Mijn dochter heeft uit haar eerste huwelijk twee kinderen. Op zestienjarige leeftijd beslist haar zoon om bij de papa te gaan wonen. Deze doet beroep op de Jeugdrechtbank met als gevolg een vonnis waarbij de zoon bij de papa mag wonen en de dochter bij haar moeder, zoals na de echtscheiding steeds het geval was omdat onze kleinkinderen aan mijn dochter toevertrouwd werden. Tevens werd beslist dat gezien elke ouder een kind opvoedt de moeder aan haar ex onderhoudsgeld moet betalen voor haar zoon. In het vonnis staat verder ' voor de periode van juli tot november 2010 worden de verschuldigde onderhoudsbijdragen gecompenseerd gezien niks werd betaald door de vader wat vroeger opgelegd werd. Verder niks meer en tot 2015 geen probleem. Niemand betaalt aan tegenpartij onderhoudsgeld omdat er compensatie is. De beide kleinkinderen gaan naar school en hebben geen eigen inkomsten.
In 2015 stopt de kleinzoon met de studies en bekomt hij een inkomen. Feiten niet betwist.
De kleindochter gaat wel hogere studies aanvatten.
In 2016 dient mijn dochter op mijn aanraden een verzoekschrift in waarbij ze vraagt dat haar ex-man terug onderhoudsgeld aan haar zou betalen voor het enige kind dat nog rechten heeft op onderhoudsgeld, de dochter die steeds bij haar woont en geen eigen inkomen heeft dat haar zou toelaten haar studies zelf te betalen.
Tot niet geringe verbazing besluit de Rechter dat de vordering ongegrond is, verwijzend naar het eerdere vonnis waarbij er zogezegd een overeenkomst werd bedongen waarbij beide ouders elk voor een kind aan de gewezen partner onderhoudsgeld moeten betalen. Terwijl er vanaf 2015 een niet betwistbare wijziging is en er van compensatie helemaal geen sprake meer kan zijn omdat de kleinzoon een eigen inkomen heeft. Situatie die overigens nooit betwist werd tijdens het geding. Aan de basisvoorwaarde om onderhoudsgeld te kunnen verzoeken is niet meer voldaan gezien de zoon werkt en een eigen inkomen heeft.
Mijn dochter krijgt het advies van haar advocaat om niet in beroep te gaan( lijkt me fout) en ze doet dat ook al omdat ze geen vertrouwen meer heeft in de Rechterlijke Macht gezien wat ze meemaakte en dat alleen maar telkens weer kosten zonder baten werden.
Gezien de kleindochter nog drie jaar hoger onderwijs volgde en ondertussen meerderjarig is( ° 19.08.1996) zou zij misschien naar mijn kennis zelf een verzoek kunnen indienen om het haar ten onrechte niet toegekende onderhoudsgeld vooralsnog te vorderen. Verjaring 5 of 10 jaar is me niet duidelijk. Gezien ze pas in 2019 stopte met studies en ging werken blijven volgens mijn inzichten de onderhoudsgelden voor 2016 tot 2019 vatbaar voor vordering.
Is hier echter het 'Non bis idem' niet van toepassing'?
Wat kan mijn dochter overigens aanvangen tegen een beslissing van een Rechter( daterend van 2016) die de basisregels miskent inzake onderhoudsgelden zoals ze door de Wetgever in (dwingende bepalingen) werden vastgelegd? Klacht neerleggen bij wie?
Ik heb nu pas het dossier kunnen inkijken omdat mijn dochter onverwachts een afrekening kreeg waar ze andermaal niet goed van is.. Ze verzweeg het vonnis tot heden, om ons te sparen want wij worden als grootouders al sinds 2015 geconfronteerd met een kleinzoon die we niet meer zien. Daar waar ik zijn kleine god was en wij voor de kinderen alles hebben gedaan wat normale ouders doen. De kleinzoon beloofde herhaaldelijk, nadat ik hem aansprak, om terug bij ons en bij zijn mama en zus te gaan. Hij heeft ondertussen zelf een kind, wij kregen zelfs geen melding. Hij mag met ons geen contacten hebben van zijne papa, zo moest ik het horen.
Persoonlijk vind ik dat de gewezen man van onze dochter een ernstige fout beging door niet te melden dat de zoon die bij hem verbleef een eigen inkomen genoot vanaf 2015. Voor zover ik als gewezen gemeenteontvanger kennis heb van deze toch wel complexe wetgeving is hier mogelijks zelfs een strafbaar feit aan bod.
Kan iemand ons hierbij helpen.
Met dank bij voorbaat,
Rufin
PS. In het vonnis staan overigens aantijgingen tegen mijn dochter en kleindochter die de waarheid grof geweld aandoen. Deze grootvader weet beter, ik moest herhaaldelijk tussenkomen omdat de papa vrij agressief kon worden. De bullebak uithangen zoals hij op de voetbal deed waar duizenden getuigen van zijn. De echtscheiding kwam er niet zomaar.