In het appartementsgebouw waar ik woon, zijn er aan de voorzijde van het gebouw twee parkeerplaatsen. Deze parkeerplaatsen bevinden zich op privéterrein van het gebouw.
Sinds een tijdje staat er op één van deze plaatsen, een voertuig dat daar niet mag staan.
We hebben contact opgenomen met de wijkagent om dit probleem aan te kaarten. Hij informeerde ons echter dat er weinig gedaan kan worden, omdat volgens hem iedereen zich op dergelijke plekken kan parkeren, zelfs als het privéterrein betreft (en dit zolang dit voertuig geen uitrit blokkeert).
Is dit werkelijk het geval? En wat zouden we kunnen doen om dit probleem wel op te lossen?
om het even wie mag zich parkeren op privé-terrein ??Ja, dat is zo. Je kan kijken voor een vorm van afsluiten zoals een slagboom of een beugel op de parkeerplaats zelf...
Is dit werkelijk het geval? En wat zouden we kunnen doen om dit probleem wel op te lossen?
is dat een vorm van tijdelijke onteigening of zo ?
Prietpraat is des duivels oorkussen.
-
Franciscus
- Berichten: 38659
http://www.juridischforum.be/forum/view ... em#p246475
http://www.juridischforum.be/forum/view ... st#p368600
https://www.ejustice.just.fgov.be/cgi_l ... 1886100730
Veldwetboek is van toepassing art 87 °8
Art. 87.Met geldboete van een frank tot tien frank worden gestraft :
1° Zij die zonder wettige reden binnentreden in een besloten erf of in een aanhorigheid van een woning, waar tak- of wortelvaste vruchten staan;
2° Zij die, zonder dat er een andere door de wet bepaalde omstandigheid bijkomt, aan een ander toebehorende vruchten plukken of ter plaatse eten.
Het feit gepleegd in een besloten erf of in een aanhorigheid van een woning wordt gestraft met geldboete van tien frank en gevangenisstraf van één dag tot zeven dagen;
3° Zij die hun vee hun trek-, last of rijdieren laten lopen over andermans weiden in groei of over andermans grond voordat de oogst is weggehaald;
4° Zij die anders dan met de hand aren lezen of die naharken met behulp van een hark met ijzeren tanden;
5° (opgeheven) <W 04-12-1961, art. 1>
6° (opgeheven) <W 08-04-1969, art. 1>
7° Zij wier geiten of woldieren (...) worden aangetroffen, grazend op andermans grond zonder verlof van de eigenaar of knabbelend aan hagen of bomen langs een openbare weg of langs een erf; de overtreders worden bovendien gestraft met geldboete van één frank per dier; <W 08-04-1969, art. 1>
8° Zij die, zonder noodzaak en ondanks het verbod van de eigenaar, gebruik maken van een weg die aan een bijzondere persoon toebehoort.
http://www.juridischforum.be/forum/view ... st#p368600
https://www.ejustice.just.fgov.be/cgi_l ... 1886100730
Veldwetboek is van toepassing art 87 °8
Art. 87.Met geldboete van een frank tot tien frank worden gestraft :
1° Zij die zonder wettige reden binnentreden in een besloten erf of in een aanhorigheid van een woning, waar tak- of wortelvaste vruchten staan;
2° Zij die, zonder dat er een andere door de wet bepaalde omstandigheid bijkomt, aan een ander toebehorende vruchten plukken of ter plaatse eten.
Het feit gepleegd in een besloten erf of in een aanhorigheid van een woning wordt gestraft met geldboete van tien frank en gevangenisstraf van één dag tot zeven dagen;
3° Zij die hun vee hun trek-, last of rijdieren laten lopen over andermans weiden in groei of over andermans grond voordat de oogst is weggehaald;
4° Zij die anders dan met de hand aren lezen of die naharken met behulp van een hark met ijzeren tanden;
5° (opgeheven) <W 04-12-1961, art. 1>
6° (opgeheven) <W 08-04-1969, art. 1>
7° Zij wier geiten of woldieren (...) worden aangetroffen, grazend op andermans grond zonder verlof van de eigenaar of knabbelend aan hagen of bomen langs een openbare weg of langs een erf; de overtreders worden bovendien gestraft met geldboete van één frank per dier; <W 08-04-1969, art. 1>
8° Zij die, zonder noodzaak en ondanks het verbod van de eigenaar, gebruik maken van een weg die aan een bijzondere persoon toebehoort.
op welke wetgeving zijn uw antwoorden gebaseerd?Ja dat mag.
