#4 , 21 jul 2011 12:54
De vraag die daarbij dient gesteld te worden:
welke wet bepaalt dat een rechter, op basis van louter zijn eigen mening, kinderen en ouders mag discrimineren in het ouderschap?
Voor een 4 maanden oude baby, kan ik me nog inbeelden dat borstvoeding een argument zou vormen,
voor een drie jarige kan dit argument niet meer opgaan.
En zelfs dan nog, zou een rechter een verblijfsregeling moeten voorzien, die op basis van leeftijd geleidelijk wordt gelijk getrokken.
Dit alles weliswaar onder voorwaarde dat er geen andere bezwarende feiten zijn...
In die context is de vraag van RR zeer terecht,
wat rechtvaardigt dat ouders 100 km uit elkaar te gaan wonen, wanneer dit problemen oplevert voor een gelijk (co-)ouderschap?
Nogmaals: co-ouderschap is de regel, maar geen enkele rechter kan u verantwoorden hoe, u bij een ongelijke verblijfsregeling, kan instaan voor een gelijkmatig co-ouderschap. Enige verantwoording zou nochthans dergelijk vonnis kunnen gronden.
De stabiliteit van beide ouders kan mss juist worden bevorderd door een gegrond vonnis.