Ik heb een regeling met mijn ex via co-ouderschap (week-week). Graag zou ik volgend jaar graag op reis gaan naar het buitenland met mijn kind. Omdat de reis langer uitvalt dan de week dat hij bij mij is, zit ik met een probleem. Het kind zal dus een paar dagen langer bij mij verblijven, in het buitenland (dus tijdens een deel van zijn week).
Waarschijnlijk heb ik dus hiervoor toestemming nodig? Is deze toestemming nodig voor de hele reis of enkel voor het deel van tijdens zijn week? Hij heeft dit evenwel reeds mondeling gedaan maar weigert het schriftelijk te doen. Hij vindt dit niet nodig. Ik stuurde wel al enkele mails waarin ik nogmaals zijn mondeling akkoord bevestigde en ook de data meegaf. Hij is dus perfect op de hoogte...
Maar wat als hij nu bvb een maand voor het vertrek plots weigert? Is dit dan voor heel die reis of enkel zijn deel? In de akte staat hiervan niks neergeschreven. Er is enkel de verwijzing dat de ouder die het kind "krijgt", deze moet gaan ophalen. Komt hij dan tot in Nederland om hem op te pikken? Beetje dwaas maar ok...
Ik zou dus heel graag met mijn zoon die tocht doen maar ik vrees dus dat de ex zal willen boycotten. De kids-id is nu al in orde. Ik hoop alleen dat hij ze op dat moment niet zal achterhouden om extra problemen te veroorzaken.
Dank je !
-
Konijntje32
Topic Starter - Berichten: 35
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Wanneer er een vonnis is, heeft u niet het recht, om zonder toestemming van de andere ouder, het kind zomaar bij te houden in de periode waarin het kind bij de andere ouder zou moeten zijn volgens het vonnis.
Een mondelinge afspraak is in dit geval niet genoeg. Uw ex kan moeilijk doen en beweren dat er geen afspraak gemaakt werd en dat heeft hij in feite gelijk. Immers, hij reageerde niet op uw mail dus uw vraag blijft een vraag en is dus geen afspraak.
Wat ik zou proberen, is om het aantal dagen dat u uw zoon extra bij u houdt op te tellen en tegen papa te zeggen (mail) : Ik zou graag gedurende deze data onze zoon bijhouden wegens de vakantieplannen, stuur jij mij gerust evenveel data door wanneer je onze zoon eens terug wil, zodanig dat we tot een eerlijk akkoord kunnen komen. Dan geeft u de papa de kans om ook op dagen wanneer hij iets fijns kan plannen, jullie zoon exra bij hem te hebben en dat lijkt mij een faire deal.
Natuurlijk is het geen garantie dat hij akkoord gaat. Maar tijdens een mondeling gesprek zou ik wel uitleggen aan de papa, dat er ooit een dag komt dat hij deze vraag zal stellen en dan kan hij eens rustig nadenken daarover…
Een andere optie zou inderdaad kunnen zijn dat hij akkoord is om het kind in Nederland op te halen op de wisseldag. Maar ik denk dat u ook best hierover een schriftelijk akkoord maakt (afhankelijk van het aantal kilometers). Men kan best ene kind laten afhalen op verplaatsing maar als het ver is, dan zal het niet in goede aarde vallen als hij voor voldongen feiten wordt gezet.
Toevallig heeft iemand uit mijn omgeving dit zelf meegemaakt. Mama wilde de gemaakte afspraken niet op papier zetten en de vakantie is voor het kind niet kunnen doorgaan. Dat was heel jammer, maar de mama liet het kind op het laatste nippertje gewoon niet vertrekken
Een mondelinge afspraak is in dit geval niet genoeg. Uw ex kan moeilijk doen en beweren dat er geen afspraak gemaakt werd en dat heeft hij in feite gelijk. Immers, hij reageerde niet op uw mail dus uw vraag blijft een vraag en is dus geen afspraak.
