Mijn zoon en schoondochter wilden een huisje kopen aan het water. Er was veel "renovatiewerk " aan. Mooie prijs: 89.000€ . En Er werd met een makelaar die met het immokantoor samenwerkt (niet een bank) onderhandeld voor een voorschot van 5.000€ omdat ze zelfs geen geld in handen hadden. De lening van het voorschot was in orde en het werd betaald. En dinsdag 28 augustus werd gezet als datum om de verkoopsakte te tekenen.
Ineens, de vrijdag voor de 28ste, mankeerden er ineens allerlei papieren, de lening zelf was "mondeling" gezegd in orde, maar bleek zo niet te zijn.
Uiteindelijk bleek dat de lening niet in orde geraakte omdat volgens de schatter de prijs te hoog bleek te zijn en de woning goed is om af te breken. Dus: de koop gaat niet door, het voorschot van 5.000€ zijn ze kwijt. Hun appartement was opgezegd en op 1 september stonden ze op straat met hun baby. Toen mijn zoon contact opnam met de schepen van woonbeleid in onze gemeente bleek aan de reactie dat er met datzelfde huis nog al eens zoiets gebeurt was. Maar er werd verder niets over gezegd. Dan kwam er nog een laatste gesprek met het immokantoor om proberen het voorschot terug te krijgen. Resultaat, het antwoord: Jullie mogen blij zijn dat we geen 10 percent voorschot gevraagd hebben , want dat was eigenlijk wettelijk , plus de boete van het niet tekenen van de akte van 28 augustus tot 31 oktober , dan zoudt ge aan het dubbelle (10.000€) gezeten hebben!! Maar we willen jullie geen verdere kosten aandoen en het bij 5.000€ laten, als onkosten voor ons, de verkoper ( die in het immokantoor werkt) en voor de notaris.
Kunnen we hier iets tegen beginnen?
Dit is geen grap: Ik belde vandaag anoniem voor het huisje zonder foto aan de Rupel en: het huisje staat nu terug te koop voor 98.000€.
Dat alles kan zomaar omdat de clausule : onder schortende voorwaarden niet opgenomen is in het contract en dat de "kopers" er zelf maar naar moeten vragen.
Mijn bezorgdheid is: hoeveel mensen gaan ze er zo nog inluizen? En dat zogenaamd wettelijk?