Neen dat is geen tijdelijke onteigening
(ik heb me ook door de links van franciscus geworsteld, maar de situatie is mij nog niet duidelijk)
dus u zegt eigenlijk:
ondanks het gegeven dat de eigenaar van het appartementsgebouw zich het pleuris heeft betaald om extra grondoppervlakte aan te kopen om zijn huurders een parkeerplaats aan te kunnen bieden, mag om het even wie zich parkeren op deze private eigendom ?? sorry, maar dat lijkt mij larie.
en dat het wel zou mogen indien niet aangegeven staat dat het private eigendom is of indien er geen uitrit geblokkeerd wordt, kan ik evenmin geloven.
ik neem aan dat franciscus met het citeren van art. 87 - 8° bedoelt dat het niet mag?
Prietpraat is des duivels oorkussen.
Let op de "ondanks het verbod van de eigenaar" in het Veldwetboek ...
Er moet dus om te beginnen minstens al een dergelijk verbod aangeduid staan
Het Hof van Cassatie aanziet het ontbreken van toegangscontrole als voldoende om van een openbare weg te spreken.
Men kan dus argumenteren dat dergelijke (parkeer)plaatsen die voor iedereen bereikbaar zijn (wat duidelijk het geval is) ... deel van de openbare weg zijn
Er moet dus om te beginnen minstens al een dergelijk verbod aangeduid staan
Het Hof van Cassatie aanziet het ontbreken van toegangscontrole als voldoende om van een openbare weg te spreken.
Men kan dus argumenteren dat dergelijke (parkeer)plaatsen die voor iedereen bereikbaar zijn (wat duidelijk het geval is) ... deel van de openbare weg zijn
-
Franciscus
- Berichten: 38659
U gaat daar idd in een puur burgerlijke procedure zitten via gerechtsdeurwaarder.
Indien de nodige borden zijn aangebracht zou politie kunnen optreden ..edoch is voor hen de allerlaagste prioriteit (lees geen).
Zelfs met de borden werd dit al jaaaren geleden via politierechtbank niet meer vervolgd en moest men naar de vrederechter.
De zaken die ik heb aangehaald waren via borden - uittreksel van het reglement met vermelding schadevergoeding en kosten per dag dat duidelijk leesbaar was aangebracht.
Indien de nodige borden zijn aangebracht zou politie kunnen optreden ..edoch is voor hen de allerlaagste prioriteit (lees geen).
Zelfs met de borden werd dit al jaaaren geleden via politierechtbank niet meer vervolgd en moest men naar de vrederechter.
De zaken die ik heb aangehaald waren via borden - uittreksel van het reglement met vermelding schadevergoeding en kosten per dag dat duidelijk leesbaar was aangebracht.
Als je zo zeker bent van je gelijk, moet je toch geen advies komen vragen?!dus u zegt eigenlijk:Ja dat mag.
Neen dat is geen tijdelijke onteigening
ondanks het gegeven dat de eigenaar van het appartementsgebouw zich het pleuris heeft betaald om extra grondoppervlakte aan te kopen om zijn huurders een parkeerplaats aan te kunnen bieden, mag om het even wie zich parkeren op deze private eigendom ?? sorry, maar dat lijkt mij larie.
Als het zo belangrijk is dan moet de eigenaar voorzien dat toegang niet mogelijk is voor niet-bewoners
Likes, bullgod is niet de TS.
Al is het wel wijs om met minder overtuiging stellingen te poneren als je juridisch helemaal verkeerd bent.
Zoals je al zegt: als de parkeerplaats publiek toegankelijk is, maakt ze deel uit van de openbaar weg. Dan moet de eigenaar maar zorgen dat niet iedereen er kan parkeren.
Al is het wel wijs om met minder overtuiging stellingen te poneren als je juridisch helemaal verkeerd bent.
Zoals je al zegt: als de parkeerplaats publiek toegankelijk is, maakt ze deel uit van de openbaar weg. Dan moet de eigenaar maar zorgen dat niet iedereen er kan parkeren.
https://www.buurtsuper.be/nl/nieuws-uit ... ext=Indien
https://radio2.be/lees/mag-je-parkeren- ... oortuin-is
In ieder geval een bord plaatsen : PRIVATE PARKING EN DESNOODS BEUGELS.
ZIE OOK # 6 Franciscus https://copropriete-ejuris.be/files/cop ... le-813.pdf
https://radio2.be/lees/mag-je-parkeren- ... oortuin-is
In ieder geval een bord plaatsen : PRIVATE PARKING EN DESNOODS BEUGELS.