Wat ik zou proberen, is om het aantal dagen dat u uw zoon extra bij u houdt op te tellen en tegen papa te zeggen (mail) : Ik zou graag gedurende deze data onze zoon bijhouden wegens de vakantieplannen, stuur jij mij gerust evenveel data door wanneer je onze zoon eens terug wil, zodanig dat we tot een eerlijk akkoord kunnen komen. Dan geeft u de papa de kans om ook op dagen wanneer hij iets fijns kan plannen, jullie zoon exra bij hem te hebben en dat lijkt mij een faire deal.
Natuurlijk is het geen garantie dat hij akkoord gaat. Maar tijdens een mondeling gesprek zou ik wel uitleggen aan de papa, dat er ooit een dag komt dat hij deze vraag zal stellen en dan kan hij eens rustig nadenken daarover…
Een andere optie zou inderdaad kunnen zijn dat hij akkoord is om het kind in Nederland op te halen op de wisseldag. Maar ik denk dat u ook best hierover een schriftelijk akkoord maakt (afhankelijk van het aantal kilometers). Men kan best ene kind laten afhalen op verplaatsing maar als het ver is, dan zal het niet in goede aarde vallen als hij voor voldongen feiten wordt gezet.
Toevallig heeft iemand uit mijn omgeving dit zelf meegemaakt. Mama wilde de gemaakte afspraken niet op papier zetten en de vakantie is voor het kind niet kunnen doorgaan. Dat was heel jammer, maar de mama liet het kind op het laatste nippertje gewoon niet vertrekken
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
... DE RECHTER ... tenzij die rechter in zijn beschikking/vonnis/arrest U dat recht gegeven heeft om in onderling overleg en akkkoord met de andere ouder een andersluidende regeling ...Wanneer er een vonnis is, heeft u niet het recht, om zonder toestemming van
RR
-
Waterfreak
- Berichten: 1
En als je die mondelinge toestemming nu eens op tape probeert te zetten? Dan heb je toch een soort bewijs of ben ik hierin fout?
Als ik het goed nalees dan heb ik het gevoel dat die ex nooit schriftelijk zal willen reageren of toegeven. Wat doe je dan? Niet op reis gaan? En als die reis reeds geboekt is?
Een aantal dagen in return geven, is een leuke deal. Maar zal die persoon dat willen? Ik heb eerder de indruk dat hij gewoon niet wil dat ze samen genieten van de reis. Stel dat ze toch zou gaan, wat kan er gebeuren?
Als ik het goed nalees dan heb ik het gevoel dat die ex nooit schriftelijk zal willen reageren of toegeven. Wat doe je dan? Niet op reis gaan? En als die reis reeds geboekt is?
Een aantal dagen in return geven, is een leuke deal. Maar zal die persoon dat willen? Ik heb eerder de indruk dat hij gewoon niet wil dat ze samen genieten van de reis. Stel dat ze toch zou gaan, wat kan er gebeuren?
-
Konijntje32
Topic Starter - Berichten: 35
Ik heb reeds een aantal keren mijn zoon afgestaan voor een aantal activiteiten die in mijn week vielen maar bij hen werden georganiseerd (een huwelijk, een feest en een communiebeloningsreisje). Dat zijn drie dagen. De dagen dat hij langer bij mij is wegens de reis zou 4 dagen zijn.... Ik kan dus eigenlijk een soort van omgekeerde mail sturen? Ik heb reeds mijn zoon op die en die en die datum laten meegaan met jullie, nu had ik graad die dagen een wederdienst??? Het is een mogelijkheid, maar ik vrees ervoor...
Ik weet eigenlijk zeker dat de ex niet zal willen toegeven. Hij wil gewoon mijn geluk verpesten. Dus zo een regeling is niet haalbaar. Hij wil het slim spelen door enkel alles mondeling te regelen. Geen sms of mails of brieven. Zo kan hij steeds doodleuk terugkomen op zijn woord.
Ik kreeg trouwens te horen van een advocaat dat als ik hem op tijd inlichtte en in de mail verwees naar de mondelinge afspraak en hem daarvoor dankte en als hij daar niet meteen op reageert maar wel pas de laatste maand of zo, dat dat zwijgen eigenlijk een toestemming was of zoiets...??
