Zelfmoord terminologie

eylis · #1 , 02 okt 2012 13:27

exact, en mag ik een lans breken voor het correct woordgebruik zoals Fransiscus doet:
laten we asjeblieft telkens de term zelfdoding gebruiken ivp zelfmoord..Daarmee halen we al minstens het misdadige stigma van deze problematiek. Waarom? Als we de drijfveren, geestesgestekdheid en de omstandigheden van de mens niet kennen (geen afscheidsbrief, geen gesprekken, geen andere feiten) dan kunnen we niet oordelen of het moord of doding was.
De neutralere term zelfdoding laat in het midden of het een agressieve daad naar zichzelf was of een keuze om uit het leven te stappen.
Elke zelfmoord is minstens zelfdoding. Maar niet iedere zelfdoding is zelfmoord...

Gebruiker21 · #2 , 03 okt 2012 15:06

Op het gevaar af om vrij off-topic te gaan over één woord: Hoe bedoel je het verschil tussen "agressieve daad naar zichzelf toe" of "keuze om uit het leven te stappen"? Bij een zelfdoding / zelfmoord gaat het toch steeds over de keuze om niet meer verder te willen leven? Ik kan me niet voorstellen dat iemand een daad van agressie naar zichzelf toe stelt waardoor hij overlijdt, als deze persoon niet bewust uit het leven wil stappen? Voor mij persoonlijk is aan het woord "zelfmoord" geen misdadige connotatie gekoppeld: het gaat over iemand die niet meer verder wil leven. Punt.

Naar de topic starter toe: mijn delneming en ik begrijp dat het moeilijk is om geen antwoord op uw vragen.

Aangezien er geen enkele verklaring voor de zelfdoding blijkt te zijn, kan de topic starter dan geen onderzoek door de politie eisen? Hoe kan men immers zeker zijn dat het om zeklfdoding gaat en geen misdrijf? En kan er bij dit onderzoek niet aangedrongen worden om het telefoonverkeer na te kijken?

Moest mijn zoon dood teruggevonden worden (alles erop wijzend dat hij zelfmoord gepleegd heeft) maar ik zou niet weten wat de mogelijke reden is, ik zou ook wensen dat de politie alles tot op het bot onderzoekt. Voor hetzelfde geld werd mijn zoon afgeperst / bedreigd / gepest, waardoor hij tot deze daad overgegaan is. In dat geval is er weldegelijk sprake van een misdaad ten opzichte van mijn zoon! Ik kan me voorstellen dat de topicstarter met gelijkaardige vragen zit: "hebben anderen schuld aan de zelfdoding van mijn zoon?"

eylis · #3 , 03 okt 2012 15:53

@Tom vdj: VZW's en belangengroeperingen die zich met zelfdodingproblematiek bezig houden hebben nagedacht over deze nieuwe terminologie.
Men wenst deze problematiek bespreekbaar(der) te maken bij het publiek en het taboe te doorbreken.
Er is taalkundig en psychologisch (eigenlijk dus linguistisch -antropologisch?) een nuanceverschil tussen (zelf)doding en (zelf)moord. Uiteraard willen beiden uit het leven stappen. Maar de ontzettend complexe emoties en mentale toestand rond deze daad vraagt om een zo neutraal mogelijke terminologie.
Om het kort te zeggen: het woord (zelf)moord heeft voor jou geen negatieve connotatie, maar voor velen wel. En omdat we nooit kunnen inschatten wat het dan wel was (een agressieve vorm van zelfdoding waar de agressie zowel naar zichzelf als naar de nabestaanden gericht is) of zuivere zelfdoding -> ik wil uit dit leven stappen) en omdat het ook niet aan ons is om dat verschil aan te geven, gebruiken we best de neutrale benaming. Bezoek maar eens de websites en hulpgroepfora mbt zelfdoding. De problematiek is zo pijnlijk voor de betrokkenen dat ik graag meehelp om het taboe te doorbreken, bespreeekbaar te helpen maken en dus aanmoedig de neutrale term te gebruiken.

