Ze kunnen hun schenking niet in je strot rammen.
Dus zeg dat je het niet wil. En afgelopen.
Als ze slechts één woning hebben komt die schenking veel duurder uit dan de gewone vererving (die in twee stappen gebeurt).
Voilà, hun argument ligt ook al aan flarden.
Probleem is dat, toen grootmoeder stierf, er twee woningen te verdelen waren die tegen mekaar aan liggen. Volgens hen was toen de beste optie ieder (zijn met twee dochters) een halve woning te doen erven. Dus beide woningen zijn van beide zusters. Dit was volgens schoonma om te voorkomen dat haar zus haar man uit de woning zou kunnen zetten bij overlijden. (niet mijn redenering want ze hebben geen huwelijkscontract dus bij mijn weten zou hij alsnog het vruchtgebruik overhouden?).
Technisch gezien hebben ze dus beide twee halve woningen. Eén daarvan willen ze aan ons schenken maar dan moeten wij eerst tante uitkopen, aktekosten betalen en dan schenking aanvaarden en dan nog eens alle kosten dragen.
Hoe langer ik erover nadenk hoe kwader ik hierover word. Ze pluimen ons alleen maar en eisen dat mijn man, hun zoon maar springt en gaat helpen wanneer zij het willen, maar andersom kan er niks af. Nog geen sms met mijn verjaardag. Ze bekijken het zich allemaal wel heel simpel vind ik.