Ik weet eigenlijk zeker dat de ex niet zal willen toegeven. Hij wil gewoon mijn geluk verpesten. Dus zo een regeling is niet haalbaar. Hij wil het slim spelen door enkel alles mondeling te regelen. Geen sms of mails of brieven. Zo kan hij steeds doodleuk terugkomen op zijn woord.
Ik kreeg trouwens te horen van een advocaat dat als ik hem op tijd inlichtte en in de mail verwees naar de mondelinge afspraak en hem daarvoor dankte en als hij daar niet meteen op reageert maar wel pas de laatste maand of zo, dat dat zwijgen eigenlijk een toestemming was of zoiets...??
Zwijgen kan in sommige gevallen wel gezien worden als toestemming , maar ik zou dat risico eerlijk gezegd in dit geval niet nemen. Het is nu eenmaal zo dat men bij co-ouderschap moet communiceren om samen afspraken te maken. Als één der partijen daartoe minder/niet bereid is, is dat zeker niet leuk (zowel niet voor u als voor het kind). Stuur hem eventueel een aangetekende brief waarin je nog eens de exacte datum zet van de reis, het adres eventueel en vraag in de brief een antwoord binnen de 10 dagen. Dan moet hij in principe per schrijven reageren. Wat hij reageert kan natuurlijk negatief zijn, maar ik vrees dat er géén oplossing is voor dit probleem als er geen akkoord is tussen beide partijen.
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
herhaling kan vervelend, toch nuttig zijn.
Je hebt GEEN ENKELE mogelijkheid, bevoegdheid etc. etc. om als ouder boven een door de rechter uitgesproken uitpraak gaan te staan
Noch een akkoord bezegeld met een stempeltje van de burgemeester erbij, noch door acte veleend door de notaris, nog door een schriftelijke toestemming van de procureur des Konings, ook niet door een speciale toestemming getekend door de Koning. Duidelijker kan m.i. niet. Er is GEEN mogelijkheid !
Het belang van het kind is dat de wet gevolgd wordt en de uitspraak van de rechter heeft kracht van wet.
Wat riskeer je?
Stel dat in het bezit bent van alle toestemmingen hierboven opgenoemd de andere ouder ondanks zijn schriftelijke toestemming, de andere ouder drie jaar later toch klacht neerlegt met burgerlijke partijstelling of U simpel rechtstreeks dagvaart voor de correctionele rechtbank waarbij geeist wordt de de rechter de wet moet volgen waarbij je het bewijs van schending art. 432SW voor zijn neus wordt gelegd kan de rechter(s) niet anders dan de (straf)wet toepassen.
Ter verduidelijking van art. 432 Sw.
De straffen die hier worden vermeld (gevangenisstraf van 8 dagen tot 1 jaar en/of geldboete van € 130 tot 5000) zijn van toepassing wanneer de vader of moeder het minderjarige kind ontrekt aan de rechtsvervolging, ingesteld tegen dit kind door o.a de Wet op de Jeugdbescherming, of wanneer één van de ouders het minderjarige kind onttrekt aan het materiële bewaringsrecht van de andere, aan wie de bevoegde overheid het heeft toegewezen, of als men het kind niet afgeeft aan de ouder die het recht heeft om het kind op te eisen, of als men het kind ontvoert ook al is het kind hiermee akkoord.
Is hier sprake van een verzwarende omstandigheid, bv. als de schuldige geheel of gedeeltelijk is ontzet uit het ouderlijk gezag, dan kan de gevangenisstraf tot 3 jaar worden verhoogd.