Reclame

Gebruiker21 · #4 , 03 okt 2012 16:46

@eylis, ik wil geen oeverloze discussie over terminologie starten. Jij hebt jouw visie gegeven, ik de mijne. Dat is meer dan genoeg, denk ik. Het heeft geen enkele toegevoegde waarde in deze draad om daar verder op in te gaan (open gerust een topic in het praatcafé, als je wenst). Ik denk echt niet dat de topic starter wakker ligt hierover. Wat de topic starter bezig houdt is de "waarom" vraag en mogelijkheden om daar een antwoord op te krijgen.

Mijn bijkomende vraag was dan: als er geen echte duidelijkheid is over de reden van de zelfmoord, kan hier dan geen onderzoek naar ingesteld worden? Voor hetzelfde geld ligt er een strafbaar feit aan de basis...

Franciscus · #5 , 03 okt 2012 18:41

Is een verdacht (gewelddadig) overlijden....
Moet ( in principe) zo door de arts die de dood vaststelt worden ingevuld....
Maar gebeurt dikwijls dat de (huis)arts iets anders op documenten zet en dan komt er geen politie.
100 diensten verwittigen de politie ook niet.
Maar politie moet wegens verdacht overlijden een onderzoek instellen.
Al naargelang zal ook Labo ( federale technische en wetenschappelijke politie) ter plaatse komen.
Procureur des Konings word door de politieofficier ter plaatse in kennis gesteld en PV wordt aan parket verzonden.
Procureur kan een onderzoeksrechter vatten, deze kan dan een (wets)dokter aanstellen die ofwel ook ter plaatse komt ofwel een autopsie uitvoert.
Parket en onderzoeksrechter kunnen ook ter plaatse afstappen samen met hun griffiers.
Daar kan dan ook het federaal team ( In Antwerpen olv HPC Frank Van Saelen) mee ter plaatse komen.

Maar dan nog een gerechtelijk onderzoek is nog steeds geheim schriftelijk en tot op zekere hoogte tegensprekelijk. Er is ondertussen wel een zekere vorm van inzagerecht.
Met een onbalans tussen dader en slachtoffer .... zeker na de Salduz regeling

patjebrussel · #6 , 03 okt 2012 19:46

Laten we onder politieke druk de naam veranderen, het uit de statistieken halen, en daarmee is dit probleem ook opgelost. Alles is in orde, alles gaat goed, en al zeker in Vlaanderen.

http://staf-de-wilde.skynetblogs.be/arc ... -laat.html" onclick="window.open(this.href);return false;
Vandenabeele noemde ‘zelfdoding’ een flauw ‘gewauwel, zo slap als een nat washandje’. Voor hem kan de drempel niet hoog genoeg liggen en daarom moeten we blijven spreken over ‘moord’.

Raar dat die uitzending nergens meer te vinden is in de archieven van de VRT. Zal maar toeval zijn natuurlijk.

Lightning · #7 , 03 okt 2012 20:00

Kan allemaal wel zijn dat het voor nabestaanden minder confronterend is om het over zelfdoding te hebben. Dat neemt niet weg dat CPZ op zijn website veelvuldig en uitdrukkelijk verwijst naar hun "lijn" (zal ze niet bij naar noemen) voor mensen met problemen en vragen. Kwestie van als organisatie die dagelijks met de problematiek bezig is het taboe te doorbreken, nietwaar?

eylis · #8 , 03 okt 2012 20:58

tja lightning, daar zit je dan weer met het probleem dat "hun lijn" zo bekend is onder die titel. En dat mensen in een crisissituatie die toch nog "de lijn" willen contacteren voordat ze de finale stap nemen, ze deze naam zo kennen. Het zou dus kunnen betekenen dat me'nsen in een crisis deze naam zouden googelen en het niet meer vinden omdat het nu de "zelfdodingslijn" zou heten.
Ik blijf er dus voor pleiten omdat ik denk dat als je de term zelfdoding gebruikt, we nog altijd héél goed weten waarover het gaat. En dat het de ernst van deze problematiek niet verdoezelt. Integendeel.
Ik weet dat ik met deze term met mensen kan praten over wat hen of hun omgeving is overkomen en dat ze dan durven en kunnen praten.

patjebrussel · #9 , 03 okt 2012 22:20

Maar zo denken zij (= het echte slachtoffer) er niet over Eylis. Kostbare tijd gaat verloren. Dat zal voor het echte slachtoffer worst wezen hoe ze het nu vernoemen. Een generatie moet er bijna overgaan om een naam goed ingeburgerd te krijgen.
Jammer dat die uitzending nergens meer te vinden is, maar ik herinner me dat ze goed bezig waren, iets met een overkoepelende site of zoiets, maar dat de politiek zich kwam moeien, ook alweer over die naam, en geen steun kreeg, of iets in die aard.
Er is altijd een reden waarom men een naam wil veranderen, en vaak zijn die redenen eerder belachelijk. Denken ze wel aan diegene in nood ? Ik heb soms mijn twijfels.

