,,Toen ik rechten ging studeren, werd dat als verraad beschouwd''
Bron: Het Volk/De Gentenaar 03-04-2007 Geert Neyt
ROLAND TACK van volksjongen tot nieuwe voorzitter van de rechtbank
GENT - ,,Dit is een superjaar voor mijn ouders: ze zijn 65 jaar getrouwd, mijn broer is benoemd tot advocaat-generaal in Antwerpen en ik word voorzitter van de rechtbank in Gent.'' Niet slecht voor Roland Tack, een rasechte volksjongen uit de Bloemekenswijk.
Roland Tack ( 58 ) werkte twintig jaar als advocaat, was daarna vijftien jaar rechter en legde gisteren de eed af als voorzitter van de rechtbank in Gent voor een termijn van zeven jaar. In die functie wordt hij ook beheerder van het nieuwe gerechtsgebouw.
Tevreden over uw nieuwe huis?
Roland Tack: ,,Elk nieuw huis moet je gewoon worden. Het contrast met het oude justitiepaleis kon niet groter zijn. Zo is het nieuwe gebouw veel veiliger, maar de keerzijde is dat je permanent moet badgen. Maar wat ook de nadelen zijn, ze zullen zeker niet opwegen tegen de voordelen. Om maar iets te zeggen: iedere rechter zal nu eindelijk een eigen bureau hebben.''
,,Nieuw is ook dat alle rechtbanken nu in hetzelfde gebouw ondergebracht worden. Ook aan die cohabitation zal men ongetwijfeld moeten wennen: meer zalen betekent dat alle uurroosters gereorganiseerd moeten worden. Ik ben al weken bezig om iedere namiddag personeel rond te leiden door het gebouw. Ik had schrik dat iedereen de eerste dagen verloren zou lopen.''
Nu al wordt geklaagd over het gebrek aan een keuken in het nieuwe gerechtsgebouw.
,,Een permanente grootkeuken was blijkbaar te duur, maar er is wel een grote refter. Ik ben nu aan het onderhandelen met een cateringbedrijf dat maaltijden wil brengen. Vandaag bestellen, morgen geleverd. En er komt een bistro in het bijgebouw; al moeten we nog een oplossing vinden voor het feit dat de ondergrondse parkings daar om 19 uur sluiten.''
,,Vanaf nu wordt het razend druk. Over drie weken verhuizen we en daarna komen de verkiezingen er al aan. Het hoofdkiesbureau van Oost-Vlaanderen komt in de gloednieuwe assisenzaal.''
En dan moet er nog een nieuwe straatnaam gezocht worden.
,,Opge?istenlaan is toch al beter dan Martelaarslaan (lacht). Komaan zeg, dit is toch te gek voor woorden. Er was zelfs het voorstel om een klein stukje weg om te dopen in Justitielaan. Waarom niet meteen het Wij-Zijn-Toch-Zo-Schitterend-Plein?''
Abdoul
Waarop wilt u als baas van de rechtbank na zeven jaar afgerekend worden?
,,Sire, geef mij honderd dagen (lacht). Ik wil eerst met de magistraten en het personeel individueel spreken en vooral luisteren naar wat ze me kunnen bijbrengen en wat hun verzuchtingen zijn. In september wil ik dan beginnen met mijn project. Maar eigenlijk is het eenvoudig. Wat verwacht men van ons? Dat we accurate, snelle beslissingen nemen die mensen verstaan. Dat is het fundament waarop alles moet gebouwd worden.''
,,Accenten die ik zeker wil leggen zijn een bevordering van de korpsgeest, effici?nter werken door het werk beter te verdelen, meer werk voor minder gerechtelijke experts, nieuwe magistraten laten begeleiden door een mentor. Ik wil ook proberen zittingen alleen 's morgens te laten plaatsvinden, zodat de rechters meer tijd hebben om hun vonnissen voor te bereiden en de advocaten om hun conclusies te maken.''
U wilt ook meer werkstraffen?
,,Als voorzitter heb ik me niet te bemoeien met de vonnissen van rechters, maar het klopt dat ik een voorstander ben van dergelijke moderne benadering. Het is in vele gevallen effici?nter iemand te straffen door hem gratis te laten werken voor de maatschappij. Zelfs een korte celstraf kan heel veel kapotmaken. Neem nu de werkstraf van 350 uren die ik had uitgesproken voor bokser Abdoul (en die daarna door het hof van beroep werd omgezet in drie jaar en zes maanden effectieve celstraf). We hebben daar intern zware discussies over gevoerd, maar ik blijf erbij dat een celstraf Abdoul had afgesneden van het enige positieve element in zijn leven, namelijk het boksen. Als dat gebeurt, is de kans groot dat hij kiest voor de makkelijkste weg om geld te verdienen, en dat is de misdaad. Vergelijk het met een handelsvertegenwoordiger: als je die een heel zwaar rijverbod oplegt, neem je hem ook alles af.''
