Momenteel zitten wij in een opzeg gegeven door de verhuurder voor eigen bewoning, deze is op 1/1/2011 gestart en loopt ten einde op 30/06. We hebben mondeling verlenging gekregen tot 4/8/11, omdat de huizen die we tot nu toe gezien hebben niet voldoen, en de tijd begint te dringen.
Dat ze hier komen wonen is quasi een feit: ze zijn ondertussen het terras aan 't uitbreken om er een veranda op te zetten, en de huidige woonst van de verhuurder staat te koop. De verhuurder had een bakkerij die ze hebben moeten stopzetten door nieuwe wetgeving, die hen 50k verbouwingswerken zou kosten. Daarom zijn ze gestopt met hun bakkerij, werken ze beide nu in loondienst en willen ze in hun eigen huurhuis komen wonen. Die constructie levert hen duidelijk meer levenskwaliteit en pensioen op. Ten koste van .... ?
Juridisch gezien hebben zij volgens mijn twee advocaten het recht om ons op te zeggen en moet ik dus uitwijken.
Maar waar ik een gigantisch probleem mee heb, is de rechtvaardigheid hiervan:
- de verhuurder kan ten alle tijde zijn huurder eruit zetten op slechts 6 maand
- dit was bij ons het geval na anderhalf jaar
- na één jaar was de verhuurder al aan het evalueren om hier te komen wonen, via de schijn van het jaarlijkse bezoek, en dan opmerkingen zoals 'dat is wel een handige keuken hé' ... en tegelijkertijd stond hun eigen woonhuis (een bakkerij) te koop.
Ik heb in mijn contract de toestemming om hier een zelfstandige activiteit uit te oefenen, ook al is het geen handelshuur.
Ik had net een grote reclamecampagne gestart net voor zij ons de opzeg hadden gegeven om de hifi zaak hier te promoten, die ik als 2e activiteit doe (dit is niet mijn hoofdinkomst). Een kleine 2000 EUR aan internet banners voor onze locatie.
Door hun opzeg heb ik net in het midden van het hifi seizoen alles moeten beginnen inpakken en ermee stopppen.
Ook weten we uit ervaring dat een verhuis vele duizenden euro's kost aan werkmensen & verhuiswagens. Toen mijn vriendin hier in trok, waren we een kleine 2000 eur kwijt. Enkel voor haar spullen, reken maar maal twee voor onze gezamelijke spullen.
Kortom: deze verhuis kost ons op heel wat vlakken stukken van mensen: verloren productiviteit, verloren inkomsten, opbouw van een imago wat deels teniet gaat door zulk oponthoud.
Als de huurder zelf opzegt in de eerste jaren, moet hij respectivelijk 3, 2 of 1 maand huur als vergoeding. Dat vinden we fair: we doen de verhuurder en mogelijk de immo kosten aan. Maar als de verhuurder na een onredelijk korte huurperiode (1.5 jaar als deel van een 9 jaar contract) opzegt, dan moeten wij dit gewoon ondergaan, en alle kosten zijn voor ons ?
Ik vraag me daarom af of er juridische achterpoortjes zijn om de kosten op de huisbaas te verhalen. Zij spelen het spel misschien wel legaal juist, maar het voelt niet fair aan. We voelen ons gepakt. Dit zet een serieuze domper op onze levensvreugde.
Wat kunnen wij doen ? Kunnen wij de schade vorderen ?
Wat kunnen we naar toekomstige contracten doen ? Hoe kunnen we zeker zijn dat we minstens 3 jaar in een toekomstig huis kunnen wonen ? We willen binnen drie jaar namelijk iets kopen, en zoeken nog een tijdelijk huis. Een allerlaatste huurhuis voor we zelf iets kopen.