ZIE OOK # 6 Franciscus https://copropriete-ejuris.be/files/cop ... le-813.pdf
Art. 3.67. Feitelijk gedogen van de eigenaar
§ 1. Indien een zaak of dier op onopzettelijke wijze op een naburig onroerend goed is terechtgekomen, moet de eigenaar van dit onroerend goed ze teruggeven of toelaten dat de eigenaar van deze zaak of van dit dier ze weghaalt.
§ 2. De eigenaar van een onroerend goed moet, na voorafgaande kennisgeving, gedogen dat zijn nabuur toegang heeft tot dit onroerend goed indien dit noodzakelijk is om bouw- of herstellingswerken uit te voeren, of om de niet-gemene afsluiting te herstellen of te onderhouden, tenzij indien de eigenaar rechtmatige motieven laat gelden om deze toegang te weigeren.
Indien dit recht toegelaten wordt, moet het op de voor de nabuur minst schadelijke wijze worden uitgeoefend. De eigenaar heeft recht op vergoeding indien hij schade heeft geleden.
§ 3. Wanneer een onbebouwd en onbewerkt onroerend goed niet is afgesloten, mag ieder er zich op begeven tenzij de eigenaar van dit perceel schade of hinder hiervan ondervindt of op duidelijke wijze kenbaar heeft gemaakt dat het verboden is voor derden om zonder zijn toestemming de grond te betreden. Degene die gebruik maakt van dit gedogen, kan zich noch op artikel 3.26 noch op artikel 3.59 beroepen.
Motivering (zie art. 3.82 in het oorspronkelijke wetsontwerp)
Deze bepaling heeft enerzijds tot bedoeling om relaties tussen eigenaar en derden (vaak, maar niet altijd, buren) op elementaire wijze te regelen, ten einde een minimumdrempel in te voeren voor gevallen waarin een buurman op niet-hinderlijke wijze gebruik maakt van een perceel. In die zin vormt ze een “de minimis”-regel en de schakel naar, en een toevoeging op, Titel 5 van dit Boek. Anderzijds wil deze bepaling ook mede gestalte geven aan de sociale dimensie van het eigendomsrecht. Het verabsoluteren van de exclusiviteit van het eigendomsrecht is niet enkel vanuit historisch perspectief achterhaald, maar ook vanuit rechtseconomisch oogpunt schadelijk.
Het eerste lid wordt geboden door een redelijkheidstoets bij de uitoefening van het eigendomsrecht. Het loutere feit dat een voorwerp of dier op het perceel van de buurman terechtkomt, heeft uiteraard niet tot gevolg dat de buurman eigenaar wordt van dit voorwerp of dier.
Het tweede lid vormt de herneming van het ladderrecht, dat thans als erfdienstbaarheid gekend is, van artikel 31 Veldwetboek. In antwoord op de Raad van State, zijn de opstellers van oordeel dat – in geval van conflict – het gemene procesrecht van toepassing is, en dat geen bijzondere procedure moet worden ingesteld. Deze bepaling herneemt artikel 31 Veldwetboek, dat al vele jaren tot voldoening fungeert.
Ook voor het derde lid bestaat in buitenlandse rechtsstelsels steun. Ze is gebaseerd op de gedachte van een feitelijk gedogen. Het gaat in het derde lid enkel om de hypothese dat men zich op het onroerend goed, dat niet bebouwd of bewerkt wordt, tijdelijk begeeft (overgang nemen, wandelen of enkele uren spelen). Bovendien geldt dit slechts onder de strikte voorwaarde dat de eigenaar van dit onroerend goed niet verboden heeft om overgang te nemen en dat dit geen enkele schade voor de eigenaar veroorzaakt. Het einde van de bepaling preciseert overigens dat elke vorm van verkrijgende verjaring is uitgesloten, aangezien het om een louter gedogen gaat. Ook is er geen mogelijkheid om zich op het betrokken onroerend goed gevonden goederen toe te eigenen.
§ 1. Indien een zaak of dier op onopzettelijke wijze op een naburig onroerend goed is terechtgekomen, moet de eigenaar van dit onroerend goed ze teruggeven of toelaten dat de eigenaar van deze zaak of van dit dier ze weghaalt.
§ 2. De eigenaar van een onroerend goed moet, na voorafgaande kennisgeving, gedogen dat zijn nabuur toegang heeft tot dit onroerend goed indien dit noodzakelijk is om bouw- of herstellingswerken uit te voeren, of om de niet-gemene afsluiting te herstellen of te onderhouden, tenzij indien de eigenaar rechtmatige motieven laat gelden om deze toegang te weigeren.
Indien dit recht toegelaten wordt, moet het op de voor de nabuur minst schadelijke wijze worden uitgeoefend. De eigenaar heeft recht op vergoeding indien hij schade heeft geleden.
