Hoe oud zijn de kinderen? Als ze oud genoeg zijn kunnen ze zelf beslissen om niet te gaan.
Een kind van gescheiden ouders hoe oud het ook mogen wezen kan niet beslissen om niet naar zijn ouder te gaan tenzij de rechter dit bepaald heeft. Een volwassene kan wel beslissen.
Eist de vader eigenlijk dat zijn kinderen naar het buitenland gaan?
Uit de posting blijkt dat er is een regeling voor de kinderen is uitgesproken is door de rechter.
Elke ouder kan op het even welk moment zijn mensenrecht op zijn gezinsleven opeisen
Overtreding(en) kunnen erg zwaar gesanctioneerd worden
Indien hij enkel bezoekrecht heeft in 1 weekend op twee dient hij de kinderen te halen en terug te brengen en dat kan evengoed als hij eens naar België komt.
Nogmaals er is een gerechtelijk apparaat dat een regeling heeft uitgesproken. Dezelfde redenering die Ludo D hier aanhaalt kan dus ook de ene ouder komt de kinderen halen en vanaf dan redeneren moet de andere er maar voor zorgen dat de kinderen maar afgehaald moeten worden.
Bovendien gebruikt ludo d een erg denigrerende term van bezoekrecht. Ludo D heeft zich helemaal niet afgevraagd dat het voor kinderen heel diep gekwetst kunnen worden dat ze niet meer bij een ouder kunnen of mogen thuiskomen. De term is al meer dan 13 jaar uit onze wet verdwenen en niet zonder reden.
Als jij bovendien nooit een attest/bewijs tekent dat hij de kinderen (na scheiding) mee mag nemen naar het buitenland en zonder gerechtelijke beslissing kan en mag hij dit niet.
Waar staat dit of heb je dit uit je duim gezogen?
Wie betaalt bovendien die dure vliegtuigreis, ik kan mij niet voorstellen dat jij daar ooit moet voor opdraaien.
Ik wel. Er is een gerechtelijke regeling uitgesproken, beide ouders hebben hun grieven en eisen kenbaar hebben kunnen maken.
indien je later het vermoeden hebt dat hij met de kinderen -eventueel in een langere periode zoals in schoolverlof en eventueel bepaald in akte EOT- naar het buitenland zou gaan kan je dit ook weigeren.
Waar staat dat in de wet? Tussen de lijnen geef je hier mee dat “een vermoeden” volstaat wat eigenlijk evenveel zou kunnen betekend dat niemand veroordeeld kan worden wegens het niet afgeven van de kinderen zolang je als ouder maar een vermoeden hebt dat de andere ouder de gerechtelijke uitspraak niet gaat naleven.
Hij dient dan maar stappen te ondernemen om deze toestemming te bekomen maar zal het daar moeilijk mee hebben (verblijft in het buitenland, respecteert akte eot niet, hier geding
aanspannen,...).
Hij dient hier geen toestemming te hebben, hij heeft ze al, meerbepaald een door de rechter gedane uitspraak
Bovendien kun je hem de "njet" meededelen voor zijn plannen gesteund door je dochters. Indien hij tijdens het weekend eens je dochters komt halen zorg dat hun identiteitskaart steeds bij jou blijft (om plotse verrassingen te vermijden).
Je bent verplicht de nodige documenten mee te geven. Een voorbeeld: je geeft de SIS-kaart niet mee. Hij legt klacht neer met burgerlijke partijstelling wegens familieverlating. De kans groeit hierdoor dat niet alleen de moeder veroordeeld zal worden wegens familieverlating wat uiteraard mocht het tot een dispuut over het hoofdverblijf van de kinderen gaan dit argument verplicht zal wegen op de uitspraak van vb. de jeugdrechter
Moeders en dochters : vorm 1 blok!
Realiseer U beste Ludo D dat dit soort van advies wel eens tot ernstige schade voor het welzijn van de kinderen kan leiden!
RR