De WHPC is inderdaad duidelijk, maar ik hoop dan voor u ook dat ze van toepassing is.
Wat die boeken betreft: dat is wél gedwongen aankoop. In principe mag u die boeken houden zonder te betalen.
Wat is het verschil tussen een boekenclub die mij zonder mijn akkoord boeken toestuurt en factureert en een gsm-operator die mij zonder mijn akkoord betaalsmsjes toestuurt en deze factureert??
Meent u nu echt dat indien persoon A als grap, om te pesten, of gewoon bij toeval het gsmnummer van persoon B opgeeft bij dergelijke dienstverleners en persoon B ontvangt een betaalsmsje, dat persoon B dan contractueel verplicht is om dit smsje te betalen?
m.i. maakt deze overeenkomst een dienstenovereenkomst uit dus kan de WHPC niet van toepassing zijn, omdat die betrekking heeft op koopovereenkomsten.
Een dienstenovereenkomst is een bepaald soort verkoopsovereenkomst, dus ook een verkoopsovereenkomst.
De wet op de handelspraktijken handelt toch duidelijk over de verkoop van producten én diensten.
En ik die dacht dat u beweerde dat de WHPC duidelijk was voor u.
Artikel 39bis bvb. handelt specifiek over de dienstenovereenkomsten.
En u gaat er ook vanuit dat uw zoon de waarheid vertelt.
Neen, ik ga ervan uit dat woutbodvin bij een gsm-operator werkt en/of dat hij er aandelen van heeft.
Of dat de juridische kennis van woutbodvin gebaseerd is op nattevingerwerk en onderbuikgevoel.