beargumenteren voor de herziening van de partneralimentatie:
-je inkomen als zelfstandige fluctueert méé met de huidige economie: soms meer, soms wat minder.
- je mogelijke meerinkomen wil je gerust ten voordele van de kinderen( en hun toekomst) aanwenden, maar liever niet als partneralimentaite ten persoonlijke titel voor de "luxe"standaard van je vrouw: Zo blijft er niets over voor de toekomst van de kinderen en leeft je vrouw het kapitaal dat je tijdens je carriere verdient op.
- dus inplaats van een partneralimentatie van 900 euro per maand, wil je een fonds/levensverzekering/tak XX... ten gunste van je kinderen oprichten waar je minimum 200 euro per maand of maximum 900 euro - naargelang de nettobalans van je bedrijf (te evalueren na elk kwartaal) op vastzet.
- je vrouw kan met de kinderalimentatie en hààr persoonlijk inkomen meer dan behoorlijk leven én ze weet dat er een mooi startkapitaal wordt vastgezet voor hén tot ze afstuderen,: hun huwelijk, hun professionele start, whatever.
- pleit dat je wil voorkomen dat de kinderen zich over 15 jaar tegen hun moeder keren door de wetenschap dat ze geweigerd heeft mogelijke bedrijfswinsten te laten opsparen voor hun toekomst, maar dat ze dit geld (in deze tijden van economische crisis) ten persoonlijke titel (=partneralimentatie) gewoon opgesoupeerd heeft.
Zo diep kan haar gebrek aan zelftrots niet gaan, denk ik