Mijn vriendin en ik waren een 5-tal maand samen toen het tot een breuk kwam. We gingen uit elkaar ... nu komt ze vertellen dat ze zwanger is... van net voor we uit elkaar gingen. Ze was wat ziek (misselijk, overgeven) geweest en dit had (blijkt nu) als gevolg gehad dat haar pil niét had gewerkt ... zij zegt dat ze dit niet wist (dat overgeven de werking van de pil heel onzeker maakt en dus beter andere middelen worden gebruikt).. nu dat is het verhaal, TOTAA Longepland en ongewenst is er een zwangerschap. We zijn intussen anderhalve maand uit elkaar, vele gesprekken gehad en conclusie: zij wil het kindje houden en stelt me voor de keuze: ofwel gaan we weer samen ('gebruikt' ze de zwangerschap om mij te 'dwingen') ofwel dreigt ze met een procedure zodat ik het kind erken en er dus onderhoudsgeld voor zal moeten betalen.
Als ex-vriend sta ik dus tegen de muur, met een kind dat niét gepland was en al zeker (door beiden niet) gewenst... het was/is echt een 'ongelukje' (gynaecologe stelde dat, zelfs als de pil een paar dagen neit werkt, dat de kans kleiner is dan 1 op 100.000) ... Zij wil onder geen beding het kind laten aborteren, maar ze gebruikt alle argumenten om 'ons' weer samen te krijgen. Ik weet dat ze het er niét om heeft gedaan, maar ik zit wel met de 'gebakken peren' ... Als 'verwekker' (en nogmaals: er was zeker géén plan om samen kinderen te hebben!!!) sta ik nergens, ZIJ beslist het kind sowieso te houden en ik zal er voor opdraaien.
Ik weet dat ze mij kan dwingen het te erkennen, en ik zal dus gans mijn leven 'boeten' voor die éne avond dat het 'fout'liep?
Heb ik in deze rechten?
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Kijk he, dit is nu waarschijnlijk erg lelijk van mij, maar het is sterker dan mezelf, ik moet dit kwijt... ik k*ts van mannen die zichzelf tov hun ongeboren kind uitlaten in zulke taal. "Zij wist dat niet, van de pil en dat overgeven, blabla..." JIJ was er toch ook bij toen beslist werd om de pil als voorbehoedsmiddel te gebruiken? Het is niet omdat zij dat pilletje moet innemen dat jullie daar niet samen verantwoordelijk voor zijn. Jij had ook kunnen weten dat geen enkel voorbehoedsmiddel ooit voor 100 procent betrouwbaar is. Of je had op zijn minst ook zelf kunnen weten dat diarree en overgeven inderdaad signalen zijn om een condoom te overwegen. Ik hoop voor dit kind dat de mama en jij niet meer samen komen. Je schrijft meer dan 1 keer 'ongewenst'. Dat kan wel zo zijn, maar dat is nu wel degelijk JOUW kind dat binnenkort op de wereld komt he.
Je schrijft 'aborteren' of dat de simpelste zaak van de wereld is. Ben jij eigenlijk wel oud genoeg om seks te hebben? Denk eens na hoe jij je zou voelen als je papa over jou zou spreken als 'ongelukje', 'éne avond die FOUT liep'...?
Om op je vraag 'Heb ik in deze rechten?' te antwoorden: je hebt het recht een zo goed mogelijke papa te worden voor je kindje. Volwassen te worden en de gevolgen te dragen van daden waarbij je evenveel verantwoordelijkheid droeg als je ex-vriendin. Als je een beetje beter leert nadenken misschien zelfs het recht om je kindje te zien opgroeien, een recht dat zelfs ouders van gewenste kindjes niet altijd gegeven is...
vanwege een mama die haar heel gewenste kindje onlangs verloren is (en als we het dan toch over kansberekening hebben: tegen ons werd ook door de gyn gezegd dat de kans dat je kindje bij de bevalling nog sterft miniscuul klein is, maar dat er altijd iemand die ene moet zijn... wel, jij en je ex-vriendin zijn in jullie verhaal 'die enen', maar dan gelukkig wel met een veel betere afloop, als je even een beetje je verstand wil gebruiken.)
Je schrijft 'aborteren' of dat de simpelste zaak van de wereld is. Ben jij eigenlijk wel oud genoeg om seks te hebben? Denk eens na hoe jij je zou voelen als je papa over jou zou spreken als 'ongelukje', 'éne avond die FOUT liep'...?