Als één van de ouders het minderjarige kind méér dan 5 dagen verborgen houdt of het onrechtmatig vasthoudt in het buitenland, worden de straffen verhoogd (gevangenisstraf tot 5 jaar en/of geldboete van min. € 250 - 5000)
Mocht je het vergeten zijn... er is geen mogelijkheid. Meer nog als je toch naar de rechter stapt kan je tegen argumenten als gezag en zelfs kracht van gewijsde opbotsen
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kracht_van_gewijsde" onclick="window.open(this.href);return false;
Als je dit wil doen moet je dus argumenten hebben om die rechter te kunnen overteugen dat de vorige gerechtelijke uitspraak niet goed is en door gewjzigde omstandigheden en die op de koop toe buiten de wil van de ouders om, nu beter kan.
Nu, als je als ouders schriftelijk bent overeen gekomen dan zal niemand van de (straf)rechtbank daar zijn tijd niet in willen steken. Toch zijn er in echte situaties van vechtscheiding ng een paar adderjes onder het gras waarmee je mogelijk geconfronteerd wordt als het vonnis niet gerespecteerd wordt.
RR
Je hebt GEEN ENKELE mogelijkheid, bevoegdheid etc. etc. om als ouder boven een door de rechter uitgesproken uitpraak gaan te staan
Noch een akkoord bezegeld met een stempeltje van de burgemeester erbij, noch door acte veleend door de notaris, nog door een schriftelijke toestemming van de procureur des Konings, ook niet door een speciale toestemming getekend door de Koning. Duidelijker kan m.i. niet. Er is GEEN mogelijkheid !
Het belang van het kind is dat de wet gevolgd wordt en de uitspraak van de rechter heeft kracht van wet.
Wat riskeer je?
Stel dat in het bezit bent van alle toestemmingen hierboven opgenoemd de andere ouder ondanks zijn schriftelijke toestemming, de andere ouder drie jaar later toch klacht neerlegt met burgerlijke partijstelling of U simpel rechtstreeks dagvaart voor de correctionele rechtbank waarbij geeist wordt de de rechter de wet moet volgen waarbij je het bewijs van schending art. 432SW voor zijn neus wordt gelegd kan de rechter(s) niet anders dan de (straf)wet toepassen.
Ter verduidelijking van art. 432 Sw.
De straffen die hier worden vermeld (gevangenisstraf van 8 dagen tot 1 jaar en/of geldboete van € 130 tot 5000) zijn van toepassing wanneer de vader of moeder het minderjarige kind ontrekt aan de rechtsvervolging, ingesteld tegen dit kind door o.a de Wet op de Jeugdbescherming, of wanneer één van de ouders het minderjarige kind onttrekt aan het materiële bewaringsrecht van de andere, aan wie de bevoegde overheid het heeft toegewezen, of als men het kind niet afgeeft aan de ouder die het recht heeft om het kind op te eisen, of als men het kind ontvoert ook al is het kind hiermee akkoord.
Is hier sprake van een verzwarende omstandigheid, bv. als de schuldige geheel of gedeeltelijk is ontzet uit het ouderlijk gezag, dan kan de gevangenisstraf tot 3 jaar worden verhoogd.
Als één van de ouders het minderjarige kind méér dan 5 dagen verborgen houdt of het onrechtmatig vasthoudt in het buitenland, worden de straffen verhoogd (gevangenisstraf tot 5 jaar en/of geldboete van min. € 250 - 5000)
Mocht je het vergeten zijn... er is geen mogelijkheid. Meer nog als je toch naar de rechter stapt kan je tegen argumenten als gezag en zelfs kracht van gewijsde opbotsen
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kracht_van_gewijsde" onclick="window.open(this.href);return false;
Als je dit wil doen moet je dus argumenten hebben om die rechter te kunnen overteugen dat de vorige gerechtelijke uitspraak niet goed is en door gewjzigde omstandigheden en die op de koop toe buiten de wil van de ouders om, nu beter kan.
Nu, als je als ouders schriftelijk bent overeen gekomen dan zal niemand van de (straf)rechtbank daar zijn tijd niet in willen steken. Toch zijn er in echte situaties van vechtscheiding ng een paar adderjes onder het gras waarmee je mogelijk geconfronteerd wordt als het vonnis niet gerespecteerd wordt.
