JuridischForum.be

Beste,

Mijn ex-man heeft - zonder mijn toestemming - ons zoontje laten besnijden in het buitenland. Ze waren daar op vakantie en mijn ex-man heeft van deze situatie misbruik gemaakt om zijn wens tot besnijdenis uit te voeren.

We hebben gedeeld hoederecht (dit is uitgesproken geweest door de rechtbank) en ik heb nooit toestemming gegeven om ons zoontje te laten besnijden. Doch heeft mijn ex-man dit zonder mijn toestemming en medeweten gedaan.

Het kwaad is natuurlijk reeds geschied, maar mijn vraag is: Kan ik hem hier juridisch aansprakelijk voor stellen/aanklagen?

Alvast bedankt voor de antwoorden/advies ...

Vriendelijke groeten
Ann

Even nog iets belangrijk voordat we op de grond van de zaak ingaan: hoederecht bestaat niet meer. U heeft wel gedeeld co-ouderschap, maar dat had u zelfs al zonder rechtelijk vonnis; Gedeeld co-ouderschap (lees gezamelijke uitoefening ouderlijke autoriteit)heeft iedere ouder standaard.

Wat de besnijdenid betreft: het gezamelijke co-ouderschap wil zeggen dat u samen overlegt en beslist over de medische en opvoedkundige ingrepen en beslissingen mbt jullie kind. Een besnijdenis is een medische ingreep, meestal in het kader van een geloofsovertuiging. De geloofsovertuiging kan de vader aan zijn kind willen meegeven, omdat dit een deel van zijn roots en achtergrond zijn. jij wil ook je cultureel erfgoed meegeven.
Maar de besnijdenis is en blijft een medische ingreep. In deze waarschijnlijk géén medische noodzaak: want als jullie - bij ovrrleg - het er niet over eens waren, kon een dokter jullie adviseren wel of niet de ingreep te laten doen. Maar het is hier waarschijnklijk dus een zaak van traditie en overtuiging.
De juridische fout die je ex beging is deze ingreep willens nillens achtrer je rug om uit te voeren. Dat is inderdaad een fout tegen het co-ouderschap.

anderzijds moet je je ook afvragen: dit thema hebben jullie waarschijnlijk al eerder aangekaart zonder resultaat en daarom heeft hij dit tersluiks laten uitvoeren.
als je hier een zaak van maakt kan de tegenpartij aanvoeren dat je je sowieso keerde tegen de vraag/wens van de papa en hij daarom dit toch heeft laten uitvoern binnen zijn omgangstijd.
want strikt genomen: als je hier een zaak van maakt, wordt de vader waarschijnlijk enkel berispt: "meneer u moet het gezamelijk overleg respecteren."Een dwangsom of boete wordt hier echt niet voor uitgesproken. Dit is geen misdaad...

en aan u zal de rechter misschien wel zeggen: Mevrouw, waarom verzette u er zich nu tegen? Van bij uw huwelijk wist u dat uw man een besnijdenis zou wensen voor jullie zonen. Bekijk het alsof u nog getrouwd zou zijn: wat was toen uw opinie hierover? Had u zich daar nog geen duidelijk standpunt over gevormd samen?
dit thema hadden jullie eigenlijk al moeten doorpraten bij jullie verloving/huwelijk.

Concreeet wil ik er op duiden dat dit inderdaad wel gebeurd is omdat er geen goed co-ouderlijk overleg gebeurd is,maar dit item was - denk ik - niet eens uitgeklaard bij het begin van jullie relatie (anders was dit niet gebeurd...) en dat hadden jullie best wel gedaan vooraleer aan kinderen te beginnen; bij interculturele huwelijken moet je zo'n thema's echt grondig doorpraten vooraf... . dit is wat de rechter wel eens zou kunnen vertellen.

Vat dit gebeuren echt niet aan om de bestaande verstandhouding helemaal af te laten brokkelen. Als de besnijdenis correct en in een medische omgeving is uitgevoerd (wat tegenwoordig echt wel het geval is in de steden) is het zelfs een hygienisch surplus; Heel veel Amerikanen laten hun zonen uit hygienische overwegingen besnijden, zonder directe geloofsredenen.

