Weigeren omgangsregeling

[NVDL]

Mijn kind wil nu even niet meer terug naar zijn vader.
Hij is bijna 12, de huidige regeling met 1 weekend om de 14 dagen en halve vakanties bij papa werd in 2009 van kracht. Er was sinds 2005 co-ouderschap maar dat was geen succes.

De details over de laatste jaren met alle teleurstellingen vandien zal ik hier niet verwoorden. De lijst is lang en de ervaringen frustrerend. Feit is, mijn zoon staat nu op het punt dat het hem allemaal te veel is. Hij wil liever even niet meer gaan. Waarschijnlijk is het een fase van een twijfelende en emotionele puber maar toch. Ik weet dat ik als moeder verantwoordelijk ben voor het naleven van de omgangsregeling maar mijn instinct schreewt dat ik mijn kind nu niet mag forceren om tegen zijn zin te gaan (iets wat ik ooit wel deed).
Vroeger zou ik de kerk in het midden houden maar sinds een paar maanden heb ik ook werkelijk geuit dat ik hem niet zou verplichten nog naar papa te gaan als hij het niet wil. Sterker nog, ik vrees dat ik ook heb gezegd dat ik liever zou hebben dat hij niet meer zou gaan. Ik weet dat we hem misschien hebben beïnvloed omdat we onze mening niet meer konden verbloemen maar van pushen of brainwashen is geen sprake...
Ik moet wel verduidelijken dat we hier spreken over een heel gemakkelijk kind, tot dit weekend was hij loyaal naar zijn vader toe, alle incidenten werden met de mantel der liefde toegedekt. Hij ging graag naar zijn vader omdat hij hem graag ziet. Hij geloofde in de vanzelfsprekendheid dat zijn papa hem even graag ziet.
En nu is hij teleurgesteld en boos omdat hij dingen heeft gehoord die hem zeer erg kwetsen. Hij plaatst de verwaarlozing van de laatste jaren nu in een andere context en hij concludeert dat zijn vader hem niet zo graag ziet als hij dacht.
Dit zijn belangrijke jaren, de overstap naar het middelbaar komt er aan en ik weet dat alweer een juridische rompslomp niet oprtuun is.

De wet zegt dat hij tot zijn 18 jaar MOET gaan.
Zijn er precedenten waar er wel naar het kind werd geluisterd zonder dat er zware feiten meespeelden?
Het enige wat wij eigenlijk meemaken is dat de vader zijn zoon emotioneel verwaarloost en de feitelijke zorg niet naar behoren uitoefent.

Wat zijn de rechten van het kind?
Welk risico lopen we indien er niet onderling overeen kan gekomen worden met de vader om een soort time out te regelen?
Moet ik mijn kind verplichten om te gaan ook als we er echt niet achter staan?

[eylis]

beste nvdl, co-ouderschap is ALTIJD van kracht. zelfs zonder vonnis. U bedoeld waarschijnlijk verblijfsco-ouderschap. zonder al te veel te focussen op je specidieke verhaal. Je zal toch dringend moeten samenzitten met de vader om deze situatie te bespreken. en dat is een ouderlijke plicht voor beiden.
Beide ouders hebben het recht hun kind te kunnen opvoeden en er regelmatig contact mee te hebben.
dus wat moet je eigenlijk doen: bespreeek het probleem met de papa, bekijk of je inderdaad het cotnact op een iets lager pitje kan zetten; en heb dan SAMEN een pedagogisch gesprek met jullie kin. Dat jullie begrijpen dat ie zich wat minder goed in z'n vel voelt, en dus de verblijfsregeling kunnen wijzigen voor een tijdje. Maar dat het wél belangrijk is dat jullie zoon en zijn papa toch voldoende met elkaar omgaan; Afspraken maken voer verwachteingen aan beide kanten. etc..;
Want zomaar niet meer gaan, schaadt zowel de rechten van het kind als de vader.