RR
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
stel: De rechter heeft vb. beslist dat het kind in de onpare weken dient te verblijven bij de vader en in de pare weken weken bij de moeder.En als die reis reeds geboekt is?
Wat denk je zelf waar de strafrechter rekening mee moet houden?
Met die gerechtelijke uitspraak of met een ouder die de uitspraak van de vorige rechter maar niets vind.
Dan zou het kunnen dat de geschenken voor de kids van Sinterklaas/kerstman dat jaar wat kleiner zijn dan gewoonlijk.
RR
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Kan je ook eens aan die advocaat het volgende gaan vragen ...Ik kreeg trouwens te horen van een advocaat dat als ik hem op tijd inlichtte en in de mail verwees naar de mondelinge afspraak en hem daarvoor dankte en als hij daar niet meteen op reageert maar wel pas de laatste maand of zo, dat dat zwijgen eigenlijk een toestemming was of zoiets...??
situatieschets:
ouders met een schat van een dreumes, juist een scheidingskind.
De relatie liep spaak en er is een vonnis die de verblijfsregeling van de schattige dreumes bepaald.
Een ouder besluit de fonkel nieuwe relatie een kans te geven en gaat in op een aanbod romantisch weekendje Venietie
Er wordt via email afspraak gemaakt met goede kennissen dat de dreumis zal verblijven bij die kennissen dat weekend Vrijdag om 17u gebracht en maandagochtend 8u afgehaald.
Shit happens, op de luchthaven kom je al ontnuchterend te weten dat die relatie geen enkele toekomst heeft en besluit op de luchthaven al terug naar huis te keren.
Juist shit happens! Die kennis wil je kind niet eens terug geven, meer nog die kennis meld je morgenvroeg zelf erop uit te trekken met een schat van een dreumis.
Heeft die kennis een juridische poot om op te staan om zelf op op weekend te gaan ook al beslis je als ouder alle registers open te trekken en koste wat kost langs de strafwet die kennis eens een les te leren die nooit meer zal vergeten worden?
Wat denk je zelf als het niet het weekendje was maar 2 weken ergens in de grote vakantie?
RR
opmerking: bij het nalezen van mijn vorige bijdragen merkte ik een fout op. Bij koning zou koningin moeten gestaan hebben, maar dit toetsenbord is verseten.
RR in theorie zal je wel gelijk hebben, maar iemand met een week-week regeling zou dan nooit buiten zijn periode op vakantie mogen gaan, ook niet met toestemming van de andere ouder ? Dat lijkt me toch echt wel ver gezocht en ik denk, als deze afspraken via e-mail of per papier werden gemaakt om eens een uitzondering te maken op de normale regeling, dat geen enkele rechter na drie jaar die ouder nog gelijk zal geven die dan ineens zijn beklag komt doen...
Men moet het ook zo bekijken . WAT is in het belang van het kind ? Een superstrikte regeling naleven die in een vonnis staat of je kind een klein beetje vrijheid gunnen ? Stel dat mijn ex jarig is in "mijn week" en mijn zoon vraagt of hij die dag naar papa mag. MOET ik dan mijn kind kwetsen en zeggen : neen want mijnheer de rechter heeft gezegd dat dat niet mag ? M'n kind weet van toeten of bellen wat een rechter is en dat mag nog een lange tijd zo blijven ook. Zelfs als men het als ouders niet eens is over verschillende zaken vind ik persoonlijk dat men een kind niet mag straffen doormiddel van een vonnis. Als we het allemaal zo zouden bekijken dan zouden de meeste kinderen gelukkiger zijn.
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Het belang van het kind is een juridisch begrip. Het belang van het kind staat echt niet boven de wet, echt niet.
Het belang van het kind is juist dat de wet gevolgd wordt.
Daarmee kan je al de vragen die je stelt zelf beantwoorden.
RR
Het belang van het kind is juist dat de wet gevolgd wordt.
Daarmee kan je al de vragen die je stelt zelf beantwoorden.