Gebruiker21 · #10 , 04 okt 2012 07:20

Mag ik de mods erop wijzen dat een deel van de draad beter bij de originele had blijven staan (meer bepaald het antwoord van Franciscus op mijn vraag). Dit is nuttige info voor de topic starter van de andere draad, en deze info staat hier een beetje "verloren".

eylis · #11 , 04 okt 2012 08:57

@patjebrussel, ik geloof dat je me nbeetje fout begrijpt: natuurlijk dat ze de oude titel van "de lijn" nu verder gebruiken: precies om de reden van naambekendheid en dat is inderdeed de juiste beslissing om er voor te zorgen dat er in crisismomenten géén tijd verloren gaat en dus ook geen mensenlevens.
Nu, ik maak me geen zorgen over het stilaan evolueren naar die neutrale terminiologie... Het komt er vanzelf ook wel. Doordat het thema ook bespreekbaarder wordt, communicatie zeer snel en laagdrempelig is in deze maatschappij en problematieken ook veel zichtbaarder en dichter bij ons bed.
Zie ons nu hier bijvoorbeeld: we wisselen van gedachten over het gebruik van een term ivm zo'n heikel thema. Wellicht staan forumpassanten er even bij stil en denken , tiens wat betekent dat woord voor mij en een stapje verder: tiens dat woord betekent voor iemand anders iets anders.
Ter info, ik merk wel dat de jongere generatie (de 20-30igers) de term zelfdoding spontaan gebruiken.
en wat "de lijn" betreft: de site heet:
http://www.preventiezelfdoding.be/" onclick="window.open(this.href);return false;
en de volledige naam van de Vereniging: De Zelfmoordlijn en Centrum ter Preventie van Zelfdoding

dieke · #12 , 06 okt 2012 20:12

Ik moet toegeven dat ik niet alles heb gelezen, maar ik ben wel heel blij te zien dat dit onderwerp is verhuisd naar het praatcafé. Dit omdat ik, sorry eylis, de focus op die terminologie in het betreffende topic zeer ongepast vond. TS gebruikt het woord zelfmoord, dus is dat het woord dat TS wenst te gebruiken. Ik vind dan ook niet dat je een "lans moet breken" voor andere terminologie in zo'n situatie. Dat terzijde, het is dus gelukkig naar hier verhuisd.

Dan: ik heb zo toch wat mijn twijfels bij het draagvlak voor dit "gegoochel" met woorden. Momenteel volg ik zelf een postgraduaatsopleiding in de rouw- en verlieszorg en daar werd onlangs nog gesproken over de zelfmoord van de man van 1 van de studenten. De moeilijke terminologie kwam ook al geregeld ter sprake en die mevrouw (student) vertelde ook dat zij er geen moeite mee had, met dat woord.

Zelf heb ik een doodgeboren kind. Ik vind het heel belangrijk dat men de correcte term gebruikt, namelijk doodgeboren of mors in utero. Andere mensen vinden dat dan misschien weer termen die te hard klinken en verkiezen een andere omschrijving. Dat is gewoon hun goed recht.

En dat is dan dus meteen ook mijn punt: laat de mensen die ermee te maken krijgen, zelf hun terminologie kiezen. "Een lans breken" voor het ene of het andere woord, betekent immers sowieso altijd dat je voor de ene effectief een lans breekt en de andere aan het twijfelen zet omdat die net wél dat woord zelfmoord/... gebruikt. Het eerste wat wij te horen kregen in onze lessen rouw- en verlieszorg, is dat dit een proces is dat voor iedereen uniek is. En dat geldt zeker ook voor de woordkeuze, dat wist ik al voor ik hierover les volgde, maar als ik zo even bekijk hoe wij al hebben gediscussieerd over woorden en welke de goede of de foute zouden zijn, kan ik alleen maar concluderen dat ook dat voor iedereen persoonlijk heel anders kan liggen.

