psychologische marteling

[sando]

ik ben een man van 30, ben 5 jaar gehuwd en heb 1 zoontje van bijna 2...
mijn relatie met mijn vrouw is de laatste tijd niet meer zo best maar altijd heb ik maar geprobeerd er het beste van te maken.Gedurende al die tijd heb ik me altijd meer en meer weggecijferd.

Normale discussies escaleren, van elke mug word een olifant gemaakt en ze is geregeld na een discussie zomaar vertrokken
Telkens heb ik haar weer kunnen overtuigen op een rustige manier terug thuis te komen en nog maar verder te werken aan een oplossing , de laatste keer heeft ze zelfs toegegeven dat indien ik niet achter haar aan zou komen dat ze niet heelhuids was teruggekomen..;
sinds een half jaar heb ik me voorgenomen me niet verder te laten meesleuren in haar ondergang en heb ik mijn eigen leven terug in handen genomen.
Ze heeft al meerdere malen bij de huisarts hulp gevraagd en is doorverwezen naar een psycholoog, hier heeft ze echter nooit werk van gemaakt.
Vorige week is de situatie na een kleine discussie zo uit de hand gelopen dat ik besloten heb niet langer meer alles te verzwijgen voor iedereeen,ik heb haar de eis gesteld samen met naaste familie om professionele hulp te zoeken, gewoon omdat ik dit alles niet meer aankan.Aanvankelijk ging ze hier mee akkoord en heb ik direct bepaalde personen gebeld.
Na dit op een rustige manier besproken te hebben is ze haar even gaan opfrissen,een tijdje ben ik even gaan kijken uit ongerustheid en daar heb ik haar met doorgesneden pols gevonden..;
Ze is nu opgenomen in een psychiatrische instelling ,ik heb het besluit genomen om effectief ook van haar weg te gaan, de puinhoop van al die jaren is voor mij gewoon te groot om nog verder te gaan met haar.
Ik ben volledig op.
Mijn grootste zorg is nu hoe wij best scheiden ?
heeft iemand al gelijke situaties meegemaakt???help mij aub
Ze is nu opgenomen in een ziekenhuis op een paaz-afdeling (psychiatrie), ik wil haar zo snel mogelijk op de hoogte stellen dat we als koppel niet verder kunnen ,stel dat ik haar hier eerst doorhelp en erna haar mijn plannen vertel dan weet ik niet wat de gevolgen zijn...

[joan]

Hallo,

Ik denk dat je best eerst een afspraak maakt met haar behandelende arts.

Samen met hem kan je dan bespreken welke weg te bewandelen.

Momenteel is je zoontje buiten gevaar want bij jou alleen.

Maak ook een afspraak met een raadsman die je kan bijstaan. De materie is complex en de situtatie waar je in zit valt zomaar niet in één twee drie te regelen.

Veel sterkte !

[elsje]

Beste Sando,
Een verhaal zoals dat van u , horen wij spijtig genoeg bijna dagelijks...
Spijtig genoeg beseft de persoon die ziek is de ware toedracht niet van de situatie, maar dat is dan ook :het ziektebeeld: .Ze maken van hun leven een ware puinhoop , maar ook van de mensen die met hen leven.
Het beste zou zijn van je omgeving hierbij te betrekken èn op de hoogte te brengen , want het zou de eerste keer niet zijn dat iemand in zo,n situatie (jij nl ) het op een gegeven moment niet meer aankan ... Probeer jezelf en je zoontje te beschermen , want een mens kan veel dragen , maar het moet menselijk blijven. Ik zou je aanraden een bemiddelaar (zie hier op het forum) te raadplegen .
Veel sterkte, en doe er iets aan , want zoiets kan niet .
Zoek vooral hulp, want mensen willen het vaak op hun eentje regelen en zitten zo in een spiraal waar ze nooit meer uitkunnen.
Goede moed els

[sando]

beste Elsje
bedankt alvast voor de support
Ik heb iedereen reeds op de hoogte gesteld van alle problemn, van A tot Z..;dit alleen heeft al voor een enorme opluchting gezorgd.Eindelijk na zoveel tijd stopt al het liegen en kan ik echt eerlijk zijn ,ook ten opzichte van mezelf.
.

