Oud erfrecht in de jaren 70 van toepassing op de langstlevend echtgenote ?

duivenliefhebber · #1 , 21 jul 2019 22:05

Weet er iemand hoe het oude erfrecht (geldig in de jaren 70) er toen nog uitzag voor wat betreft het recht op vruchtgebruik, op naakte eigendom en op volle eigendom van de LANGSTLEVENDE echtgenote van een gehuwd paar (zonder huwelijkscontract) met 2 kinderen waarbij de echtgenoten vóór het overlijden alleen maar “gemeenschappelijke” eigendommen hadden in volle eigendom (voornamelijk met inbegrip van een gemeenschappelijke gezinswoning in volle eigendom) ?

Jureca · Een juridische oplossing. Voor elk probleem, voor iedereen!

Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing. Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding

Marcus Aurelius · #2 , 21 jul 2019 22:27

http://tpr.be/logging/logpdf.php?file=c ... 1/1981-593

wanton · #3 , 22 jul 2019 15:00

Voor de wijziging in 1981 erfde de langstlevende partner in een huwelijk zonder contract of testament NIETS van de overleden partner. Alles ging in volle eigendom naar de kinderen.
Het kon toen gebeuren dat (één van) die kinderen hun 'deel' vroegen, waardoor vb. het huis moest verkocht worden. Dit was een voorname reden tot wijziging van het erfrecht, waarbij de LLE steeds het vruchtgebruik van minstens de gezinswoning moest krijgen.

Ik heb veel huwelijkscontracten gezien van die tijd. Bijna allemaal hadden een vermelding dat de langstlevende steeds de 'tocht' of het vruchtgebruik zou krijgen. Wat dus sinds 1981 de wettelijke regel is geworden.
Sinds 1976 was het mogelijk later een huwelijkscontract op te maken of te wijzigen, waar velen toen gebruik hebben van gemaakt om één en ander tussen de echtgenoten te regelen.

Reclame

duivenliefhebber · #4 , 23 jul 2019 10:08

BEDANKT voor al die zeer verhelderende uitleg met historische en juridische waarde !

frieda.M · #5 , 03 aug 2019 15:26

Heel leerzaam. Wanton schreef "Sinds 1976 was het mogelijk later een huwelijkscontract op te maken of te wijzigen, waar velen toen gebruik hebben van gemaakt om één en ander tussen de echtgenoten te regelen."

Moeten we daaruit verstaan dat daarvoor ( dus voor 1976) een huwelijkscontract slechts mogelijk was op het ogenblik dat men trouwde en dat men dit niet meer daarna kon doen?

frieda.M · #6 , 03 aug 2019 15:45

Ik herinner me dat mijn man samen met zijn moeder naar de notaris is gegaan in 1978 toen zijn vader gestorven was.
Wij stelden ons geen vragen en deden gewoon wat schoonmoeder vroeg.
Later bleek dat alles van haar was ( wat wij haar gunden) Maar wat is er dan eigenlijk gebeurd bij die notaris .. een schenking of verwerpen van erfenis of iets anders . Ons werd destijds gewoon gezegd dat we naar de notaris moesten om te tekenen, maar niet waarom.

wanton · #7 , 03 aug 2019 23:02

Ja inderdaad. Men maakte een huwelijkscontract bij het huwelijk en later kon dat niet meer gedaan worden. Wat uw situatie betreft =
Mogelijkheid : een huwelijkscontract met clausule 'langst leeft, al heeft'. De langstlevende echtgenoot heeft alles en de kinderen erven dan (nog) niets.
In die tijd was het ook (spijtig genoeg) de gewoonte dat de kinderen akkoord gingen dat de banktegoeden allemaal op naam van de overlevende ouder werden gezet. De kinderen verwierpen de erfenis niet maar deden wel afstand van hun rechten. Voor de woning kon dit wel niet, maar daar ondervond men niets van.