“Art.1134.Alle overeenkomsten die wettig zijn aangegaan, strekken degenen die deze hebben aangegaan, tot wet. Zij kunnen niet herroepen worden dan met hun WEDERZIJDSE toestemming of op gronden door de wet erkend...”(Burgerlijk Wetboek).
Het juridische probleem is dat ouders geen wettige overeenkomst/overeenkomsten kunnen sluiten inzake verblijfsregelingen van de kinderen, en hebben dus ook geen kracht van wet. Het is de rechter die over "onwettige" regeling zijn zegen moet geven wil de "titel" uitvoerbaar zijn. Dit is ook zo voor het strafrecht. Het onozele is dat de geest van de wet is dat die rechter en citeer art. 374 BW
"Ingeval de ouders niet samenleven en hun geschil bij de rechtbank aanhangig wordt gemaakt, wordt het akkoord over de huisvesting van de kinderen door de rechtbank gehomologeerd, tenzij het akkoord kennelijk strijdig is met het belang van het kind.
eigenlijk de overeenkomst tussen de ouders zou moeten honoreren.
Zeer vreemde juridische materie, maar op strafrechterlijk vlak zal de verdachte van art. 432SW vrijgesproken worden. De strafrechter zal noch met boterbriefjes, noch met overeenkomsten op bierkaartjes maar ook niet met regelingen gemaakt en medeondertekend door beide ouders en de notaris rekening moeten houden. Wat in de strafrechtbank telt inzake art. 432SW zijn de verblijfsregelingen uitgesproken door de rechter.
Heeft het dan nut dat je als beide ouders zo een papier opmaken?
Ja dit is zeer zinvol!! Na verloop van tijd onstaat er een soort "vaste regeling". Rechters vinden het doorgaans belangrijk als ouders er niet meer samen uitkomen en bij hem/haar om een rechtsgeldige uitspraak komen vragen over de regeling van het kind/kinderen dat de "vaste regeling" primair zal naar voor geschoven worden als zijnde de regeling die in het belang van het kind is. Uiteraard zijn er uitzonderingen maar dan zou dat goed gemotiveerd moeten zijn.
RR