Mijn ouders laten me niet gerust

D R M
Berichten: 8

mijn ouders laten me niet met rust

#16 , 29 mar 2009 10:49

Voor alle duidelijkheid , ik(de ouder) ben niet geraadpleegd om dit te doen, maar ik begrijp de reden en respecteer dat.
Wat ons (de ouders) enorm steund is de reactie, het begrip van mensen met het hart op de juiste plaats. Ik begrijp zeker dat er aan ieder verhaal 2 kanten zijn, en ik ben de eerste om toe te geven dat er ergens in onze poging om onze kinderen op te voeden er iets is misgelopen.Wat weet ik niet en mocht ik het kunnen veranderen, ik geef alles op om één vriendelijk woord van mijn zoon. Ik maak hem zeker geen verwijten, want iets heeft hem er toe aangezet deze stap te nemen. Ergens heb ik grondig gefaald en later zal ik rekenschap moeten geven.We kunnen tijdens de opvoeding helaas niet alle regels overboord zetten in een poging dat dit later niet tegen ons kan gebruikt worden en we zo geen kans lopen onze kinderen te veriezen. We prijzen ons nog iedere dag gelukkig dat onze kinderen nog leven , wat andere mensen misschien niet meer kunnen zeggen. Zij verdienen meer onze steun en medeleven, want die mensen maken geen kans meer op verbetering, die mensen kunnen de hoop niet koesteern om ooi nog hun kind te spreken of te zien. zij hebben enkel de gedachte dat hun kind toch gelukkig is .
ik wens iedereen ook mijn zoon het allerbeste in het verder leven.

Jureca
Juridisch actief: Ja
Regio: België

Een juridische oplossing. Voor elk probleem, voor iedereen!

Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing. Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
katrientjevanwevelgem
Berichten: 21

#17 , 29 mar 2009 12:20

Beste DRM,
Iedereen maakt fouten in zijn-haar leven, wie zonder zonde is.........;
Mijn ouders zijn gescheiden en ik koos voor vaders kant, maar na een
tijd besefte ik dat ik verkeerd bezig was, dat ik moeder geen kans
gaf en toen ik hoorde dat ze ernstig ziek was ben ik haar gaan bezoeken,
met een bang hartje , want hoe zou ze reageren nadat ik haar jaaaaaaaaaren negeerde!? Ongelofelijk maar waar : het was alsof we mekaar nooit gemist hadden.We zeiden beiden niks en lieten onze tranen de vrije loop.
De rest kwam vanzelf.
Ik reageerde op dit item , omdat ik ook gestimuleerd werd van (vreemde) mensen om contact op te nemen met mijn moeder en die mensen nu zo dankbaar ben en daarom dat ik reageerde.
Moeder is nu GELUKKIG beter , anders had ik het mezelf nooit vergeven , en zou ik waarschijnlijk nooit die innerlijke rust hebben die ik nu wel heb.
Het komt ooit goed met je zoon , dat denk ik wel . Want vroeg of laat beseft men dat dat de enige mensen in je leven zijn die je onvoorwaardelijk graag zien. Ik voel me nu gelukkiger dan ooit. We hebben veel zaken bijgepraat en spreken af en toe eens af om leuke dingen te doen.
Geef jezelf geen schuldgevoel over jullie opvoeding , want fouten maakt iedereen.
Als jullie er iets uit leerden is dat belangrijk.
Ik hoop dat je zoon de kracht kan vinden om in dialoog te gaan en te praten , want verleden is verleden .
Het is het heden die belangrijk is , want ook de toekomst hebben we niet in handen. Fijne dag nog Katrien

mapleleiah
Berichten: 1047
Locatie: Izegem

#18 , 29 mar 2009 20:49

Beste DRM,
Iedereen maakt fouten in zijn-haar leven, wie zonder zonde is.........;
Mijn ouders zijn gescheiden en ik koos voor vaders kant, maar na een
tijd besefte ik dat ik verkeerd bezig was, dat ik moeder geen kans
gaf en toen ik hoorde dat ze ernstig ziek was ben ik haar gaan bezoeken,
met een bang hartje , want hoe zou ze reageren nadat ik haar jaaaaaaaaaren negeerde!? Ongelofelijk maar waar : het was alsof we mekaar nooit gemist hadden.We zeiden beiden niks en lieten onze tranen de vrije loop.
De rest kwam vanzelf.
Ik reageerde op dit item , omdat ik ook gestimuleerd werd van (vreemde) mensen om contact op te nemen met mijn moeder en die mensen nu zo dankbaar ben en daarom dat ik reageerde.
Moeder is nu GELUKKIG beter , anders had ik het mezelf nooit vergeven , en zou ik waarschijnlijk nooit die innerlijke rust hebben die ik nu wel heb.
Het komt ooit goed met je zoon , dat denk ik wel . Want vroeg of laat beseft men dat dat de enige mensen in je leven zijn die je onvoorwaardelijk graag zien. Ik voel me nu gelukkiger dan ooit. We hebben veel zaken bijgepraat en spreken af en toe eens af om leuke dingen te doen.
Geef jezelf geen schuldgevoel over jullie opvoeding , want fouten maakt iedereen.
Als jullie er iets uit leerden is dat belangrijk.
Ik hoop dat je zoon de kracht kan vinden om in dialoog te gaan en te praten , want verleden is verleden .
Het is het heden die belangrijk is , want ook de toekomst hebben we niet in handen. Fijne dag nog Katrien
Toch even toevoegen dat schade soms onherstelbaar is ... dat sommige "fouten" onvergeeflijk zijn ... en dat men mensen niet mag veroordelen omdat ze de moedige stap nemen om hun eigen weg te gaan.

