ik heb samen gewoond met een Congolese man, zonder papieren.
nu we hebben samen een zoon.
hij is op 26 weken zwangerschap gekomen met veel complicaties.
(hij heeft bewust het kind verwekt voor zijn verblijf, bedroog mij, en was onverschillig met de moeilijke zwangerschap.)
hij heeft toen ook meermaals gedriegd dat hij onze zoon zou laten ontvoeren mocht ik iets in de weg leggen.
nu onze zoon heeft veel zorgen nodig zoals kinesist, gaat nu naar een aangepaste school, zijn luchtwegen zijn vlug vatbaar en en kan plots zonder zuurstof geraken hij wordt hierdoor regelmatig opgenomen.hij krijgt binnenkort aangepaste schoenen door zijn neurologische afwijking.
zijn vader heeft sinds zijn geboorte tot heden, dit nooit serieus genomen en vond die verzorging ook niet nodig het komt ook wel goed zonder die specialisten.die willen alleen maar geld zegt hij.
als onze zoon in het ziekenhuis is opgenomen of op onderzoek moet gaan laat hij niets van zich horen en zeg mij dat ik er zelf voor zorg dat onze zoon zo geworden is en hij helemaal niets mankeert.
ik heb nog drie andere kinderen van een andere partner en heb steeds al de zorgen gegeven aan mijn kinderen je mag hun kansen in het slagen niet ontnemen, en zorgen dat de kinderen goed in hun vel voelen en in hun zelf geloven.
en dit wil ik ook voor onze zoon ook met zijn beperkingen.
nu hij heeft co-ouderschap aangevraagd met een sociaal onderzoek.
hij kent zijn zoon niet en doet ook de moeite niet om en zoon vader relatie op te bouwen. ik hou niets tegen hij mag zijn zoon komen bezoeken zoveel hij wil de relatie is voorbij en heb hem duidelijk gemaakt dat als hij langs komt alleen over onze zoon gesproken word en niets anders alleen de toekomst van onze zoon is belangrijk en ondanks dit heeft hij nog geen enkele moeite gedaan.ik heb al die jaren al de pijn en verdriet alleen moeten dragen zonder geen enkel hulp van zijn vader niet financieel of moreel.
voor mij hoeft hij niets te betalen ik doe het nu al drie jaar zonder zijn financieel steun.
ik wil geen co-ouderschap voor onze zoon onder zijn 10 jaar, anders nemen ze hem al zijn kansen om in het leven te kunnen slagen als een volwaardige mensen en zal zijn gezondheid in gevaar zijn. ik ben niet persoon die in het bijzijn van een kind slecht over hun vader praat ik maak hun duidelijk dat ze voor hem respect moeten hebben hij doet zijn best.
De laatste keer dat onze zoon was opgenomen heb ik de vader weer op de hoogte gebracht en hij ging zeker komen. na de 5de dag betrap ik hem met zijn huidige vrouw verstop achter een drank automaat wat later bleek dat zij op de zelfde dag als onze zoon was opgenomen en hij geen enkel moeite heeft gedaan om eventjes een bezoekje te brengen aan zijn zoon. maar ja bewijs zoiets eens hé.
ik vind co-ouderschap een goede zaak als de ouders bewust samen het kind of kinderen opvoeden ieder op zijn manier maar niet in het nadeel van het kind.
in ons geval is co-ouderschap in het nadeel voor een maximum ontplooiing van onze zoon hij heeft veel structuur nodig op elk vlak.
als zijn vader nu had willen inzien van in het begin welke zorgen hij nodig had en zou achter staan, een goede verstandhouding dus, zou ik geen problemen hebben met co-ouderschap
het is spijtig dat je geen verplichte begeleiding is (therapie) zodat de ouders hun verleden leren een plaats geven, en hun geleerd worden, te communiceren voor een gezonde opvoeding van het kind.
ik ben ten einde raad. voel mij onbegrepen door het gerecht.en ben eerlijk bang dat mijn andere kinderen hier de slachtoffer zullen worden doordat hun moeder dit nooit zal kunnen verwerken en er aan kapot zal gaan van verdriet en angst is dit dan de oplossing. co-ouderschap goedkeuren en en de drie andere kinderen geplaatst door een rechter opdat de moeder zwaar depressief geworden is voor een man die misbruik maakt van zijn rechten.
wat kan ik doen help mij en mijn kinderen AUB , ik ben radeloos en zeer angstig.