en een pertinente vraag... "de verwaarlozing van de laatste jaren" is dat wat je zelf met eigen ogen hebt kunnen vaststellen? Of is dat wat je zoon vertelt? Of wat andere mensen vertellen?
Een tip uit de praktijk:
als mijn prepuberende zonen kwxamen vertellen wat er allemaal fout liep als ze bij hun vader waren, antwoordde ik altijd heel eenvoudig:
Ik was er niet bij, ik kan het dus niet inschatten. Als er strafbare feiten worden gepleegd ga ik zeker met jullie samen hulp zoeken. Maar zoals ik dit nu kan evalueren gaat het over dingen die binnen elk huisgezin anders worden aangepakt. Ok er wordt nogal wat van jullie aanpassingsvermogen gevraagd. Maar weet: later gaan jullie fantastische mensen/werknemers/projectleiders zijn die in elke sitautie jullie weg gaan vinden.
zijn ze dus ook doorgeraakt.. enne héél belangrijk: mama en papa werden niet tegen elkaar uitgespeeld. Want dat kan (ik zeg niet dat het bij jou ook het geval is) ook een rol spelen;
Samen met de papa proberen overleggen dus!

[NVDL]

Beste eylis, dank voor de snelle reactie.
Praten zal moeilijk worden maar ik weet dat het noodzakelijk is.
Ik geef het alle kansen, we hebben echt geen baat bij meer drama...

Wat de verwaarlozing betreft, het gaat specifiek om gebrek aan zorg (onvoldoende slaap, gebrekkige lichaamshygiëne, weigeren om kledij te wassen in de vakantie) en voor de emotionele kant is dan vooral het duidelijke vershil tussen het oudste (J, onze zoon) en jongste kind (zijn kind met zijn huidige vrouw). Er worden aan ons kind geen kado's gegeven, hij gaat regelmatig uit logeren bij de oma, wat op zich niet stoort want daar is hij ook meer in zijn element maar wel vragen oproept aangezien hij eigenlijk maar 2 nachten per 14 dagen bij de vader is.
Schoolresultaten worden niet besproken, keuzes in sport, vrije tijd en studeeractiviteiten worden onvoldoende ondersteund.
Afgelopen weekend was het vormsel. J had al voorbereidingen gehad tijdens het verblijf bij zijn vader en alle belangrijke data stonden in een planning waar ik hem persoonlijk een kopij van heb overhandigd.
Ik heb het feest zonder vader georganiseerd maar heb wel aan J gevraagd om het uur van de mis nog eens aan zijn papa te zeggen.
uiteindelijk is papa naar een andere communi gegaan, hij heeft letterlijk aan de dooppeter verteld dat hij niet gevraagd was maar er ook niet van wakker zou liggen. Dat is ook aan J z'n oren geraakt en hij is er danig van onder de indruk. Dat was dus de aanleiding, hij heeft het gevoel dat zijn vader een ander kind liever ziet, dat hij liegt (omdat papa zogezegd van niks wist)en hem dus verraden heeft. De druppel dus...

J is ook bang van de stiefmoeder en haar reacties .Eén van de belangrijkste redenen dat de bi-locatie regeling moest veranderen was dat zij hem ook slaat en onredelijk straft. De vader weet dat maar komt niet voor zijn zoon op. J ziet zijn broer en vader echt graag maar hij leeft daar op de toppen van zijn tenen, schrik om weer iest verkeerd te doen.

Ik denk soms dat het allemaal zo erg niet is. Telkens we J ophalen, gaan alle kleren in de was en hijzelf onder de douche. We vragen niet te veel, want dat brengt hem snel van z'n stuk. Hij komt veel knuffelen en vraagt voortdurend bevestiging.
We geven hem thuis echt alle aandacht en tonen elke dag opnieuw hoe graag we hem en elkaar zien.
Ik moet erbij vertellen dat er op school en thuis geen problemen meer zijn sinds de regeling terug gebracht werd naar 1 weekend om de 2 weken. terwijl J vroeger vaak hysterische buien had, woedend zonder enige terughoudendheid.
Ik denk vaak dat we echt gezegend zijn met zo'n lief, verstandig en loyaal kind maar ik zie de onzekerheid in hem groeien.
Een pedagogisch gesprek, dat is mooi in theorie maar ik moet nog zien wat het in ons geval gaat opleveren!