Lenny
"I can resist everything except temptation" (Oscar Wilde)

Reclame

dieke
Berichten: 1299

#19 , 29 mar 2009 22:40

Mij dunkt dat er ook zoiets bestaat als mail. Ook een manier om niet persoonlijk in contact te treden met elkaar, zonder dat men echt persoonlijk elkaar moet zien en met het voordeel dat er geen derden zich in mengen. Het gaat bij het internet immers niet over een handjevol mensen, maar over letterlijk de hele wereld die van dit 'verhaal' kan smullen.

Ik zie er persoonlijk dan ook echt geen meerwaarde in om via een forum met elkaar te communiceren, zelfs integendeel. Met alle begrip voor de moeilijkheden waar het hier over gaat, kan er trouwens ook niemand iets zinnigs zeggen in deze kwestie, zolang men niet weet waarover het precies gaat.

De aanzet is nu gemaakt, ik zou nu vader en zoon toch aanraden eens te proberen af te spreken op neutraal terrein, met een bemiddelaar present die beide kanten van het verhaal goed kan beluisteren en dan eventueel ook zijn licht erop kan laten schijnen. Steunbetuigingen her en der kunnen mooi zijn, maar kunnen verder volgens mij de discussie ook niet echt vooruithelpen en zouden ze naar mijn bescheiden mening zelfs kunnen vertroebelen, zodra 1 van de partijen daaruit zou menen te lezen dat zijn fout toch niet zo erg is. Het is van de andere partij dat je moet horen hoe erg ze is, niet van derden.

jannemanenvrienden
Berichten: 9

#20 , 30 mar 2009 13:13

Mij dunkt dat er ook zoiets bestaat als mail. Ook een manier om niet persoonlijk in contact te treden met elkaar, zonder dat men echt persoonlijk elkaar moet zien en met het voordeel dat er geen derden zich in mengen. Het gaat bij het internet immers niet over een handjevol mensen, maar over letterlijk de hele wereld die van dit 'verhaal' kan smullen.

Ik zie er persoonlijk dan ook echt geen meerwaarde in om via een forum met elkaar te communiceren, zelfs integendeel. Met alle begrip voor de moeilijkheden waar het hier over gaat, kan er trouwens ook niemand iets zinnigs zeggen in deze kwestie, zolang men niet weet waarover het precies gaat.

De aanzet is nu gemaakt, ik zou nu vader en zoon toch aanraden eens te proberen af te spreken op neutraal terrein, met een bemiddelaar present die beide kanten van het verhaal goed kan beluisteren en dan eventueel ook zijn licht erop kan laten schijnen. Steunbetuigingen her en der kunnen mooi zijn, maar kunnen verder volgens mij de discussie ook niet echt vooruithelpen en zouden ze naar mijn bescheiden mening zelfs kunnen vertroebelen, zodra 1 van de partijen daaruit zou menen te lezen dat zijn fout toch niet zo erg is. Het is van de andere partij dat je moet horen hoe erg ze is, niet van derden.
Ja idd , via mail of persoonlijk contact zou alles beter kunnen opgelost worden...
Maar mensen maken het zichzelf soms graag moeilijk he :)
Hopelijks heeft het wel een meerwaarde en kan dit in alle seriniteit opgelost worden.
@lenny
Onherstelbaar (verkrachting-mishandeling -verwaarlozing)voor de rest
is de band tss ouders en kinderen te hecht om te verbreken.
Wij kunnen je getuigenissen voorleggen van kinderen die door èèn of beide ouders onherstelbaar !? gekwetst zijn geweest en er na een tijd naar hunkeren hen terug te zien....raar , maar waar !