eylis · #13 , 07 okt 2012 13:27

inderdaad, men mag kiezen welke terminologie gebruikkt, maar dan zit je toch met een practisch probleem dieke...
ik schets het even: stel dat je 10 "materie-betrokken"mensen hebt waarvan er 5 het niet veel uitmaakt of je zelfmoord of zeldoding zegt en dan 5 die het emotioneel moeilijk hebben met de term zelfmoord.
Als je als instantie een forum, hulpgroep, eerstelijnszorg opstart om die mensen te helpen. Dan moet je die mensen aanspreken.
Welke term gebruik je dan?
Precies, die term die het minst negatieg geladen "zou kunnen zijn" . Dus neen: er zijn geen foute of juiste woorden. Maar ze hebben allemaal een emotionele context die voor ieder dan nog anders ligt.
dus probeer ik de minst geladen term te promoten.
Maar surf gerust eens naar de betrokken wensites, je zal zelf zien dat dit onderwerp op de forumgedeeltes nog steeds veel emoties losweekt.En je kan het in 2 groepen verdelen:
Een groep mensen die het niet veel uitmaakt. Die beide termen ok vind.
En een groep die het zeer moeilijk heeft met het woord "zelfmoord".
Tja dan volg ik helemaal de oplossing van de hulpverleners om het woord zelfdoding te gebruiken.

dieke · #14 , 07 okt 2012 13:41

Hey eylis

Uiteraard, die bedenking maakte ik me ook nog wel, dat je in de hulpverlening, boeken,... toch altijd voor woorden zal moeten kiezen. En dan is een discussie zoals de deze zeker wel een goede om eens te doen. Maar nogmaals: dat heeft zo zijn plaatsje en hierover beginnen in een topic waarin de betrokken personen hun eigen woorden al hebben gekozen, vond ik gewoon niet gepast. Jouw bericht in dat topic was al door iemand anders gemeld, dat zag ik toen ik het ook wilde melden, dus ik denk niet dat ik de enige was die die discussie over woordkeuze op dat moment niet nodig vond.

Verder heb je zeker wel een punt, hoor. Je kan niet anders dan op een bepaald moment bepaald woordgebruik te hanteren en het is goed dat je daar dan ook over nadenkt. Maar het is en blijft eigenlijk te zeer normatief, zeker voor een materie waarin er zoveel gevoeligheden bestaan. Net zoals iemand die het woord zelfmoord te gruwelijk vindt om te horen/lezen, zal iemand anders dan weer aan zichzelf beginnen twijfelen wanneer hij net wél dat woord verkiest in de communicatie over een familielid/... dat overleden is aan die oorzaak.

Groetjes!

Gebruiker21 · #15 , 08 okt 2012 08:59

inderdaad, men mag kiezen welke terminologie gebruikkt, maar dan zit je toch met een practisch probleem dieke...
ik schets het even: stel dat je 10 "materie-betrokken"mensen hebt waarvan er 5 het niet veel uitmaakt of je zelfmoord of zeldoding zegt en dan 5 die het emotioneel moeilijk hebben met de term zelfmoord.

En wat als je met een groep zit waarvan 5 absoluut de term "zelfdoding" willen gebruiken, en de 5 andere geschokt zijn dat die eerste 5 een term belangrijker vinden dan wat er effectief met hun naaste gebeurd is? Ga je dan democratisch stemmen over welk woord er gaat gebruikt worden? Sorry, maar deze discussie is zinloos. Als je op het moment dat je zoiets meemaakt, je energie wil steken in het kiezen van termen, vrees ik dat je datgene waar je echt moet mee bezig zijn: het verwerken van het verdriet, de schok, de vragen, ... aan het ontwijken bent. De dingen die je op dat moment moet verwerken, zal je sowieso niet 100% correct kunnen verwoorden in een gepsrek, dus waarom je energie er in steken?

Het meest absurde dat ik al gehoord heb: mensen die de term "kanker" niet meer willen gebruiken, wegens de negatieve connotatie die dat woord heeft. Uiteraard is dat woord negatief! Het is een verschrikkelijke ziekte! Maar help je mensen met kanker door de ziekte niet meer te benoemen? Ik denk het niet. Je ontwijkt een woord, maar het probleem blijft bestaan...