§ 3. Wanneer een onbebouwd en onbewerkt onroerend goed niet is afgesloten, mag ieder er zich op begeven tenzij de eigenaar van dit perceel schade of hinder hiervan ondervindt of op duidelijke wijze kenbaar heeft gemaakt dat het verboden is voor derden om zonder zijn toestemming de grond te betreden. Degene die gebruik maakt van dit gedogen, kan zich noch op artikel 3.26 noch op artikel 3.59 beroepen.
Motivering (zie art. 3.82 in het oorspronkelijke wetsontwerp)
Deze bepaling heeft enerzijds tot bedoeling om relaties tussen eigenaar en derden (vaak, maar niet altijd, buren) op elementaire wijze te regelen, ten einde een minimumdrempel in te voeren voor gevallen waarin een buurman op niet-hinderlijke wijze gebruik maakt van een perceel. In die zin vormt ze een “de minimis”-regel en de schakel naar, en een toevoeging op, Titel 5 van dit Boek. Anderzijds wil deze bepaling ook mede gestalte geven aan de sociale dimensie van het eigendomsrecht. Het verabsoluteren van de exclusiviteit van het eigendomsrecht is niet enkel vanuit historisch perspectief achterhaald, maar ook vanuit rechtseconomisch oogpunt schadelijk.
Het eerste lid wordt geboden door een redelijkheidstoets bij de uitoefening van het eigendomsrecht. Het loutere feit dat een voorwerp of dier op het perceel van de buurman terechtkomt, heeft uiteraard niet tot gevolg dat de buurman eigenaar wordt van dit voorwerp of dier.
Het tweede lid vormt de herneming van het ladderrecht, dat thans als erfdienstbaarheid gekend is, van artikel 31 Veldwetboek. In antwoord op de Raad van State, zijn de opstellers van oordeel dat – in geval van conflict – het gemene procesrecht van toepassing is, en dat geen bijzondere procedure moet worden ingesteld. Deze bepaling herneemt artikel 31 Veldwetboek, dat al vele jaren tot voldoening fungeert.
Ook voor het derde lid bestaat in buitenlandse rechtsstelsels steun. Ze is gebaseerd op de gedachte van een feitelijk gedogen. Het gaat in het derde lid enkel om de hypothese dat men zich op het onroerend goed, dat niet bebouwd of bewerkt wordt, tijdelijk begeeft (overgang nemen, wandelen of enkele uren spelen). Bovendien geldt dit slechts onder de strikte voorwaarde dat de eigenaar van dit onroerend goed niet verboden heeft om overgang te nemen en dat dit geen enkele schade voor de eigenaar veroorzaakt. Het einde van de bepaling preciseert overigens dat elke vorm van verkrijgende verjaring is uitgesloten, aangezien het om een louter gedogen gaat. Ook is er geen mogelijkheid om zich op het betrokken onroerend goed gevonden goederen toe te eigenen.
Prietpraat is des duivels oorkussen.
#13
§ 3. Wanneer een onbebouwd en onbewerkt onroerend goed niet is afgesloten, mag ieder er zich op begeven tenzij de eigenaar van dit perceel schade of hinder hiervan ondervindt of op duidelijke wijze kenbaar heeft gemaakt dat het verboden is voor derden om zonder zijn toestemming de grond te betreden. Degene die gebruik maakt van dit gedogen, kan zich noch op artikel 3.26 noch op artikel 3.59 beroepen.
§ 3. Wanneer een onbebouwd en onbewerkt onroerend goed niet is afgesloten, mag ieder er zich op begeven tenzij de eigenaar van dit perceel schade of hinder hiervan ondervindt of op duidelijke wijze kenbaar heeft gemaakt dat het verboden is voor derden om zonder zijn toestemming de grond te betreden. Degene die gebruik maakt van dit gedogen, kan zich noch op artikel 3.26 noch op artikel 3.59 beroepen.
kan men hieruit afleiden dat men zich niet zomaar mag begeven op een (niet afgesloten) bebouwd en bewerkt onroerend goed?#13
§ 3. Wanneer een onbebouwd en onbewerkt onroerend goed niet is afgesloten, mag ieder er zich op begeven tenzij de eigenaar van dit perceel schade of hinder hiervan ondervindt of op duidelijke wijze kenbaar heeft gemaakt dat het verboden is voor derden om zonder zijn toestemming de grond te betreden. Degene die gebruik maakt van dit gedogen, kan zich noch op artikel 3.26 noch op artikel 3.59 beroepen.
is een parking een (deel van een) bebouwd onroerend goed?
Prietpraat is des duivels oorkussen.