Laatst vernam ik van een confrater dat hij op het punt stond een huis te kopen van een van zijn cliënten. Nu heb ik daar persoonlijk geen probleem mee, maar ik vroeg mij wel af of dit deontologisch gezien wel correct is? Wat denken jullie?
Dat hangt ervan af hoe de prijs voorhet pand werd bepaald. Ligt deze boven of onder het gemiddelde? Is er een schatter aan te pas gekomen? Is de client voldoende bij zinnen om ten volle te beseffen wat hij verkoopt?
Met andere woorden betreft het een gewone reguliere verkoop of heeft de confrater misbruik gemaakt van zijn positie/vertrouwen?
Nee, ik denk wel dat alles netjes volgens de regels verlopen is. De cliënt wou het gebouw al een eindje verkopen en mijn collega wou een eigen kantoor oprichten. Ik denk dat de verkoop zelf wel correct verlopen is, maar was niet zeker of de onafhankelijkheid wel gewaarborgd bleef als je koopt van een cliënt.
Dat kan mogelijks een inbreuk zijn op de "kiesheid" die een advocaat aan de dag moet leggen, maar het zal inderdaad van de omstandigheden afhangen.
Zo wordt vaak als voorbeeld gegeven dat het deontologisch niet verantwoord is om aanwezig te zijn op een openbare en gerechtelijke verkoping van meubelen die in beslag werden genomen bij een cliënt. Als het in die lijn ligt, dan kan er inderdaad sprake zijn van een fout.
Een advocaat die zelf aanwezig is om op te kopen bij een boedelveiling van zijn cliënt? Dat kan niet van de slimste zijn onder de advocaten
Als er een verkeerde te lage prijs werd betaald, dan zal de fiscus dit wel aanpakken en een boete aanrekenen.