Om op je vraag 'Heb ik in deze rechten?' te antwoorden: je hebt het recht een zo goed mogelijke papa te worden voor je kindje. Volwassen te worden en de gevolgen te dragen van daden waarbij je evenveel verantwoordelijkheid droeg als je ex-vriendin. Als je een beetje beter leert nadenken misschien zelfs het recht om je kindje te zien opgroeien, een recht dat zelfs ouders van gewenste kindjes niet altijd gegeven is...
vanwege een mama die haar heel gewenste kindje onlangs verloren is (en als we het dan toch over kansberekening hebben: tegen ons werd ook door de gyn gezegd dat de kans dat je kindje bij de bevalling nog sterft miniscuul klein is, maar dat er altijd iemand die ene moet zijn... wel, jij en je ex-vriendin zijn in jullie verhaal 'die enen', maar dan gelukkig wel met een veel betere afloop, als je even een beetje je verstand wil gebruiken.)
Beste Adriaan,
Het beste wat je nu kunt doen , is een goed gesprek met je vriendin.
Ik weet niet welke leeftijd jullie hebben !? Is wel belangrijk om jullie
te laten begeleiden ( door een goeie huisarts, psycholoog ) om eruit te raken. Ik bedoel daarmee: dat je met je vriedin kan uitpraten wat er nu
te gebeuren staat:
Is belangrijk voor jullie beiden, maar vooral voor je vriendin die nu
emotioneel gevoelig is, want een zwangerschap verandert veel in een
lichaam.
Jij bent bang omdat je de relatie niet verder wilt , dat begrijp ik best omdat
een kindje gèèn garantie is voor een betere relatie , misschien ook omdat
ge te jong zijt.
Maar feiten zijn feiten , en nu moet ge samen (met ondersteuning) een beslissing nemen.
Laat je omringen door mensen die het goed met jullie menen, die bestaan
wel degelijk!!
@dieke, ik begrijp je reactie volkomen, maar daar help je nu Adriaan en zijn vriendin niet mee...Ik volgde je verhaal en vind het erg wat jullie meemaakte... Hierbij wil ik jullie veel sterkte en steun toewensen. Liefs els
Het beste wat je nu kunt doen , is een goed gesprek met je vriendin.
Ik weet niet welke leeftijd jullie hebben !? Is wel belangrijk om jullie
te laten begeleiden ( door een goeie huisarts, psycholoog ) om eruit te raken. Ik bedoel daarmee: dat je met je vriedin kan uitpraten wat er nu
te gebeuren staat:
Is belangrijk voor jullie beiden, maar vooral voor je vriendin die nu
emotioneel gevoelig is, want een zwangerschap verandert veel in een
lichaam.
Jij bent bang omdat je de relatie niet verder wilt , dat begrijp ik best omdat
een kindje gèèn garantie is voor een betere relatie , misschien ook omdat
ge te jong zijt.
Maar feiten zijn feiten , en nu moet ge samen (met ondersteuning) een beslissing nemen.
Laat je omringen door mensen die het goed met jullie menen, die bestaan
wel degelijk!!
@dieke, ik begrijp je reactie volkomen, maar daar help je nu Adriaan en zijn vriendin niet mee...Ik volgde je verhaal en vind het erg wat jullie meemaakte... Hierbij wil ik jullie veel sterkte en steun toewensen. Liefs els
Ik wil écht niet zo over komen en begrijp je reactie hoor! Dat ze had moeten overgeven wist ik niet en ze had dat ook niet gezegd, anders had ik zeker een condoom gebruikt. Ik weet ook dat géén enkel middel 100 %zekerheid biedt en we hebben zoveel gevreeën, maar dat dit net gebeurt voor de breuk en we nu in deze situatie zitten, is niet simpel. Het liep echt goed fout tussen ons, om velerlei redenen ... En u weet even goed als iedereen (zelfs binnen relaties) dat een kind niet de 'reddingsboei' is... er is teveel gebeurt om de brokken te lijmen ... moeten twee mensen dan 'gedwongen' samen verder als het echt niet werkt? Is dat dan gezond voor het kindje? ...Kijk he, dit is nu waarschijnlijk erg lelijk van mij, maar het is sterker dan mezelf, ik moet dit kwijt... ik k*ts van mannen die zichzelf tov hun ongeboren kind uitlaten in zulke taal. "Zij wist dat niet, van de pil en dat overgeven, blabla..." JIJ was er toch ook bij toen beslist werd om de pil als voorbehoedsmiddel te gebruiken? Het is niet omdat zij dat pilletje moet innemen dat jullie daar niet samen verantwoordelijk voor zijn. Jij had ook kunnen weten dat geen enkel voorbehoedsmiddel ooit voor 100 procent betrouwbaar is. Of je had op zijn minst ook zelf kunnen weten dat diarree en overgeven inderdaad signalen zijn om een condoom te overwegen. Ik hoop voor dit kind dat de mama en jij niet meer samen komen. Je schrijft meer dan 1 keer 'ongewenst'. Dat kan wel zo zijn, maar dat is nu wel degelijk JOUW kind dat binnenkort op de wereld komt he.
Je schrijft 'aborteren' of dat de simpelste zaak van de wereld is. Ben jij eigenlijk wel oud genoeg om seks te hebben? Denk eens na hoe jij je zou voelen als je papa over jou zou spreken als 'ongelukje', 'éne avond die FOUT liep'...?
