Hallo,
Ik zou graag concreet advies krijgen over de volgende situatie:
Mijn beginnend demeterende schoonmoeder van 75 heeft een broer van 62 die sinds het overlijden van de ouders in het ouderlijke huis verblijft.
Zij zijn beiden nog eigenaar van de woning, maar er is sinds jaren geen wezenlijk contact meer geweest tussen broer en zus.
De broer heeft de zus na het overlijden van de ouders emotioneel gechanteerd opdat hij in de woning zou kunnen blijven wonen. Hij betaalde al die jaren geen huur aan zijn zus voor zijn verblijf in de ouderlijke woning.
De woning zelf is na ruim 25 jaar bewoond te zijn geworden door de broer in dermate slechte toestand, dat de buren middels hun architect officieel de slechte staat hebben laten vaststellen en klacht hebben neergelegd bij college van burgemeester en schepenen.
Er is ondanks weigering van de broer na meermaals gepoogd te hebben, toch een kort bezoek van de sociale dienst mogelijk geweest, die hebben vastgesteld dat er geen stromend water, geen afdoende electriciteit of sanitaire installatie en geen rookafvoer voor de houtkachel etc... meer aanwezig is en eigenlijk niet afdoend en 'normaal' meer geleefd kan worden in deze woning. Er zijn blijkbaar ook delen van het plafond naar beneden gekomen, het dak vertoont gaten en schouwen staan op het punt van in te storten, trap is niet meer beloopbaar door waterinsijpeling... Bovendien is het persoonlijk voorkomen van de broer in die mate gelijk aan de staat van de woning dat dit zorgwekkend is geworden. (Kortom, een situatie waar dhr Jambers destijds duimen en vingers zou bij afgelikt hebben...)
Het stadsbestuur heeft vervolgens op haar beurt mijn schoonmoeder als mede-eigenaar aangeschreven om in deze situatie haar verantwoordelijkheid op te nemen en de nodige renovatiewerken uit te voeren binnen eenbepaalde termijn.
Omdat deze (en de kinderen) weigert van hier geld in te steken (omdat ze die middelen ook niet heeft) en de broer na jaren kluizenaarsschap en drankmisbruik de ernst van de situatie niet rationeel meer kan inschatten, schrijft ze via haar kinderen het stadsbestuur aan en vraagt om conform de Vlaamse Wooncode het huis onbewoonbaar te laten verklaren en haar broer te laten verwijderen en te herlokeren. Dit met de bedoeling vervolgens het verkrotte huis te laten afbreken, de grond te verkopen en de opbrengst in twee te verdelen.
Echter, de broer heeft nu meermaals naar de sociale dienst toe gedreigd met zelfmoord, huis in brand steken, laten ontploffen...als ze hem niet met rust laten, waardoor de sociale dienst (= lees de sociaal assistente van dienst) nu plots van mening is dat de situatie in de woning niet zo dringend meer is en ze geen persoonlijk drama op hun geweten willen.
Wij uiteraard ook niet, maar deze beslissing op zijn minst vreemd te noemen. Dat ze nu voorstellen om middels de gemeentelijke 'klusdienst' één gedeelte van het huis enkel "wat op te frissen" zodoende dat de broer er met een minimum aan "comfort" kan blijven wonen, is gezien de staat van de woning onbegrijpelijk en compleet onverantwoord.
Wie de kosten hiervoor moet dragen is trouwens niet duidelijk en wordt momenteel in het midden gelaten. (Er zou ook wekelijks een schoonmaakdienst worden opgezet...)
Deze nogal subjectief te interpreteren beslissing werd door hen genomen zonder dat er een bevoegd inspecteur, architect of ingenieur ter plekke is geweest om de ernst van de staat en de structurele schade van en aan de woning vast te kunnen stellen.
Wij stellen ons vragen bij de professionaliteit en de ernst van de inschatting in deze! Dit lijkt ons dus gezien de ernst van de de situatie slechts een doekje voor het bloeden en we vragen ons af wie op dat moment de verantwoordlijkheid zal dragen mocht er ooit iets ergs gebeurden waardoor er schadevergoeding moet worden betaald aan derden door een incindent te wijten aan de erbarmelijke staat van het huis of de geestestoestand van de bewoner?
Het is ons inziens niet meer mogelijk om deze woning 'op te knappen' laat staan bewoonbaar te maken zonder er een fortuin aan te spenderen. (denkende aan o.m. reëel brandgevaar, geuroverlast, ongedierte, instortingsgevaar...)
Omdat mijn schoonmoeder beginnend demeterende is en de emotionele belasting veels te zwaar is geworden waardoor ze de situatie ook niet meer kan inschatten, wordt de communicatie sinds een week uitsluitend via de kinderen gevoerd. Deze hebben echter geen volmacht en kunnen in principe dus ook niets gaan afdwingen...
Wat wij specifiek zouden willen weten is:
-Is het stadsbestuur niet verplicht om effectief volgens de Vlaamse Wooncode te werken (= huis onbewoonbaar laten verklaren en de huidige bewoner een sociale huurwoning aan te bieden)? (broer krijgt om en bij de 1000euro stempelgeld per maand en kan zich in principe een dergelijke woning veroorloven)
Hebben ze het recht om te beslissen wat ze nu beslist hebben?
-Hoe kan men de situatie met de broer (dreigenementen) omzeilen en hem alsnog laten verwijderen uit de woning? Is collocatie een te bewandelen piste en zo ja wat is de procedure hiervoor? Ik meen middels het forum te hebben begrepen dat er ziets bestaat als een collocatie per klacht bij de procureur des Konings (zonder medisch attest). Wat houdt dit concreet allemaal in?
-Wie is er aansprakelijk voor eventuele ongevallen te wijten aan de verkrotting van de woning) rekening houdende met de beslissing van de sociale dienst en het stadsbestuur én ook de uitdrukkelijke vraag van de kinderen/schoonmoeder om het huis af te breken eens de broer veilig verwijderd is geworden en hem een onderdak is aangeboden door sociale dienst, SVK of OCMW?
Graag concreet advies om deze slepende stituatie afdoend en definitief op te lossen aub.
Dank.