#168 , 04 nov 2013 21:25
Ook tijd om nog even te updaten en iets neer te schrijven.
In deze topic is veel terug te vinden en heb ik zeer langer tijd niets meer gepost omdat ik een periode de kans had om mijn jongste dochter de zorg te kunnen opnemen....totdat de mama gewoon het vonnis niet meer naleefde,....
In de voorbije 9 jaar ben ik geconfronteerd met het fenomeen van ouderverstoting van mijn oudste dochter. De mama van mijn oudste dochter werd in 2009 veroordeeld voor 6 maanden effectieve gevangenisstraf, omdat ik 18 maanden lang mijn dochter niet zag. Een onderzoek wees uit dat er degelijk sprake was van ouderverstoting (PAS). Toch deed Justitie niets. Nu zie ik mijn oudste dochter weeral 22 maanden lang niet. Sinds April dit jaar gaat ze niet meer naar school en sinds 1 september is ze opgenomen in Kinderpsychiatrie.
Sinds een jaar ben ik gescheiden van de mama van mijn jongste dochter. Op het ogenblik van de breuk bleek dat zij een groot aandeel had in de vervreemding. Zal ook blijken uit de tegenstrijdigheden in deze topic en wat ik ontdenkt en vastgesteld heb. Zij heeft alles geleerd hoe ouderverstoting werkt, wat werkt, welke instanties daar aan meehelpen, bewust en onbewust.
Het laatste wat ze tegen me zei was :"ik heb je oudste afgepakt, je jongste zal ik ook van je afpakken."
Na twee maanden heeft de Vrederechter ingegrepen en er voor gezorgd dat ik mijn dochter terug zag, met een opbouwend en herstellende strategie zag ik haar om de 2 à 3 dagen, elk weekend en elke woensdagnamiddag tot donderdag morgen. De helft van de vakanties. Er was een plan om week/week te realiseren want de gerechtsdeskundige meende dat ik de juiste visie en ingesteldheid had en goed omging met mijn dochter ondanks de problematiek die zich vanuit het moederlijk milieu op het kind belastte.
Toch...de geschiedenis herhaalt zich, mijn jongste dochter is bezweken aan de druk bij de mama en haar familie en omdat "men" haar de tijd gegeven heeft mijn jongste dochter ook tegen mij op te zetten. Nochtans beschreef de gerechtsdeskundige duidelijk dat het kind emotioneel beschadigd zou worden en om dat te vermijden, het noodzakelijk was dat het kind aan mij zou toegewezen worden voor minstens 6 maanden en om de 14 dagen via de bezoekruimte naar de mama. Toch ging "men" daar niet op in en liet het kind over aan de agressieve houding van de mama en haar ouders. Wanneer er 5/9 werd uitgesproken ter evaluatie en in afwachting van een week/week (wat ik vroeg), heeft de mama na twee keer, de verblijfsregeling niet meer nageleefd en mijn dochter weggehouden. Ze wist dat "men" (ja, men ! en de instanties zelf zullen wel weten over wie het gaat) niet zou ingrijpen.
ondertussen zijn we 6 maanden verder en heb ik mijn jongste dochter slechts 2 maal een uurtje in de bezoekruimte gezien. De" bezoeken" zijn gestopt omdat het te belastend is ..... omdat ze "gedwongen" wordt om te kiezen. het verslag van de bezoekruimte is duidelijk, de "integriteit van het kind" is in gevaar.
Als papa ben ik er kapot van en maak ik een hel mee. Het is moeilijk om elke dag te beginnen. De ene al wat beter als de andere. Gelukkig zijn er liefdevolle, begripvolle en steunende mensen rondom mij.
Maar wat met mijn dochters?
"The world is a dangerous place to live; not because of the people who are evil, but because of the people who don't do anything about it." Albert Einstein