Om op je vraag 'Heb ik in deze rechten?' te antwoorden: je hebt het recht een zo goed mogelijke papa te worden voor je kindje. Volwassen te worden en de gevolgen te dragen van daden waarbij je evenveel verantwoordelijkheid droeg als je ex-vriendin. Als je een beetje beter leert nadenken misschien zelfs het recht om je kindje te zien opgroeien, een recht dat zelfs ouders van gewenste kindjes niet altijd gegeven is...
vanwege een mama die haar heel gewenste kindje onlangs verloren is (en als we het dan toch over kansberekening hebben: tegen ons werd ook door de gyn gezegd dat de kans dat je kindje bij de bevalling nog sterft miniscuul klein is, maar dat er altijd iemand die ene moet zijn... wel, jij en je ex-vriendin zijn in jullie verhaal 'die enen', maar dan gelukkig wel met een veel betere afloop, als je even een beetje je verstand wil gebruiken.)
en ik gebrijp je reactie over 'aborteren' en ik neem dit niet 'zomaar' even in de mond, ik weet dat dat zeker niet eenvoudig is en ik weet ook dat het de vrouw is die dit allemaal moet kunnen plaatsen. Denk nu aub niet dat ik daar zo 'licht' over ga, zéker nie! En we hebben al uuuren gepraat over de situatie, denk n uniet dat er géén gesprekken zijn, wel integendeel...
@elsje: we zijn NIET te jong, maar zitten in een situatie door wat er allemaal is gebeurd dat een nieuwe relatie bijna onmogelijk maakt, en daar is niemand mee gebaat..
dank voor de reactie en @ dieke: sorry als het wat hard over kwam, en jij veel sterkte...
Adriaan: je bent toch een heer, hoor. Dat je zo 'volwassen' reageert op mijn berichtje, doet mij bijna het schaamrood krijgen 
Ik hoop dat jullie eruit komen, maar nogmaals: ik denk dat je echt niet veel 'rechten' hebt, op de manier zoals jij volgens mij bedoelt. Daarmee wil ik zeggen dat je er niet onderuit zal kunnen om op 1 of andere manier voor je kind ook financieel te zorgen.
En niemand (buiten je ex-vriendin) dat je owv je ongeboren kind terug een relatie zou moeten aangaan met haar. Als het tussen jullie niet lukt, lukt het niet en dan zou je kind er ook niet gelukkiger om worden als jullie toch zouden samenblijven.
els: jou begrijp ik ook, maar ik heb even getwijfeld of ik het wel zou posten, dat berichtje, maar ergens hoopte ik toch dat het op 1 of andere manier toch Adriaan zou kunnen helpen. Het belangrijkste leek mij dat hij zou beseffen dat dat kindje en het 'onstaan' ervan het gevolg is van een gedeelde verantwoordelijkheid en dat het dus vijgen na pasen zijn om te praten over bv. abortus als blijkt dat dat geen optie is voor 1 van beide ouders. Hij verspilt alleen maar energie op een negatieve manier door daar nog over te denken. Zoals jij schrijft: feit is feit. Ik zei het op een veel hardere manier, maar soms helpt net dat (Maar ik geef toe: het was bovendien gisteren de 14de, 4 maanden na het overlijden van ons zoontje. Dat zal er zeker wel voor iets tussengezeten hebben )
Ik hoop dat jullie eruit komen, maar nogmaals: ik denk dat je echt niet veel 'rechten' hebt, op de manier zoals jij volgens mij bedoelt. Daarmee wil ik zeggen dat je er niet onderuit zal kunnen om op 1 of andere manier voor je kind ook financieel te zorgen.
En niemand (buiten je ex-vriendin) dat je owv je ongeboren kind terug een relatie zou moeten aangaan met haar. Als het tussen jullie niet lukt, lukt het niet en dan zou je kind er ook niet gelukkiger om worden als jullie toch zouden samenblijven.
els: jou begrijp ik ook, maar ik heb even getwijfeld of ik het wel zou posten, dat berichtje, maar ergens hoopte ik toch dat het op 1 of andere manier toch Adriaan zou kunnen helpen. Het belangrijkste leek mij dat hij zou beseffen dat dat kindje en het 'onstaan' ervan het gevolg is van een gedeelde verantwoordelijkheid en dat het dus vijgen na pasen zijn om te praten over bv. abortus als blijkt dat dat geen optie is voor 1 van beide ouders. Hij verspilt alleen maar energie op een negatieve manier door daar nog over te denken. Zoals jij schrijft: feit is feit. Ik zei het op een veel hardere manier, maar soms helpt net dat
(Maar ik geef toe: het was bovendien gisteren de 14de, 4 maanden na het overlijden van ons zoontje. Dat zal er zeker wel voor iets tussengezeten hebben )