D R M
Berichten: 8

#21 , 30 mar 2009 23:32

Laten we over één ding duidelijk zijn, want daar wordt nogal vlug met gegoochelt, hier is geen en ik ben heel duidelijk, geen misbduik van wat of wie ook.
Mochten wij het probleem kennen, we waren misschien in de mogelijkheid dit op te lossen, maar tot op heden kregen we geen enkel antwoord.
maar alvorens te insinueren dat er misschien misbruik is geweest, denk eens aan de gevoelens van mensen die niet altijd de oorzaak zijn van een probleem, maar er wel mee geconfronteerd worden.
Er zijn andere dingen in het leven die mensen voor problemen stellen en voor hun misschien niet opgelost raken omdat ze er niet over spreken(veel mensen die zelfmoord plegen zijn in dit geval)zonder dat anderen heirvoor met de vinger dienen gewezen te worden.
Een moedige stap is uw problemen of mistappen onder ogen te zien en er met mensen over te praten alvorens bepaalde stappen te ondernemen.Ik ga hier zeker niet vertellen wat de oorzaak kan zijn, alleen al uit respekt voor mijn zoon, maar bedenk alvoren iets neer te schrijven dat u mensen kan kwetsen. Niet iedereen is een pervert omdat er problemen zij n met hun kinderen. ik heb altijd een heel goeie tot in mijn ogen perfecte relasie gehad met mijn beide zoneen, maar ergens is er iets gebeurd waar wij geen weet of vat op hebben en dat doet pijn,veel pijn.

jokeenfamilie
Berichten: 36

#22 , 02 apr 2009 09:33

Beste DRM,
Ik denk niet dat mensen iets insinueren ofzo , maar het wel goed-bedoelen . We leven in een wereld waar er nog nooit zoveel mogelijkheden geweest zijn ivm communicatie, maar waar mensen vereenzamen door gebrek aan persoonlijke contacten en een gezonde -deugddoende babbel. Blijkbaar zijn we bang geworden van onszelf.
Het zou idd een moedige stap zijn van beiden dit op te lossen, los van dit forum hier.
Er zal altijd wel een oorzaak zijn, maar problemen zijn er pas als je ze niet aanpakt en je verstopt met je kop in het zand....
Wat er ook zal gebeuren , doe het buiten een forum , en ouders blijven jullie voorgoed - diep in jullie hart blijven ze aanwezig en dat kan men niet anonimiseren ! Fijne-hoopvolle Paasdagen DRM

D R M
Berichten: 8

#23 , 02 apr 2009 19:13

Inderdaad, ik weet ook dat dit niet de bedoeling was,en mijn excuses voor de hevige reaktie. Ik wil vooral iedereen danken voor de reactie's, en ik hoop oprecht dat er misschien enige dialoog kan zijn in de toekomst. Onze zoon wil met rust gelaten worden en dat respekteren we , dit forum was toevallig gevonden door een familielid.Ik kan hun dat niet kwalijk nemen, want mensen proberen nu eenmaal te helpen.Ik wens iedereen een zalig pasen en vooral , veel geluk in het leven.
Marc

maartje
Berichten: 45

#24 , 08 apr 2009 21:34

,,
Laatst gewijzigd door maartje op 13 mei 2009 16:39, 1 keer totaal gewijzigd.

katrientjevanwevelgem
Berichten: 21

#25 , 20 apr 2009 08:59

Maartje,
Bij velen is dat juist het probleem, ze kunnen( en of willen)niet praten met elkaar . Geloof me, het is de enige manier om tot oplossingen te komen.
Als we ons niet verbonden voelen komt dat maar al te vaak omdat er een muur tss ons in staat.
Er zijn dingen die we tegen elkaar moeten zeggen, maar we zeggen ze niet.
Waarom niet? Dat is de muur: de barriere, waar die dan ook uit bestaat, waardoor we niet dichter bij elkaar kunnen komen.
Identificeer de muur en breek die muur af...
Hoe zal je me nu vragen!?
Praat met die persoon over de muur.
Wat je doet , kaartje sturen e.a zijn positieve signalen naar het kind toe.
Ouders zullen wel inzien dat ze niet goed bezig zijn, want jullie kleindochterke is een deel van jullie leven en ooit zal ze ernaar vragen .
Je hoeft niet te sterven , maar integendeel te LEVEN zodat vroeg of laat jullie leven verder kan geleefd worden.
Mijn leven heeft ook weerom zin (lees eerdere posting)gekregen na een veel te lange periode van onverschilligheid en koppigheid van mij , maar ook door non-communicatie!!
De moed niet opgeven maartje, want zoals je zelf zegt: het leven is al zo kort: groet katrien

maartje
Berichten: 45

#26 , 20 apr 2009 19:36

,,
Laatst gewijzigd door maartje op 13 mei 2009 16:43, 1 keer totaal gewijzigd.

katrientjevanwevelgem
Berichten: 21

#27 , 21 apr 2009 08:35

Geef het tijd . Het is het enige wat je kunt doen...
Je bent ook gèèn vloermat he, heb respect voor jezelf.
Ik denk dat ' hij' problemen heeft met zichzelf , en die moet hij wel zelf oplossen. Je hoeft zeker geen schuldgevoelens te hebben als je doet wat ge kunt... Bovendien putten ze je energie uit en dit is nergens voor nodig.
Hij wil je (denk ik) weghouden van je dochter en kleinkind omdat hijzelf te zwak is. Maar zoiets zal zich op termijn tegen hemzelf keren.
Fijne dag nog ! katrien

Terug naar “Privacy-bescherming”