In 2004 vroeg u al twee nieuwe rechters, een zesde onderzoeksrechter en een jeugdrechter. Die zijn er nog altijd niet, dacht ik.
,,Neen. Het personeelstekort blijft een knelpunt, het meest nijpend voor fiscale en bouwdossiers. Er komt zeker een tweede fiscale rechter en een tweede kamer voor de behandeling van bouwzaken.''
Hoeveel verdient u eigenlijk als voorzitter?
,,Als ondervoorzitter had ik ongeveer 140.000 frank netto per maand. Ik denk dat daar nu 10.000 frank bijkomt, maar ik weet dat niet zeker. Geld interesseert me niet zo.''
Snoep
Zelfs voor wie de eerste keer een proces bijwoont, valt het meteen op dat u beklaagden op een directe, begrijpelijke, zelfs volkse manier toespreekt. Soms schakelt u gewoon over naar plat Gents. Heeft dat een reden?
,,
Ik vind het uiterst belangrijk dat de afstand tussen justitie en de bevolking zo klein mogelijk is. Kijk: als een kind een snoep steelt en je geeft het een klets zonder te zeggen waarom, heeft dat geen enkele pedagogische waarde. Een veroordeling is ook een tik. Als de veroordeelde niet begrijpt waarom hij die straf krijgt, ben je slecht bezig.''
,,We moeten weer aansluiten bij de aloude rechtspraak onder de bomen. Zoals die kleurling die ik voor me had omdat hij altijd stal om in zijn levensonderhoud te voorzien. Hij weigerde een bestaansminimum te vragen. Ik heb hem toen gezegd: Kijk, ik houd je uit de bak, maar dan ga je morgenvroeg naar het OCMW om dat bestaansminimum te vragen. Dat is mijn idee van effici?nte rechtspraak die goed is voor de maatschappij. Ik zal nooit vergeten hoe die man reageerde: Merci, monsieur le president. En dan: Vive la Belgique! (lacht)''
Dat u zoveel belang hecht aan de verstaanbaarheid van de rechtspraak heeft ongetwijfeld te maken met uw eigen volkse afkomst.
,,Natuurlijk. Ik ben geboren in de Brugse Poort, in de Peerstraat. Daarna zij wij verhuisd naar de Anjelierstraat in de Bloemekenswijk. Mijn vader heeft zich opgewerkt tot technisch leraar in Don Bosco. Mijn moeder had, net als haar moeder, gewerkt als fabrieksarbeidster in de katoenspinnerij La Lys. Ik ben opgegroeid met de jongens van het Van Beverenplein. Freddy Horion heb ik gekend bij de KAJ. De wijk had een bende en regelmatig werd er aan het Rabot afgesproken om te vechten met andere bendes, van Malem, van de Muide, van de Wondelgemstraat. Ikzelf was klein en liep meestal weg als er gevochten werd. Ik kan nog altijd niet tegen vechten. Soms zat ik er toch tussen en dan werd ik in bescherming genomen.''
Het zal niet evident geweest zijn dat een jongen uit dat milieu rechten ging studeren.
,,Dat ik soms hard en brutaal overkom, heeft te maken met dat overleven als intellectueel in een volks milieu. Toen ik naar de universiteit ging, werd dat als verraad beschouwd.''
,,Mijn enige link met justitie was dat mijn grootvader als taxichauffeur de procureur-generaal vervoerde (lacht). Ik heb altijd een studiebeurs gehad. Toen ik afstudeerde, heeft mijn p? mijn toga cadeau gedaan.''
,,Maar ik ben altijd een leidersfiguur geweest. Op mijn achttiende was ik al groepsleider van de Chiro. Later was ik studentenleider, wat in die tijd met mijn achtergrond niet voor de hand lag. Maar ik heb me altijd ge?ngageerd.''
Was uw grote mond uw wapen?
,,Dat zal wel. Maar ik heb altijd met iedereen gesproken, ook op het laagste niveau. Zo kende ik dankzij de bedienden in de universiteit al mijn punten v??r de deliberatie (lacht).''