Maar denk best eens ernstig na of je aanvaardt dat de kinderen ook door hun vader opgevoed worden en hij ook een gedeelte van zijn cultureel erfgoed door wil en zal geven. zoals jij dat ook - en terecht- wil en kan doen.
Daar moet je voor jezelf uitgeraken...

Wordt er dan geen rekening gehouden met veranderde omstandigheden?

zo kan een niet-moslim na de echtscheiding ineens tot bekering overgaan, zonder dat de vroegere partner daar iets mee te maken wil hebben (én de kinderen er niks mee te maken wil laten hebben). Of vice versa : een vroegere moslima kan toch evenmin verplicht worden door haar moslim ex-echtgenoot om de kinderen islamitisch op te voeden? Wat indien men net scheidt omwille van die veranderde omstandigheden?
Een geloofsovertuiging is toch niet aangeboren?

En culturele gebruiken? Hoe zou een vader reageren als zijn dochter door de ex-echtgenote mee naar het afrikaanse thuisland wordt genomen en dan faraonisch besneden terugkomt?

Ook gewoon maar bij neerleggen omdat het de culturele gebruiken van de moeder zijN?

@mariette, ik wilde hier geen boompje opzetten over interculturaliteit... om de gekende redenen: er wordt dan vanzelf verder uitgeweken en vegeleken naar extremen zoals vrouwenmutilatie (je wéét dat nog iets heel iets anders is héé...)
,maar wel over co-ouderschap en hoe een rechter misschien wel in deze héél pertinente case (neen, dus geéén vrouwenmutilatie: maar expliciet dit geval, deze case: circoncisie :-)zou kunnen reageren.
Waarom antwoord ik op dezer manier? Omdat als poster een zaak aanvat dit effectief de reactie zou kunnen zijn. Géén veroordeling: want dit gaat niet over slagen en verwondingen (cfr vrouwenverminking etc )
en dat is wat de poster concreet nodig heeft: afwegen of het de moeite is te procederen en of ze misschien op een andere manier met de interculturele verschillen kan omgaan en na te denken over een ander e aanpak.
niet vergeten dat tot op dit ogenblik de poster een vrij goede verstandhouding blijkt te hebben met de vader.

Bij gemeenschappelijk ouderlijk gezag neem je samen beslissingen ivm geneeskundige ingrepen EN geloofsovertuigingen (zie Belgische wetgeving)
Bij deze dus twee maal in de fout
Art.374, 2de lid B.W.– ‘Bij gebreke van overeenstemming over de organisatie van de huisvesting van het kind, over de belangrijke beslissingen betreffende zijn gezondheid, zijn opvoeding, zijn opleiding en zijn ontspanning en over de godsdienstige of levensbeschouwelijke keuzes of wanneer deze overeenstemming strijdig lijkt met het belang van het kind, kan de bevoegde rechter de uitoefening van het ouderlijk gezag uitsluitend opdragen aan één van beide ouders.’

Bij gemeenschappelijk ouderlijk gezag neem je samen beslissingen ivm geneeskundige ingrepen EN geloofsovertuigingen (zie Belgische wetgeving)
Bij deze dus twee maal in de fout
Art.374, 2de lid B.W.– ‘Bij gebreke van overeenstemming over de organisatie van de huisvesting van het kind, over de belangrijke beslissingen betreffende zijn gezondheid, zijn opvoeding, zijn opleiding en zijn ontspanning en over de godsdienstige of levensbeschouwelijke keuzes of wanneer deze overeenstemming strijdig lijkt met het belang van het kind, kan de bevoegde rechter de uitoefening van het ouderlijk gezag uitsluitend opdragen aan één van beide ouders.’

dàt vind ik dan een veel betere oplossing.