RR
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
nog dit ... en dat is niet onbelangrijk: het zijn ouders die naar een rechter vragen, meer nog hem/haar verplichten!, om een verblijfsregeling voor hun eigen scheidingskind op te stellen hé
RR
RR
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
RR,
Wanneer de scheidingseis slechts van één kant komt, dan is het inroepen van een rechter dat eveneens. De andere ouder wordt daarmede veroordeeld op vraag van de eisende partij, dit terwijl er in de meeste gevallen, geen gegronde reden voor zal bestaan. Louter het recht tot scheiden (!)
Volgende vergelijking:
Stel u bent ouder van twee kinderen, kind A komt aan u vragen om, zonder gegronde reden, kind B te straffen.
Wanneer u dan een straf zou opleggen, bent u als ouder, volgens mij, verkeerd bezig.
Vervang in deze vergelijking: u door rechter, en de kinderen door de respectievelijke ouders, en
plotsklaps blijkt u wel juist gehandeld te hebben, heeft uw strafoplegging zelfs de kracht van een wet... (?)
Als de wet stelt dat na een scheiding de verplichting om financieel voor elkaar te zorgen niet vervalt, dan meen ik dat; dit ook mag gelden inzake het co-ouderschap. Wanneer blijkt dat één ouder weigert om tot overleg te komen, over bijvoorbeeld de vakantie van de kinderen, dan zou dit krak hetzelfde mogen betekenen als het niet betalen van de alimentatie.
Mijn inziens; stapt de poster dan ook beter onmiddellijk naar de jeugdrechtbank met haar verzoek.
Wanneer de scheidingseis slechts van één kant komt, dan is het inroepen van een rechter dat eveneens. De andere ouder wordt daarmede veroordeeld op vraag van de eisende partij, dit terwijl er in de meeste gevallen, geen gegronde reden voor zal bestaan. Louter het recht tot scheiden (!)
Volgende vergelijking:
Stel u bent ouder van twee kinderen, kind A komt aan u vragen om, zonder gegronde reden, kind B te straffen.
Wanneer u dan een straf zou opleggen, bent u als ouder, volgens mij, verkeerd bezig.
Vervang in deze vergelijking: u door rechter, en de kinderen door de respectievelijke ouders, en
plotsklaps blijkt u wel juist gehandeld te hebben, heeft uw strafoplegging zelfs de kracht van een wet... (?)
Als de wet stelt dat na een scheiding de verplichting om financieel voor elkaar te zorgen niet vervalt, dan meen ik dat; dit ook mag gelden inzake het co-ouderschap. Wanneer blijkt dat één ouder weigert om tot overleg te komen, over bijvoorbeeld de vakantie van de kinderen, dan zou dit krak hetzelfde mogen betekenen als het niet betalen van de alimentatie.
Mijn inziens; stapt de poster dan ook beter onmiddellijk naar de jeugdrechtbank met haar verzoek.
Handige documenten voor Personenrecht
Men kan toch niet voor elke kleinigheid naar de rechter stappen ? Deze mevrouw moet dus naar de rechter om toestemming te vragen voor deze vakantie ? Ik vraag me af of dat op de rechtbank ook niet overkomt als dikke zever in pakjes en of er wel een advocaat deze "zaak" wil aannemen en dat prijskaartje dat daar aan vasthangt ... Het is een feit , als ouders niet naar de rechter stappen hebben ze ook gene vonnis te respecteren maar, het is zoals Luc het ongeveer zegt. 1 ouder stapt naar de rechtbank en de andere heeft maar te volgen.
Ik denk, dat trouwens in bijna elk vonnis zal staan dat de regeling met onderling akkoord mag worden aangepast. Maar als er dan discussies zijn zal alles automatisch hervallen in het systeem dat beschreven staat in het vonnis.
Ik denk, dat trouwens in bijna elk vonnis zal staan dat de regeling met onderling akkoord mag worden aangepast. Maar als er dan discussies zijn zal alles automatisch hervallen in het systeem dat beschreven staat in het vonnis.