[eylis]

en hoe dan ook, ik herlees even de omgangsregeling: dit is niet eens een 50/50verblijfsregeling: het is een omgangsregeling om de twee weekends;
dus kan je met je zoontje ook het volgende bespreken: de papa is niet zozeer met zijn dagelijkse leven betrokken zoals jij om de eenvoudige reden dat hij daar in de week niet is. De andere broer is daar langer en vaker en dan zie je wel een verschil in de betrokkenheid; Maar dat is niet kwaadwillens; Dat is een onrechtstreeks gevolg van het soort omgangsregeling die jullie hebben; en dat kan je aan je zoon uitleggen.
Wat het slaan betreft: de stiefmoeder mag de zoon niet slaan (strikt genoeg mag niemand dat); Vraag de vader dat straffen en remedieren enkel door hem toegepast wordt. Laat de vader weten dat dit hun relatie alleen maar ten beste kan komen;

[Franciscus]

Proberen een bemiddelaar in te schakelen.
http://www.juridat.be/bemiddeling/" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.voba.be/page.aspx?pId=2041&m ... mIdd=0&lid" onclick="window.open(this.href);return false;
Voor de schoolrapporten enz zorgen dat vader alles via mail krijgt ( sommige scholen bezorgen zo resultaten aan de ouders).
Kledij met vader afspreken dat hij zelf kledij koopt en daar laat liggen .....

[eylis]

inderdaad goede tips van Fransiscus. In het algmeen zal alles ook verbeteren als je actief aanstuurt op samenwerking. Een 50/50verblijfsregeling verplicht ouders nu eenmaal door de situatie om samen te werken. Hoe kan de vader nu school opvolgen als hij z'n kind enkel 1maal in het weekend zit om de 14 dagen? Bekijk het eens van die kant. Jij hebt de touwtjes in handen van school en vrije tijd. Het communiefeest heb je zelf georganiseerd. Vader kon komen als hij daar zin in had.... Heb je de duidelijk verteld dat de papa bij jullie op de "familiezitjes"rij een plaats had? Of moest hij ergens aanschuiven in de kerk. Het lijken details. Maar wel significant om een soort van ontwijkingsreactie te veroorzaken (vader komt dan maar niet).
En als de vaderdie hierover iets aan de dooppeter vertelt. Hoe kwam dat dan "aan de oren "van jullie zoon? Dooppeter heeft dat doorverteld? Probeer hier allemaal bewust en omzichtig mee om te gaan.
80/20-omgangsregeling creeert al een grotere afstand tussen kine en vader. Want de gedeelde leefwereld en contact is klein en zelden.
Maak ze ook niet kleiner door de nadelen ervan een te groot belang te geven.

[roderidder]

http://www.juridischforum.be/forum/view ... 27#p253627" onclick="window.open(this.href);return false;

Zelf sluit ik aan bij de suggestie van bemiddeling of andere vormen van hulp zodanig dat de relatie tussen kind-vader erop vooruit gaat.

Ik weet dat ik als moeder verantwoordelijk ben voor het naleven van de omgangsregeling maar mijn instinct schreewt dat ik mijn kind nu niet mag forceren om tegen zijn zin te gaan (iets wat ik ooit wel deed).

Je bent als moeder (mee)verantwoordelijk voor de evenwichtige ontwikkeling van je kind (net zoals de vader).

Die grafieken tussen het welbevinden van het kind en de ouderlijke conflicten zal ik je voorlopig besparen, maar weet dat ze erg confronterend zullen zijn.

RR

[Franciscus]

Het is niet het kind dat bepaald of het l dan niet naar de vader gaat.
Vanaf 14 jaar 'kan' een kind door de rechter gehoord worden, maar dat wil zeggen dat u terug naar de (jeugd)rechter zal moeten.
Dan zal U moeten aantonen dat u alles maar dan alles hebt gedaan om de zoon een goed contact met zijn vader te geven.

Gezien u blijkbaar een aantal zaken hebt beslist zonder inspraak (of zo lijkt het toch) wordt dat moeilijk en zal u het voor de rechtbank misschien heel moeilijk krijgen...
Opgelet dus.....