Komt u soms nog in de Bloemekenswijk?
,,O ja. En dan knipogen ze naar mij. De gewone mensen houden niet van het establishment, maar als er dan toch iemand in slaagt op te klimmen dan is men fier. Dan hoor je ze fluisteren: da's een van ons.''
Ook uw ouders moeten bijzonder fier zijn.
,,Mijn vader is in de oorlog opge?ist en mijn moeder is vrijwillig met hem meegegaan. In de oorlog is een kind doodgeboren. Maar 2007 is een superjaar voor hen. Ze zijn 65 jaar getrouwd, mijn broer is benoemd tot advocaat-generaal in Antwerpen en ik word voorzitter van de rechtbank in Gent.''
,,Mijn ouders zijn allebei 85. Mijn jongste broer, die 45 is en lijdt aan het Downsyndroom, woont nog thuis. Manneke, zegt mijn moeder in het plat Gents tegen mij, waa meugen nie duudgoan want de klaane komt nog alle doage noar huis.(Zwijgt lang). Dat is schoon.''
***
Tip: Je kan Roland Tack misschien eens uitnodigen om op een avond of week eens mee deel te nemen aan het JF. (net zoals een Gerechtsdeurwaarder, Notaris, Advocaat, Vrederechter, Griffier ...) Op dit moment zal deze rechter het te druk hebben, maar naar mijn gevoel zal hij er moeite mee hebben om daar "nee" te zeggen tegen het JF
RR
. Voor mijn familie en mij werd 2007 een annus horribilis 
, net als 2006, 2005, 2004, 2003 en 2002, het jaar dat ik Tack leerde kennen. Ik hoop dan ook ten zeerste dat Tack eens wil deelnemen aan het forum teneinde klaarheid te krijgen in de deontologische noodzaak bij rechters om in hun vonnissen te liegen dat ze zwart zien. In concreto verwijs ik hiermee naar het vonnis dat Tack en nog twee rechters uitspraken over mij in mei 2005. Ik werd hierin veroordeeld tot twee maand voorwaardelijk wegens "belediging" op basis van leugens van een politieagent die ik terecht en zonder andere mogelijke alternatieven een naziflik genoemd had in een reclamatie vanwege het feit dat deze zich voortdurend moeide met de uitbouw van mijn privéleven (de agent diende klacht in wegens smaad en nog een hele waaier van zaken, maar niet wegens belediging). Tack en zijn twee mederechters namen de leugens van de naziflik klakkeloos over zoals bleek in het vonnis hoewel het dossier een gans andere richting aangaf. Het vonnis werd bekrachtigd in beroep in mei 2006. In juni 2006 zat ik al in voorarrest omdat ik van het gerecht van Gent verantwoording wou over zoveel sadistische willekeur: dit was midden in de examenperiode (voor de school waar ik werk als leraar geschiedenis een enorm probleem!). In juli 2006 toonde ik met bewijzen de leugens van de naziflik aan en in augustus zat ik weer in voorarrest. Uiteindelijk kwam het gewicht van volksheld Tack die het startsein gaf van een oneindige reeks dubieus georganiseerde psychiatrische onderzoeken, in mijn vonnissen neer op het volgende: internering in 2003 (eerste aanleg), mei 2005 strafuitspraak (eerste aanleg), mei 2005 strafvrijspraak (beroep), mei 2006 strafuitspraak (beroep) en vanaf september 2006 de ene interneringsuitspraak na de andere. De naziflik in kwestie en de smeerlappen waarvoor deze hand-en spandiensten leverde, hebben meer dan redenen genoeg om in hun handen te wrijven, want steeds werd dit crapuul nog eens bewierookt met schandalige bedragen van morele schadevergoeding ook. Vanaf mijn voorarresten brak ook voor mijn familie de hel uit. De sadistische strafuitspraak zorgde er tevens voor dat ik als leraar geschiedenis in december 2007 niet benoemd kon worden zodat mijn loopbaan, waarvoor ik me ten zeerste inspan met vrucht, momenteel ook bedreigd wordt. Mijn vraag is nog steeds: sinds wanneer zijn polieagenten, en dan vooral de rotte appels hiertussen, juridisch meerderwaardig, sinds wanneer heeft een jurist beter besef van nazisme dan een historicus, sinds wanneer moet er gelogen worden in vonnissen en sinds wanneer wordt er niet meer geluisterd naar en vooral niet meer gerepliceerd op argumenten van een beklaagde door juristen?