Beste;
Zal even (kort) schetsen wat er de laatste 3 jaar zich zoal heeft ontwikkeld...Ik ben een Oost-Vlaming toen wonende/getrouwd met een Limburgse.
- 3 jaar geleden: dochter toen bijna 2 jaar en zoon net geboren...ex had wat ze wou en wou de wereld bewijzen dat een man ook voor niks anders nodig is.
- Alle dagen ruzie zoeken (voor de onnozelste prutsen...), zogezegd even op bezoek bij familie en dan dagen niet naar huis komen met onze kinderen...swat onhoudbaar maw.
- Gevolg: scheiding en hiervoor scheidingsconsulente onder de arm genomen...maar ex achter de rug dan toch advocaat opgezocht.
- Ik die hierdoor mogen gaan smeken is bij dat bureau om geen kosten aan te rekenen en ons dossier te willen laten vallen...met succes
- Uiteindelijk had ex het mooi allemaal berekend en uitgespit: kinderen waren veel te jong, zij had mooie daguren, ik was net mijn werk kwijt....er zat niks anders op dan terug naar Oost Vlaanderen (ouders)
te verhuizen en van mijn hart een steen te maken en tevreden te zijn met één weekend op twee (bezoekrecht dus)
- Ondertussen werd ons huis te koop gezet en ja...ik kon niet weg bij mijn ouders zolang het huis niet was verkocht. (en ondertussen zo 2 jaar heen en weer gereden 130 km)
Nu momenteel is die verkoop en onze scheiding al even afgerond en woon ik sinds enkele maanden terug in Limburg op zo'n 10 km van mijn ex.
Ik heb vanaf de eerste maand altijd mooi mijn allimentatie betaald en van begins af aan laten weten dat ik ooit co-ouderschap wou!!
Maar ja onze "tijdelijk" vonnis van het vredegerecht is een jaar geleden bij de echtscheiding gewoon doorgetrokken en trekt eigenlijk helemaal op niks!
Niks is nog accuraat, er is geen verlofregeling aanwezig (is er nooit geweest) en ja....ze hebben mij daar op het politiekantoor gewoon vierkant mee uitgelachen.
Nu mijn ex vindt dat ook geen deftig vonnis, maar ja bijna alles was in haar voordeel dus ja...dan zwijgen ze rap he...
Uiteindelijk was ze bereid om even met mij af te spreken en deed ze een voorstel om onze kinderen 6 dagen extra (10 op een maand dus) aan mij te geven.
Maaaaar ze wou wel onderhoudsgeld hebben voor al die dagen ook, ook al moet ik ze onderhouden (op die 3 jaar heeft ze nooit kleren mee gegeven ook)
Dus dat maakt dat madam al het kindergeld krijgt, allimentatie ( ook voor dagen dat ze bij mij zijn) en dat ik ze moet halen en brengen...
(Ook even meegeven dat wij zogezegd al gezagsco-ouder hebben, maar dat zij haar daar nooit iets van aangetrokken heeft. Zij is baas en enige ouder volgens haar...)
Ja ik vond dat nu op zijn minst een vrij éénzijdig voorstel en voila....maar terug naar een advocaat en een verzoekschrift op laten maken. (voor co-ouderschap en deftig!!! vonnis)
Vandaag zouden wij naar de familierechtbank geweest zijn (hadden daar vorige maand een brief over gekregen van het gerecht) tot ik enkele uren daarvoor
een mail kreeg van mijn advocate....Beste, ik heb zopas vernomen dat de raadsman van uw ex om uitstel heeft gevraagd, dus u moet niet op de zitting aanwezig zijn...
ahhhhhhhhh nu is mijn vraag.... a) kan dit zomaar op de laatste moment uitstel vragen? b) Hoeveel keer kan zij dit doen?
en c) ja we zijn al gescheiden, nest loopt al 3 jaar en er is eigenlijk helemaal geen reden om uitstel te vragen??? zien ze dit dan niet in de rechtbank dat het gewoon dwaas doen is?
Ondertussen zit ik hier maar en ja...je weet van toeten of blazen natuurlijk...heb ook nog niks vernomen van advocaat, maar moet eerlijk zeggen dat ik er mijn buik vol van heb.
Een goede papa moet alle moeite doen van de wereld om nog maar half zo serieux genomen te worden als een obsessieve moeder. Heb het gevoel dat wij voor een advocaat maar bijzaak zijn,
en dat pakweg van 60 dagen zij ineens in gang schieten op dag 59. Maar ik mag wel voor 60 dagen betalen uiteraard...
Swat tips....welkom