precies: gezamelijk beslissingen. En als je bewust in een intercultureel huwelijk stapt, dan analyseer je best samen hééél goed en grondig of je het er samen eens over kan zijn. Ik hoor nog steeds geen antwoord van dumela... Wellicht was mijn vraag wel héél pertinent: hebben jullie in het begin van de relatie hierover nagedacht hoe en wat jullie in deze materie gaan doen.
En dat is wat mijn insziens wat een rechter ook zal doen in deze case:
hij zal het verblijfsco-ouderschap niet verbreken in dit geval. Hij zal het ouderlijk gezag niet uitsluitend toewijzen aan de moeder. Omdat de voordelen (samen het kind opvoeden en steunen) in deze case duidelijk nog veel groter zijn dan dit éné incident tussen beide ouders.
Dit is nog te weining om die wet toe te passen.
Integendeel: beide ouders zullen vermanend toegesproken worden.
en nog Lucke: je citeert een wet, dat is nog geeéén concrete oplossing. Dus Dumela zou moeten procederen om dan maar het uitsluitend ouderschap te vorderen?
Mijns insziens wil Dumela dat niet eens,maar wil ze wél dat hun kind zich in een goede omgangsregeling met co-ouderschap ontwikkelt.
Dumela, wat denk je? Kan je deze interculturele thema's met de papa proberen aankaarten?

Eylis: wat als nu net die interculturele thema's net tot de echtscheiding hebben geleid? Dat is wat ik wil bedoelen.
Wat als de moeder een afvallige moslima is die niks meer met die religie wil te maken hebben? (of cvice versa)
U gaat er van uit dat het over een "intercultureel" huwelijk gaat waarbij men net over de eventuele oorzaak van echtscheiding een gemeenschappelijk standpunt moet innemen?

Er moet toch een of andere richtlijn zijn waarbij de kinderen niet noodzakelijk verplicht worden om te leven volgens een religie waar de moeder totaal niet mee akkoord kan gaan?

ik zeg nu "religie", maar wat als een der ouders zich in een of andere sekte willen laten meeslepen. Is het dan de bedoeling dat de kinderen daar ook mogen in meegenomen worden (zolang de afspraken van co-ouderschap en scholing maar worden gevolgd?).

poster had een pertinente vraag: "kan ik de vader hiervoor juridisch aansrakelijk stellen.vervolgen"
ik geef een concrete tip van wat ik denk dat de recher hoogstwaarschijnlijk zal doen als hij deze case voor zich krijgt. Dat is het soort antwoord dat de poster verwacht.
als je een debat wil openen over de problematiek van interculturele verschillen/religies/ sectes ed, doe dat gerust in het praatcafé, maar dat is géén antwoord op de vraag van poster.
wat zou jij haar aanraden te doen Mariette? Procederen of niet, en wat zijn daar de gevolgen van. Dat is wat Duma wil weten, niet wat je opinie is over de problematiek, daar is ze momenteel echt niet veel mee....
Dat is bijna zoals die kerel die met zijn zatte botten tegen een boom aanrijd en zijn vriendin ligt gewond in de auto. Dan zet je tegen die kerel ook geen boom op over de zware tol van de weekendongevallen, maar dan bel je eerst de pompiers om z'n vriendin te helpen toch?

Ondertussen werd in Duitsland weldegelijk een vonnis geveld over besnijdenis. In dit geval zelfs met toestemming van beide ouders.
zie: http://www.telegraaf.nl/buitenland/1243 ... ng___.html" onclick="window.open(this.href);return false;

De besnijdenis van jonge jongens op religieuze gronden is zware mishandeling. Dit heeft een rechter in Duitsland dinsdag bepaald. De magistraat in Keulen oordeelde dat „het fundamentele recht van een kind op lichamelijke onschendbaarheid zwaarder weegt dan fundamentele rechten van de ouders”.
(...)

Het recht op lichamelijke integriteit is vastgelegd in onder meer artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens

.

zie ook: http://www.standaard.be/artikel/detail. ... 6_00201622" onclick="window.open(this.href);return false;

Een rechtbank in Keulen heeft beslist dat besnijdenis om religieuze redenen strafbaar is.