Momenteel sta ik mentaal enorm sterk maar ik besef maar al te goed dat ik alle hulp en steun rond mij nu meer dan nodig heb.
Ik hoop dat ik voor iedereen een beetje een menselijke oplossing kan vinden, toch besef ik dat niemand hier als winnaar uit gaat komen.
Het belangrijkste blijft mijn zoontje, voor hem moet dit zo weinig mogelijk negatieve gevolgen hebben ,gelukkig staat iedereen samen achter dit standpunt.
Nogmaals bedankt voor de steun allemaal

[roderidder]

Het belangrijkste blijft mijn zoontje, voor hem moet dit zo weinig mogelijk negatieve gevolgen hebben

Beste Sando,

Dergelijke situaties zijn niet eenvoudig. Uiteraard is hier veel te weinig informatie om de situatie juist in te schatten.

Wat de suggestie van de arts betreft. De arts kiest normaliter resoluut voor het welzijn van zijn patiente. De arts moet met andere woorden goed opletten om U vb. geen diagnose te overhandigen waarbij U regelrecht naar de rechtbank mee kan lopen om te gebruiken tegen haar.
Persoonlijk zou ik advizeren om een parcours te kiezen via de hulpverlening. Die hebben veel meer tijd om de zaken te bespreken en zoals Elsje hier aanhaalt zijn dit voor hun vaak voorkomende zaken.

Verder zou ik niet overhaast te werk gaan, zeker niet als je stelt dat het belang van je zoontje bovenaan staat. Hoe dat je het ook draait of keert hij zit middenin zijn één van de belangrijkste levensfase. De komende maanden zal je zoon zich gaan hechten. Onder geen beding mag je hier de hechting kind-ouder in de weg staan. Die hechting gaat levenslang mee en zijn fundamenten voor zijn latere leven.

Het is ten stelligste aan te raden zelf niet op (oorlogs)pad te gaan naar een advocaat. Als je toch beslist hebt om uit elkaar te gaan, heb dan moed om gezamelijk naar een advocaat te stappen, een advocaat die je samen gekozen hebt.

Het advies/de visie van Elsje is mij genegen en zal het minst schadelijk zijn zowel voor U de moeder en zeker je zoon. Dat je wil handelen vanuit een zekere bescherming daar kan ik mij inkomen maar de mechanisme's die hierin beginnen te werken (vb. het exclusief ouderlijk gezag eisen) zouden gekend moeten zijn door het gerecht. Niet zelden is dit het begin van een jarenlange psychologische loopgravenoorlog, een goudmijn voor advocaten, maar hel voor diegene die strijden voor het kind.

Laten we het even zo stellen: Stel dat jij ouder af bent! Gewoon geen ouderlijk gezag meer! Zou dat geen aanslag op je welzijn/job/sociaal leven kunnen betekenen? Niet zelden is dan elk middel goed om dergelijke juridische strijd niet te verliezen.

Wat bovenaan je verlanglijstje zou moeten staan is een veilige hechting van je zoontje met zijn beide ouders. Dat vraagt allicht flexibiliteit van U (flexibiliteit vind men meestal niet terug in vonnissen). Laten we er even van uitgaan dat de moeder ook goede periode's heeft. Dat zijn de momenten waar je krediet kan opbouwen (vertrouwen ed.)

Als je kiest voor die hulpverlening dan kies je ook voor zo goed als mogelijk uit die donkere trechter (juridisch gevecht met elk zijn eigen advocaat) te blijven.

Een kind heeft voor zijn evenwichtige ontwikkeling beide ouders nodig, elk wetenschappelijk onderzoek wijst in die richting. Dus doe er alles aan om de moeder te steunen zodat haar leven terug op het juiste spoor terrecht komt. De beste partner om dit te realiseren = vrijwillige hulpverlening


RR