Beste forumleden,
Vorig jaar heb ik reeds een vraag gesteld voor mijn persoonlijke situatie, maar dit is helemaal uitgeklaard. We zijn nog steeds samen, gelukkig met onze dochter.
Echter,
In deze zou ik de ervaringsdeskundigen hun mening over onderstaande.
Een vriendien woont feitelijk samen met de vader van haar twee kindjes (3 jaar en de jongste is 3 maanden). Het appartement waarin ze wonen is eigendom van de mama, ze heeft dit gekocht en betaalt dit ook alleen af. Alle meubelen zijn van haar. Papa is achteraf gedomicilieerd op hun adres.
De kinderen zijn erkend door de papa. Dragen de naam van mama. Mama heeft ze ook fiscaal ten laste.
Nu, de verstandhouding is niet hetgeen het moet zijn. Papa kleineert mama veel, zelfs in bijzijn van de kinderen.
Mama maakt de moeilijke beslissing waarbij ze beseft dat ze beter uit elkaar gaan. Mama is een financiële buffer voor papa die hij niet graag opgeeft.
Mama heeft geen problemen met (verblijfs)/co-ouderschap. Hun familie / leven situeert zich in dezelfde gemeente / regio.
Mama is een hardwerkende vrouw die haar boterham goed verdient en haar kinderen alles wilt geven wat ze nodig hebben.
Praten en aan de relatie werken is geen optie meer gelet op het feit dat ze momenteel samenzijn, meer uit rationele overweging, dan emotionele.
Aangezien ik de topics toch probeer te volgen, vraag ik mij het volgende af (elke situatie is anders). Wat doet mama het beste?
1/
Papa woont bij mama. Kan mama vragen dat papa verhuist ( -eerst via aangetekend schrijven - komt dit niet hard over?)? Of dient mama dit onmiddellijk te vragen aan de vrederechter (voorlopige maatregelen?). Is er een verschil in 'uithuiszetting' bij feitelijk samenwonenden dan wettelijk samenwonenden/gehuwden?
Ik las dat men niet zomaar iemand uit een woning kan zetten gelet op de domiciliëring.
Dient mama dit zo snel mogelijk aan de rechter te vragen. Ik las in bepaalde verhalen dat in bepaalde gevallen mama zelfs verplicht kan worden tijdelijk te verhuizen, ook al is het haar appartement? Eigenlijk : ofwel verhuist papa vrijwillig, ofwel via vrederechter en dan wie eerst komt, eerst maalt?
Stel dat papa toch verhuist en hij neemt de kinderen mee. Mama moet toch haar toestemming geven voor de verhuis? (Ik weet uit het verleden dat papa een brief kreeg van het gemeentehuis waarin stond dat hij beroep kon aantekenen tegen de verhuis, maar dat uiteindelijk de feitelijke situatie primeert).
2/
Mama zou graag een regeling (verblijfs/)co-ouderschap uitwerken, eerst in onderling overleg. Een van de kinderen is 3 maanden, is het aanvaardbaar dat men nog niet onmiddellijk 50/50 toelaat in deze?
Indien papa dit weigert, is het hier ook weer beter, zo snel mogelijk naar de rechtbank gaan? Mama is van goede wil, maar heeft schrik dat papa er spelletjes van gaat maken.
Papa is het type dat elke uitstap met de (momenteel nu nog) oudste zoon fotografeert etc waardoor hij 'in een goed' daglicht komt te staan. In zijn ogen doet mama veel verkeerd en is geen goede mama. Hij houdt een soort 'dagboek' bij van al zijn activiteiten om dit aan te tonen.
Mama is een hardwerkende vrouw die haar boterham goed verdient. Er valt niets op aan te merken.
3/
Wat is de algemene praktijk (indien deze er al is) m.b.t. kindergeld bij co-ouderschap? Beter om dit op een gemeenschappelijke rekening te plaatsen? Hoe gaat dit in de praktijk eraan toe? Van zodra er een kosten heeft, betaalt die dit met dat geld? Zet men zo geen deuren op tot misbruiken?
4/
Mama heeft momenteel de kinderen ten laste. (feitelijk samenwonenden). Bij verhuis van papa, blijft mama dit voordeel genieten? Ze heeft geen problemen met fiscaal co-ouderschap, maar kan ze ervoor vrezen dat papa de kinderen bij hem gedomicilieerd wilt hebben? Dit zal een gevecht worden voor de rechtbank?
Mama heeft vooral schrik dat papa haar overal gaat (doet dit nu al) 'zwartmaken', t.t.z. dat hij het hele huisdhouden doet etc. Hij leert de zoon zeggen : 'mama mag niet mee hé', m.a.w. het zogenaamde brainwashen van de kinderen. Jammer genoeg kan men dit niet tegenhouden ...
Al aangeraden dat mama zo snel mogelijk haar licht gaat opsteken bij een advocaat, maar ze wil toch op voorhand het een en ander weten, wat haar rechten zijn en wat ze kan vrezen.
Alvast hartelijk bedankt voor het lezen en jullie eventuele input.