Jongetjes die om religieuze reden worden besneden, wordt onherroepelijk lichamelijk letsel toegebracht en dat is strafbaar. Zo besliste een rechter in Keulen in een ophefmakend vonnis. Hij is van mening dat het recht van de ouders, noch de grondwettelijk verankerde godsdienstvrijheid zo'n ingreep kunnen rechtvaardigen.

Is niet in België, betreft twee vonnissen van lagere rechtbanken waar herroeping in beroep meer dan waarschijnlijk is (hetgeen de kranten natuurlijk zullen nalaten te publiceren want dat is géén nieuws met sensatiewaarde.) en dient geplaatst te worden binnen de context van kinderrechten, hetgeen in de verste verte niet overeenkomt met de algemene context die uw berichten uitgaan.

Juist om die reden beperkt het JF zich tot het verstrekken van een juridisch advies en wordt er in een aantal subfora strikter op toegezien dat dit wordt nageleefd.

Discuties over multi of monoculturele thematiek horen hier niet thuis. Voel u vrij om bevestiging over dit standpunt van de webmaster te bekomen.

sorry. blijkbaar heb ik het verkeerd begrepen.
Ik zal een aparte topic openen voor mijn vragen hieromtrent.

zie http://www.juridischforum.be/forum/view ... 23&t=39327" onclick="window.open(this.href);return false;

Voor mij gaat het gewoon om het feit dat de vader de besnijdenis heeft laten uitvoeren zonder mijn medeweten en zonder mijn toestemming. In co-ouderschap neem je belangrijke beslissingen in gezamenlijk overleg en dat is hier niet gebeurd. Daar gaat het voor mij om. Niet om het feit of dit om religieuze redenen is of niet. Als hij dit had laten doen omwille van medische redenen zonder overleg te plegen, dan was dit voor mij ook niet aanvaardbaar.

Als mijn zoon bijvoorbeeld ooit zijn amandelen moet laten trekken, dan ga ik dit ook niet achter de rug van de vader laten doen, maar zal ik hem vragen wat hij erover denkt en samen een beslissing nemen.

Dus de hele discussie over het multiculturele is hier niet aan de orde. Alsook niet het feit of er tijdens ons huwelijk is gepraat geweest over besnijdenis of niet. Je kan immers tijdens je huwelijk over deze belangrijke onderwerpen praten (en dat is ook gebeurd), maar na de echtscheiding kan de mening van de afzonderlijke partners veranderen. Ik denk dat iedereen het recht heeft om van mening te veranderen, zowel de vader als de moeder, om welke reden dan ook. Maar dat geeft nog geen recht om deze ingrijpende beslissingen alleen uit te voeren. Je bent immers allebei ouder van het kind.

Mijn vraag was gewoon of ik hiermee verder kan gaan. Want dit is een fout tegen het principe van gedeeld co-ouderschap. En dat wil ik gewoon weten: wat kan je doen als je vaststelt dat de vader in dergelijke belangrijke beslissingen geen overleg heeft gepleegd en zonder toestemming van de moeder handelt?

Ik wil de vader zeker niet uit het leven van mijn kind bannen. Maar ik wil de vader gewoon "officieel" laten weten dat dit gewoonweg niet kan en dat ik hier totaal niet mee akkoord ga. Want ik heb immers gemerkt dat hem gewoon hierover aanspreken niet doordringt: hij begrijpt of wil de ernst van zijn fout (handelen zonder toestemming van de moeder) niet begrijpen. Daarom wil ik ermee verder gaan zodat hij beseft dat hij te ver is gegaan. Ik wil dit gewoon doen om dergelijke voorvallen in de toekomst te vermijden.

wat kl al zei: de rechter zal jullie waarschijnlijk samen toespreken en de papa berispen, maar de papa zal geen boete/straf of wat dan ook opgelegd worden.
Daarvoor zijn nog geen meerdere herhaaldelijke objectief vaststelbare feiten gebeurd.
Ik zou kiezen voor een verzoeningsprocedure in het belang van de opvoeding van de kinderen voor de vrederechter. een resultaat daarvan kan zijn dat jullie , is dat jullie samen in ouderbemiddeling gaan zodat de papa concreet leert toe te passen wat co-ouderschap precies betekent.