Beste,
in juni kregen we ruzie met onze buren. Punt van discussie was onkruid dat in onze tuin stond en waarvan de zaadjes volgens de buurman in zijn groententuin terecht kwamen en zo bij hem ook onkruid veroorzaakten. Ze besloten dan maar ineens om iets javel-achtig in onze tuin te spuiten waardoor alle planten (voornamelijk gras) langs de grens tussen de tuinen (er staan lage betonplaten en draad tussen) aan onze kant dood waren. Ik sprak hen erop aan, waarop ze zeer agressief werden (voornamelijk verbaal agressief) omdat ze vonden dat ze in hun recht waren om dit te doen. Nadat buurman dreigde dat hij z’n tweeloop zou pakken om ons af te schieten, heb ik de politie gebeld. Die heeft een vaststelling gedaan, maar meer niet. Gelukkig had ik voor de zekerheid mijn gsm onopgemerkt in m’n handen gehouden en het hele voorval kunnen filmen, waardoor ik dit aan de politie kon tonen.
Sindsdien proberen wij het contact met de buren zo beperkt mogelijk te houden, kwestie van iedere confrontatie uit de weg te gaan. Zij hebben er echter schijnbaar hun missie van gemaakt om zo veel mogelijk ons het leven zuur te maken met kleine pesterijen.
- Mevrouw gaat geregeld haar kookpannen na het koken leeggieten in het rioolputje van de straat. Daarbij steekt ze dan het vettig keukenpapier onder de ruitenwissers van mijn auto. Of kauwgom, of ze spuwt er eens goed op. Van dat laatste zijn we niet zeker dat zij het was, maar er is niemand anders die met keukenpapier in onze straat komt, dus daar zijn we wel heel zeker van. Hebben we echter geen bewijs van.
- Af en toe krijgen we weer een hoop verwensingen naar ons hoofd geslingerd, meestal op straat of in de tuin.
- Onze baby was (toen ze nog geen jaar was) eens heel ziek. Ze weende ‘s nachts, dus ik heb een uur met haar in m’n armen rondgewandeld om haar te troosten. Toen ze eindelijk weer bijna sliep (het was kwart na zes ‘s ochtends ofzo), begonnen de buren luid op de muur te bonken waardoor ze uiteraard weer begon te wenen en zij harder begonnen te bonken. Dat geluid heb ik toen opgenomen, maar ik betwijfel of zoiets als bewijs kan dienen. Wel heb ik toen contact opgenomen met hun dochter (met wie we wél overeen komen) om te vragen of zij kon bemiddelen met haar ouders. Later die dag hing er een briefje op de voordeur: “Rosse (mijn haarkleur) hou mijn dochter er buiten of belt de politie.”
- Meneer gooide vroeger geregeld snoepjes of ander eten naar onze hond (het is een echte dierenvriend), maar we hadden al talloze keren gevraagd dat niet meer te doen aangezien onze hond allergisch is aan een hele hoop eten en speciale (peperdure) brokken moet krijgen, anders ligt onze tuin vol diarree enzo. Hij is er na de grote ruzie een tijdje mee gestopt maar woensdag lag er weer katteneten (of gehakt of iets dergelijks) in onze tuin, aan de grens met hun tuin. Vandaag, twee dagen later, hing er een witte vloeistof in het gras en op de bak met tuingerief die daar stond. Uit vrees dat het vergif zou zijn (en omdat we de pesterijen echt wel moe zijn) heb ik dan toch maar terug de politie opgebeld om vaststelling te komen doen. Ik heb dan ook hun dochter opnieuw gecontacteerd, die me liet weten er liever tussenuit te willen blijven (wat ik uiteraard ook begrijp, ik heb haar dan ook bedankt voor de eerdere hulp en beloofd dat we haar niet meer zullen contacteren voor zoiets). Even later kwamen we met de auto terug van de winkel. We parkeerden op straat, en mevrouw kwam haar huis uitgelopen om ons weer de huid vol te schelden en te roepen dat we haar dochter er tussen uit moesten laten. Meneer kwam er een tiental seconden later bij om ook de lelijkste verwensingen naar ons hoofd te gooien.
- Inmiddels had ik al een laptop in de veranda geplaatst om ons terras te filmen, zodat we zouden weten als er nog iemand eten komt strooien. Aangezien ik op de beelden zag dat buurman een tijdje ervoor over de draad was komen kijken naar de plaats waar die dingen meestal liggen, besloot ik (met de gsm alweer op opnamemodus) eens te gaan kijken of er effectief iets lag. Hij hoorde de schuifdeur opengaan en is meteen weer beginnen roepen. Ik geef toe dat ik deze keer (nog onder de indruk van de voorbije keren) heb teruggeroepen, al heb ik me beduidend beschaafder gedragen dan hij.
- Nu beweerde hij ook dat onze hond ‘s nachts aan een stuk blaft. Het klopt dat hij sinds enkele maanden in de gang moet slapen (hij verliest veel haar en onze zwarte zetel zag steeds wit na 1 nacht), maar als hij zou blaffen, zouden we het wel horen tot boven. Bovendien heb ik recentelijk zelf wat beneden geslapen, omdat ik ziek was en mijn echtgenote niet wou wakker hoesten.
- Bovendien beweert hij dat ons dochtertje (van dik 1 jaar) ‘s nachts tot zes uur ligt te schreeuwen. Het klopt dat ze soms weent omdat ze dorst heeft, maar nooit langer dan de tijd die het duurt om water 1 minuut in de microgolf op te warmen, er melkpoeder bij te doen, het tien seconden te schudden en dan terug naar boven te gaan om het haar te geven. Daarna is ze altijd stil, ze weent enkel als ze honger/dorst heeft.
Wat kunnen we hier best mee doen? De politie erbij halen heeft meestal maar slechts enkele weken zin, maar daarna beginnen ze terug met hun pesterijen. Op den duur durven wij niet meer in onze eigen tuin te komen als we weten dat ze thuis zijn. Het is echt geen manier van leven zo.
Bedankt.