Dag iedereen,
Ik ben sinds oktober 2012 mijn domicilie kwijt omdat ik er ook niet echt meer verbleef.
Dit is gekomen door schulden die sinds 4 jaar hun oorsprong hebben en zich verder blijven opstapelen.
5 jaar geleden ben ik hevig beginnen drinken, dingen gedaan die ik anders nooit zou doen, me slecht voelen en ook niet meer gaan werken.
Ik heb nooit een uitkering gevraagd omdat ik nog wat geld had en de staat niet wilde bedriegen. (ik vond dat ik niet echt ziek genoeg was)
Een jaar later, omdat het zo echt niet meer ging, ben ik naar een psychiater gestapt die me manisch depressief bevonden heeft.
Hij raadde me toen aan opgenomen te worden maar dat kon ik niet want ik had geen mutualiteit meer omdat ik niet werkte noch een enkele uitkering trok en dat hele gebeuren onbetaalbaar zou worden voor mij.
Toen heeft een goeie vriendin me opgevangen en me bij haar in huis genomen waar ik nog steeds verblijf.
In die vier jaar ben ik van psychiater naar psychiater gelopen, mijn auto verkocht, aanhangwagen, werkgerief... (ik was vroeger zelfstandig in bijberoep), om toch nog wat geld te hebben, wat ondertussen al lang op is, sinds dan onderhoud die vriendin me al.
Ik bleef in mijn hoekje zitten en deed quasi helemaal niets meer, soms als ik me goed voelde ging ik wel helpen bij vrienden die hun huis (ver)bouwden.
Maar ondertussen hadden de deurwaarders de jacht op mij geopend, wat logisch is.
Door dat ze mij niet op mijn domicilie (een huurhuis) vonden en er zo goed als niets meer aan te slagen was hebben ze vorig jaar mijn domicilie geschrapt.
Een paar maanden geleden ben ik naar het ocmw gegaan om een oplossing voor mijn problemen proberen te vinden en omdat ik graag terug zou beginnen werken.
De oplossingen waren voor de sociaal assistente; me domicilieren waar ik verblijf, een uitkering van het ocmw en me gehandicapt laten verklaren dat ik daarvoor ook nog eens een uitkering krijg, ik wil dat allemaal niet!
Als ik me domicilieer waar ik verblijf komen ze de inboedel van die vriendin aanslagen en ik wil absoluut geen enkele uitkering, ik wil gewoon gaan werken!
Ze zei dan dat ik in schuldbemiddeling moest gaan ( wat ik niet wil) en dan was er geen probleem voor de vriendin.
Ik kan hier ook niet voor altijd blijven en ik zou terug op mezelf willen gaan wonen en dat ze dan maar loonbeslag nemen.(reden omdat ik meer schuld heb bij die vriendin dan aan de staat)
Nu wou de sociaal assistente wel een aanvraag doen voor een referentieadres bij het ocmw maar ik had gevraagd daarmee te wachten tot ik de advocaat van het ocmw had gesproken om te kijken of er geen andere oplossing was.
Nu kwam ik er niet echt uit met de advocaat en die raadde me dan toch aan om een referentieadres bij het ocmw proberen te verkrijgen.
Nu zie ik het wel niet echt zitten dat ze dat gaan goedkeuren ook verdergaand op de uitleg van de sociaal assistente.
Ik heb het gevoel dat ik tegen een betonnen muur aanloop of ga aanlopen.
Wat kan ik doen en wat zijn mijn rechten?
Bedankt alvast.